donderdag 28 februari 2013

*Einde Februari*

Huppa,
maand 2 van de foodplanner !
 
euhm
nogal stroefjes.
Met veel improvisatie.
 
Maar ook deze maand vulde ik netjes mijn planner in.
Deze keer hield ik rekening met mijn luiheid op maandag,
en vriendje zijn vleesetende-goesting.
 
Dus we begonnen
schoon zoals op de planning stond.
 
Met dag 1.
Frietjes van de frituur.
Die niet op de planning stonden.
 
Waarom geen soep?
Ik weet het niet.
We waren woensdag geen frietjes gaan eten bij mijn bumblebee-ouders,
dus besloten we frietjes van de frituur te gaan halen.
Voor de 5de keer in ons samenwoon-leven.
Ongeveer.
 
Goei begin he...
 
Dag 2 deden we beter.
Voor bumblebee-vriendje lag er een halflevende koe op zijn taloor.
*bweik !*
Hij bracht voor mij een kipschnitsel mee.
Schrijf je dat zo?
Als groentjes sneed hij wat worteltjes,
en om zeker niet te gezond te eten,
zwierden we er genoeg saus over.
Schnitsel, wortel, rijst, saus.
Niet noodzakelijk in die volgorde.



Op dag 4 haalden we alles uit de kast.
Kaas en ham.
Afbakbroodjes
en genoeg groenten om een half leger mee recht te houden.
Met een njammie resultaat.


Dag 8 bestond braafjes uit soepslurpen.
Met afbakbroodjes tussen de croque-machine-grill-spul.

 
De 9de dag van februari ging bumblebee-vriendje eens improviseren.
Want hij vond mijn schrift niet.
De schrift waar alle planners inzitten.
 
Dus geen salade met zalm van Sonya Kimpen.
Maar juicy vissticks
puree met een korstje
en tomaatjes uit een ver zonnig land.
 
Kan al tellen als ecologische voetafdruk.
Maar lekker was het wel.
 
 
 
Dag 11 was mijn kookdag.
Zo eens in de maand
besloot ik
kon ik nu toch wel eens een keer extra moeite doen
toch?
 
Koos ik daar toch wel niet net de week uit dat ik op maandag op de werkvloer verwacht werd?
Mentale nota aan mezelf:
pak uwe uurrooster er volgende keer ook maar bij.
 
Maar.
Ik commandeerde bumblebee-vriendje om alles al te snijden
en de lieve schat deed dat perfect.
 
Dus ik zwierde en zwatste
en bakte en braadde.
En hup.
Pasta met kip en paprika, en champignon.
En een vreed hete kerriesaus.
 
Die zit onder dat hoopje groensel trouwens.
Die saus.
 
 
Dag 16.
Toen ik mijn planner moest invullen
scrolde ik door de receptjes die ik ooit op mijn blogje zette...
en ik vond de kaas en ham flapjes.
 
Zwier daar wat groenten bij.
En da's een avondmaal.
Toch?
 
Jaja.
Vond ik wel !

 
 
Op dag 18 lag ik strijk in de zetel.
Met een oceaan vol volgesnutterde snotvodjes rond me.
Niet in staat om mijn lodderogen open te houden.
 
Dus het werd lasagna.
Van de lidl.
Of was het de aldi?
 
Ik had zelfs geen zin om er een foto van te maken.
Go figure.
Dat zegt al genoeg over mijn toestand.

Dag 21 was een donderdag.
dus:
spaghetti-dag !



Op dag 25 sprong ik een gat in de lucht,
want er stond in't groot 'pannekoeken!'.
En dat was weeral lang geleden.

Wel bijna een maand.
Schandalig.

Dus ik bakte vlijtig een grote portie.
Voor de ochtend nadien ook nog van te kunnen smikkelen.
Niemand zegt dat je niet een beetje mag valsspelen,
toch?



De rest van de week verliep vlekkeloos.
Lekker op schema.
Zonder rariteiten.

Bon.
Je snapt het wel.

Het werkt dus nog steeds.
Die planner.

Zolang we niet beginnen improviseren.

En als ge dat zo ziet...
verdekke wij eten weinig vlees.
En weinig groenten ook...

