zaterdag 28 december 2013

Eindejaarswensen !


 
Ik wens iedereen fantastische, gezellige en vreugdevolle eindejaarsfeesten.
Lekker cliche, maar ik meen het ook echt.
 
2013 heeft nog maar enkele dagjes te gaan en nostalgisch als ik ben blik ik graag terug.
 
Dit jaar was voor mij zowat de pittigste tot nu toe,
pittig als in pikant, want ik ging er serieus van zweten.
 
Pittig als in gekruid, en als in onkruid, want ook dat kwam ik ellendig vaak tegen.
 
Maar ook pittig als in druk.
Drukdrukdruk want we nepen onze ogen eens dicht, haalden diep adem en sprongen recht in het onbekende diepe dal der huizen kopen.
 
Druk want alsof een verbouwing niet voldoende was, joeg ik ook dit jaar een wilde droom achterna.
Ik zette mezelf terug achter de schoolboeken. Nu ja, dat moet je niet te letterlijk nemen, want ik zat er meer op en voor en tussen en naast dan effectief achter,
maar de eerste stap is gezet.
 
Druk omwille van een carriere-boost. Je-weet-wel die carriere wissel van vorig jaar?
Die draaide lekker positief uit, met hier en daar nog eens een onverwachte huppel en hippel en dat maakt dat ik nu heel erg teut ben,
maar toch vreed content kan terugblikken naar mijn professioneel jaartje.
*veegt zichzelf eens dik over de schouder*
 
Terug naar dat pittig, ik was zo goed bezig.
Pittig ook als in overrompelend.
Je weet wel, wanneer je zo in een pepertje bijt en je even niet weet of je nu wil niezen, hoesten, proesten, doorslikken of gewoon *bweik* alles er weer uit?
Dat was mijn jaartje.
 
En dat was ook mijn voornemen voor dit jaartje.
 
We zien wel waar we komen.
Hard werken, hard genieten en hard bewust zijn van al het kleine, mooie en fijne rondom je.
Ik kan zeggen dat we er met glans in geslaagd zijn.
 
Ik ploeterde door weken zonder tijd of een plekje voor mijn hobbygeprul,
en vloog toen enthousiast in de copics, in de suikerpasta, in de taarten en in de fimo.
Ik kwam mezelf tegen tussen het groen en het gras
-en het onkruid-
en leerde ook daar mijn plan te trekken.
Ik huppelde vrolijk voor een tweede jaar op rij naar mijn bakles elke week.
Heel af en toe kwam de kraalmadam boven.
 
Maar het allerbelangrijkste?
Ik leerde dit jaar om te genieten.
Om hulp te aanvaarden, een stapje terug te zetten om op adem te komen.
Ik leerde dat je af en toe mag stilstaan om dankjewel te zeggen tegen mensen die dat verdienen.
Ik leerde dat je jezelf mag zijn,
dat je je open mag stellen, dat je kwetsbaar mag zijn.
En dat je op zo'n onbewaakte moment heel erg fijne mensen leert kennen,
die een verrijking zijn in je leven.
 
Ik leerde dat je niet bang mag zijn dat een fijn moment snel overgaat,
om dan achteruit te blijven kijken naar dat ogenblik of die tijd.
Maar dat je in plaats daarvan echt elke dag en elk uur moet genieten,
moet absorberen en in je opnemen,
om dan nooit meer te vergeten, maar ook om vooral te blijven vooruit kijken
naar het volgende fijne moment.
Die volgende lachbui, gieren en janken van plezier.
Spontane babbels en heerlijke avonden.
De volgende connectie, klein of groot, met iemand nieuw of iemand die al in je leven was.
De volgende gebeurtenis die je helemaal enthousiast maakt en doet bruisen van energie.
 
Ik leerde dit jaar om te genieten.
Van alles en van iedereen.
 
En dat wens ik jullie allemaal toe.
Geniet van de kleine dingen in het leven, samen vormen ze zo'n mooi groot geheel,
dat elke dag een plezier is om te beleven.
 
Fijn 2014  gewenst !

woensdag 18 december 2013

Jaar 2, Les 7

 
 
Les 7,
dat was die van de frangipane taarten.
Van de vlieg in de glazuur die nadien een rozijn bleek te zijn.
 
Les 7 was die van de rotekes afsnijden.
Die van het puzzelen en nog weten hoe iets het beste gedaan wordt.
Die van het afwachten tot iets voldoende afgekoeld is of er -niet al te- stiekem al een stuk af te pitsen.
 
Les 7 was die van je tong verbranden.

zondag 15 december 2013

Gemanipuleerde snoepjes

Soms wil je gewoon eens iets raars doen.
Zoals snoepjes manipuleren naar een andere vorm.
En kleur.
En smaak ook wel een beetje.




 
 Smelten, wat voedingskleurstof toevoegen, een kleine tikkel van een ander smaakje erbij,
in een vorm gieten, laten stollen, eruit foefelen et voila.

Wikkel dat nu in een plastiekje en je hebt een heerlijk -bijna zelfgemaakt- cadeautje.
 


woensdag 11 december 2013

Gekaderde adoptiekindjes

Sinds we in onze oude nieuwe huisje wonen ben ik helemaal mee.
Mee met watte?
 
