Ons peperkoekenhuisje

Maar dan zonder peper

wel met koek

en ook een dikke portie icing.

 

Ik heb het natuurlijk over het koekje dat ik maakte voor op onze verhuiskaartje te zetten.

Een foto van het koekje

niet het koekje zelf.

 

Ik ben het weer zeer ingewikkeld aan het maken.

Dit kaartje dus.

 

Mijn god

hou ik echt al een maand mijn kwebbel?

Niet te geloven.

 

We gaan dat hier ruimschoots terug goed maken he.

Ruimschoots,

maar niet te veel tegelijk.

 

Ik wroet nog steeds met mijn handen in allerlei aanwezige vuilligheid

ik moet prul regelmatig het stof uit mijn neus

en mijn haren zien binnekort -echt waar!- permanent grijs.

 

Van het stof

of van de grijze haren.

Ge moogt kiezen.

 

Swat

die blogstilte heeft hier lang genoeg geduurd.

Ik hou het niet meer.

Ik ga terug een half uur vroeger opstaan om als een zottin te kunnen tokkelen en rammelen op mijn laptopje voor de ochtendshift begint.

 

Dus ik dacht.

Wat is beter dan te beginnen met hetgeen ik gestopt ben.

 

Het koekske dus.

Het is -hopelijk- wel duidelijk dat ons huis geen geel dak en een grote 'welkom' op de gevel heeft,
en ook geen witgekalkte gevel
of bloemetjes die ontspruiten vanuit de voegen.

Dus feitelijk
trekt het er niet echt op.
Ofteja
eigelijk wel.
Maar dan toch weer wat anders.

Ingewikkeld.

De gouden regel bij een koekje is:
*neemt haar irritante leerkrachtenstemmetje erbij*
'hou het simpel' !

Nee jong.
Nog simpeler.

Het geeft u niks dan frustratie als je gaat proberen elk pitteluttig detail van uw huis in icing te willen produceren.
Gaat niet.
Of alleen als ge handiger zijt dan ikke.
En die mogelijkheid bestaat.
Ruimschoots.

Maar bon.

Ik legde in zeer simpele lijnen de basis van het huisje.
En vulde dat op met icing.



Het enige dat je moet onthouden is dat je wel een lichte schijn van proporties moet aanhouden
en dat uw koekske groot genoeg moet zijn
of dat je anders nog meer moet taffelen dat je sowieso al zal moeten doen.

Even wachten tot de boel wat droog is,
nog wat details aanbrengen zoals de dakgoot
en de venstertjes.



Geel en wit is maar geel en wit.
Dus voor een tikkel kleur
en echt waar,
ik wil zo een madam zijn met altijd bloemen rond en in haar huis
produceerde ik wat fris lente-groen.

Waar ik een beetje heen en weer en wroette met een tandenstoker.



Om dat dan bij wijze van spreken op mijn koekje te schilderen.

Wat dotjes roze en rood erbij...



En dat geeft een lekker fleurig effect.



Mijn schrijfkunsten in icing zijn nog niet wat het moet zijn
zeker niet als dat in het mini-mini moet...
dus oefenen op mijn taloortje* was geen overbodige luxe.



Hupsasa.
Nog wat details,
zo hier en daar.

En ik kon gaan zitten glunderen van contentement.

 

 Simpel
overdreven fleurig
maar hey... ons huis is ook niet van icing
dus niet gaan muggenziften he.
en zooooo mooi !

*taloortje: bord