Mmm...
volgende maand iets meer kleur op ons bord?
Of eigelijk de maand nadien pas,
want de planner voor maart is al netjes ingevuld.
Tja.
Is dat toch wel niet spiiiijtig !
 


woensdag 27 februari 2013

Bakles ! Deel 12

 Les 12 !
 
We kwamen dichter en dichter bij de sinterklaasperiode.
Nu hoor je me niet dikwijls zeggen dat ik genoeg heb van iets zoet en njammie,
maar nog voor het effectief sinterklaas was
kon ik al geen speculaas meer zien of ruiken.
 
Ik vrees dat deze les,
en het resultaat ervan,
er iets mee te maken heeft.
 
We maakten koffiekoeken,
suikerbrood
en
jaja...
speculaas.
 
De uitroltafel bij de koffiekoeken is een handig middeltje om alles netjes op de juiste dikte te krijgen.
Die soort moet 5.5mm dik zijn,
die dan weer 3 komma nogwatte...
begin maar te meten anders.
Niet zo handig.
 
Voor de rest is het zowat een gewoonte geworden.
Ik denk dat dat het punt zowat is.
Zo dikwijls iets maken
dat je er niet meer bij moet nadenken.
En het dus ook niet meer mislukt.
 





 
We maakten ook gevulde speculaas.
Als ge dat met amandeltjes doet is dat lekker.
Met kokos is dat *bweik*.
Dus ik ga er niet te veel woorden over vuilmaken.
Vulling.
Lagen.
Op elkaar.
Snijden.
Done.
 
 
 
De gewone speculaas dan.
Je hoort daar zoveel bibber-bibber verhalen van.
Bleek dat eigelijk niets in z'n eigen te zijn.
Ofja.
Dat zeiden de collega's toch.
Ik zat met mijn handen in een ander deeg
en kwam alleen maar piepen als ik die er even uitgetrokken kreeg.
 
Ik commandeerde iemand om het even voor te doen,
en als die te snel ging,
ging ik gluren bij iemand anders.
 
Rollen,
op zijn plaats,
goed aanduwen.
Eerst een stukje boven weg.
Dan tegen je buik en in één trek...
hup!



 
 
 
 
Als die gebakken zijn,
en heel even afgekoeld zijn zodat ze niet meer zo kwetsbaar zijn,
omdraaien die handel.
 
Blijkbaar wle een verschil tussen printspeculaas
en hasseltse speculaas.
Het ene loopt meer dan het andere,
en het andere geeft een betere print van de vorm dan het ene.
Klinkt logisch.
Buiten dat lopen dan.
 

 
Het deegje dat mijn aandacht opslorpte was dat van het suikerbrood.
Weer een tijdje geleden dat ik broodjes maakte,
dus altijd even spannend.
Belangrijkste om te onthouden is:
een goed jasje van deeg-zonder-suiker maken,
en dat spul niet bakken zonder een aluminium bakje er onder.
En op tijd uit de oven halen.
Wil ook al eens helpen.
 



 
Voila.
Dat was het weer !
 
Tot volgende week !


maandag 25 februari 2013

Happy Monday, week 9

Happy Monday is een initiatief om iets vrolijker door het leven te huppelen.
 
Weekje 8 werd een weekje van snoteren en snutten,
hoesten en niezen...
vooral ook -compleet met flubberledematen- in de zetel hangen.
 
De helft van de week ging aan me voorbij in een slijmerige
snoterige roes.
 
Voila.
Nu jullie helemaal verstrikt zitten in dat mentale beeld.
Kunnen we verder.
 
Het werd dus een korte week
want je denkt:
och, ik kan vanuit de zetel ook nog creatief zijn
of positief denken.
Think again.
 
Je kop zit vol snot.
Het creatieve of positieve deel heeft daar niks meer te zoeken dan.
 
Ofwel?
Want ik stoefte vorige week schaamteloos met mijn nieuwste aankoop,
en die lieverds lagen daar -maar echt- te wiebelen van ongeduld.
Dus ik perste en protte
in verschillende fases
met een concentratievermogen van een peuter
er toch een zeer basic maar kleurrijk iets uit.
 
Om dan 185 keer
op en neer wiebelend van contentement
te checken bij bumblevriendje dat het toch echt wel mooi gelukt was.
 
Die dan
netjes zoals met scha en schande geleerd
me verzekerde dat het er prima uitzag.
Voor 184 keer.
De laatste keer knikte hij,
met een licht geamuseerde
of was het een geërgerde?
blik in zijn ogen.
 
Voor alle copic-liefhebbers-kenners
don't shoot me...
ik bén een beginnertje.
 





 
Nog veel bij te leren,
maar het begin is er.
 
Bon.
Over naar de rest van de week.
 
Ik had tijd genoeg om na te denken over projectjes,
leve pinterest op een -very fancy- gsm.
 
We leerden nieuwe mensen kennen.
Lieve mensen die we nu-nog-niet-maar-binnekort-wel heel dikwijls gaan zien.
 
We sloegen ook aan het tekenen.
Ik tekenen.
Bumblebee-vriendje meten.
Meten en tekenen dus.
 
En we volgden mijn mealplanner netjes...
want op zaterdag mochten we pizza eten.
Als dat zo maar één keer in de maand mag
dan smaakt dat jong !
 
Ik stak mijn tong uit naar iedereen die krom ging van het lachen met mijn uitspraak.
De 'n' was een 'b' deze week.
Blijkbaar werkt dat op de lachspieren.
 
Met als resultaat dat ik meer met mijn tong buiten mijn mond moest rondlopen,
dan iets anders.
Niet praktisch.
Dus ik schakelde halverwege over naar een vernietigende blik.
Die nogal waterig was dus niet echt juist overkwam.
Waardoor het projectiel der vernietiging steeds lichtelijk verward reageerde
waardoor ik dan weer in mijn lach schoot.
 
Het werd dus een week vol lachen met eigen miserie.
Een dagje mag je wentelen in zelfmedelijden
je mag dan dan ook nog eens uitbereid in het rond smeren op je persoonlijke blogpagina
heb je'm? Uitsmeren... 't was van toepassing hoor...
en dan...
dan haal je daar het positieve uit.
 
Want.
't is toch allemaal wel een beetje grappig
als zowat iedereen op de werkvloer zelf ook aan het snoteren geslagen is.
Ook grappig om halverwege een verkoopsgesprek de keuken in te vluchten
omdat je neus beslist een rondje te lopen.
Grappig dus.
Ziek zijn is grappig.
 
Een beetje...
toch?

zondag 24 februari 2013

Granny Smith Sorbet

 Nu we zo de eerste mooie dagen al achter de kiezen hebben,
gaan de normale mensen misschien terug goesting krijgen in een ijsje?
 
Ik zeg 'normale'.
Want wij zijn niet normaal.
Wij eten altijd ijs.
 
Deze appelijs maakte ik als dessertje voor met kerstmis.
Al de ijs-eters bij elkaar,
ideaal dus.
 
't was helemaal niets moeilijk.
Lastig om een recept te vinden dat niet met haken en ogen aan elkaar hing,
dat wel.
Maar het maken zelf was piece of...euh...ijs.
 
Ik vond dit receptje op Smulweb,
denk ik.
Dat heb ik toch onder mijn gekrabbel geschreven,
dus 't zal wel juist zijn dan he.
 
Voor 4 personen.
- 3 appels
- 1 + 1/2 eetlepels citroensap
- 40g witte bastardsuiker
- 2dl appelsap
 
*1*
Zoals je ziet deed ik al iets anders,
ik zwierde er wat honing bij,
om de suiker te vervangen.
En ik maakte iets meer dan voor 4 personen,
we gingen tenslotte met 5 zijn.
 
*2*
De appeltjes eerst snijden en met citroensap besprenkelen.
 
*3*
Dan de suiker en de het appelsap erbij en aan de kook brengen,
goed laten doorkoken voor een kwartiertje.
 
*4*
Als dat spul helemaal platgekookt is dan prak je daar wat in met een puree-stoemp-ding.
Ik wilde patattenstoemper zeggen, maar misschien is dat er iets over?
 
 
*1*
Dan laat je dat goed afkoelen,
en zwier je dat in en ijsmachine.
 
*2*
Na een tijd begint dat er uit te zien als appelmoes.
 
 
En als het stijf genoeg is,
hangt van je machinetje af,
recept zegt 25 min, maar bij mij deed het er niet zo lang over,
dan schep je dat heeeel snel in een doos die je goed kan afsluiten
en hup
de diepvries in !
 
Tot je het gaat opdienen.
Op een bedje van brownie
misschien?
 
 
Ideaal voor in de zomer.
Of winter.
Of met kerst?
 
Smaakt lekker af,
beetje bevrozen appelmoesig zo.
 
Smakelijk !
 
 

vrijdag 22 februari 2013

De Bumba-taart: het eindresultaat


Hier zijn we er dan mee,
met het eindresultaat van de Bumba-taart.
Volgende keer toch maar iets sneller voorzien
want ik denk dat er bepaalde mensen bijna op barsten stonden van ongeduldigheid.
*hihi*
 
Het werd een ijstaart.
 
Ijstaart.
Met andere woorden,
dat smelt dat spul.
En koud ook.
En nat.
Geen goede combinatie met suikerpasta.
 
Geen goede combinatie met bumblebee ook niet.
Stress dat ik had voor deze taart.
Niet normaal.
 
Gewoonlijk kan ik alles mooi plannen,
voorzien en 185 keer langs alle kanten bekijken voor ik verder ga.
Het totaalplaatje bedenken
en dat exact zoals ik wil maken.
 
Deze keer niet.
Deze keer moest ik het doen met 'ongeveer' afmetingen van een ijstaart die al besteld was.
Ongeveer.
Hoe juist was die ongeveer?
En hoe reageert marsepein op ijs?
En hoe snel smelt dat nu eigelijk?
 
Bon.
Gene makkelijke
ik kan het u meegeven.
 
Ik legde dus een goede basis marsepein over de ijstaart,
snel.
Heeeeel snel.
Geen perfecte laag.
Maar dat speelde niet zo heel veel rol.
Want de gekleurde laag ging er nog bovenop komen.
Want dat was mijn besluit
geen suikerpasta als basis
wel marsepein.
Dat bleek een goed idee te zijn.
 
Na de ultrasnelle basislaag moest de taart weer in de diepvries.
Tijd voor het gekleurde goed voor te bereiden.
Vlaggetjes met snelle driehoek-uitstekers en een streep icing.
En dan ook weer:
eruit-snel bekleden-er terug in.

Dat smelten viel nogal mee...

De volgende dag mocht bumblebee-vriendje,
met een waslijst aan instructies
de rest er netjes op gaan zetten.

Want ik kon er zelf niet bij zijn.

Maar hij heeft dat goed gedaan.
Kijk maar.
 

 
 
 
Het autootje was een speelgoedje,
traditie dat zoiets op de taart moet staan.
 
De rest...
dat was uren en uren prullen en prutsen met suikerpasta.
het was een heel werkje.
 
Maar dat snoetje toen de kleine ukkepuk de taart zag
dat was goud waard.
Zo glunderen en stralen.
 
Dat maakte het nachtwerk en de stress écht de moeite waard.
 
Maareuh...
als ik mag kiezen
graag volgende keer een 'gewone' taart.
Als't kan.
Misschien?
Alstublieft?
 

woensdag 20 februari 2013

Bakles ! Deel 11

In les 11 van de bakkersopleiding maakten we suikerbrood,
vlaaiendeeg
koffiekoeken
en vlaaien ook natuurlijk.
 
Het begon allemaal met deegjes maken,
broodjes opbollen
suiker bijdoen
laagje er rond...
 


 
 
 
 
 
De vlaaien moesten in speciale
very jakkiebakkie
vormen die we moesten invetten.
Maar die feitelijk nog vettig genoeg waren.
*bleuhk !*
 
Vullingen werden gemaakt,
vormen bekleed,
verschillende manieren van afwerken aangeleerd
en alles mocht de oven in.
Met njammie resultaten.
 
 
 



 

 
De collega's gingen vlijtig aan de slag met bladerdeeg
voor koffiekoekjes.
Hoorntjes van verschillende makers,
geven verschillende resultaten.
Grappig om te zien.
 
Geen chocolade deze keer...
Maar veeeeeeel bloemsuiker.
 
 
 
 
 
 
 
Het was weer een lekkere
en fijne les !
 
Tot volgende week!


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...