Met het karakter en de ziel van iets bewaren.
Een oud huis heeft veel nadelen, maar het heeft nog veel meer voordelen.
Eentje ervan is onbetaalbaar.
Het heeft karakter.
Hier hebben mensen gehuild en gelachen,
er is geleefd en gewerkt.
Ongetwijfeld was het een huis vol liefde,
ookal drentelde er nooit veel kindervoetjes in het rond.
 
Het is een huis met een ziel.
En daar houden we wel van.
 
Dus ik ben helemaal mee.
Met dat liefde en ziel en karakterdeel.
 
Maar het is nu ons huisje.
Ons oude nieuwe huisje.
En dat moet ook een beetje van ons worden.
 
Dus ik bedacht me dat het eens tijd werd om al die prachtige foto's van leuke dagen, favoriete plekjes en fijne herinneringen eens van de computer af te halen en op papier te zetten.
 
Daar heb je dan kadertjes voor nodig.
Want ge plakt dat toch niet zo op de muur?
 
En die kadertjes...
dat moesten er zijn met een karakter.
Dus ging ik op zoek bij de kringwinkels in de buurt.
En kwam ik niet veel later buiten met mijn armen vol.
 
Keuze genoeg zo bleek.
Ofteja. Nu niet meer natuurlijk.
Want ik denk dat ik nu wel heel het land kan voorzien van kadertjes.
 
 
 
Sommige hebben dringend een portie liefde nodig,
anderen dan eerder een portie schuurpapier of een ferme lik verf.
 
Maar hey, echte karakterkopjes zijn het.
En ze krijgen een tweede
gepimpt
leventjes hier bij ons.
Tegen onze oude nieuwe muur die nog niet erg nieuw is maar vooral heel erg oud.
 
Heerlijk is dat.
De afwerkings-fase.
Voor eventjes dan toch...
 
 Nog meer geadopteerde lieverdjes:
leesvoer met een bibberlipje
een eenzaam krukje
wiebelende vormpjes

Nu ik er bij nadenk... wij hebben zo al veel dotjes een tweede leven gegeven.
Moet je ook eens doen.
Niet alleen kan je er heel erg leuke dingen vinden,
nostalgisch of net datgene dat je mist in je collectie.
Maar het prikkelt ook je inspiratie,
want je kan wonderen verrichten met een pot verf of een schuurpapier.

En als je dan toch geen plaats hebt voor het gepimpte exemplaar?
Dan breng je het gewoon terug naar de kringwinkel en maak je er iemand anders,
die niet zo handig of creatief is,
heel erg happy mee.

Voila.
En dan is de cirkel rond.
Hier moet je zijn !
 

zondag 8 december 2013

Me-time !

 Verbouwen is niet geschikt voor nagellak-dragende-vrouwmensen.
Punt.

Of misschien moet ik zeggen:
dat is mijn conclusie.

Wie weet wat voor superwijven lopen hier rond op de aardbol
die dat wel kunnen.

Ik ben alvast al zeer content als ik geen halve tuin,
behangpapierresten
of bezetselsmurrie onder mijn nagels moet vandaan pulken,
voor ik aan het eten begin.

Om niet helemaal in een halve vent te transformeren
moet ik zo af en toe eens iets erg niet-feministisch doen.

Ik zet mezelf aan tafel met een potteke heet water,
en wat marteltuigjes.
En nog geen half uurtje later zucht ik van opluchting.
En kan ik weer met heerlijk propere nageltjes...
in het zand gaan wroeten.

Ook eens doen?
Eens zien wat je nodig hebt:
- een potteke heet water, al dan niet met een zeepje in
- een portie nivea, handcreme, iets huidverzorgend
- een vijl
- een puimsteentje
- een bokkenpootje
- een nagelriemknippertje
- een stel nagels die dringend op onderhoudsbeurt moeten


Eerst en vooral vijl je de scherpe hoekjes en kantjes van je nagels.
Mooi naar één richting vijlen,
niet heen en weer schuren...
da's niet zo best voor je nagels.
 

Dan zet je je op je gemak voor de tv
of in mijn geval: met een boek ernaast.
En week één hand in een potje met heet water
met eventueel wat zeep er in.
 



Vuil pruts je onder je nagels onderuit met een vijltje of met je bokkenpootje,
goed afdrogen,
en dan zwier je maar een klodder creme op elke nagelriem.
 
Verwen jezelf een beetje en masseer het in.
Dan maak je je nagelriem voorzichtig los met de ene kant van je bokkenpootje
en duw je het -voorzichtig- achteruit met de andere kant van je bokkenpootje.
 


 
Soppesop je puimsteen in het water en ga elk ruw stukje van je hand te lijf.
Liever een keertje meer er over wrijven
dan te bruut.
We zijn onszelf niet aan het martelen hier,
dus wees lief voor je handen.
 
Vergeet ook je vingertoppen niet,
als je veel ruw werk doet,
of de zijkanten van je vingers.
 
Dan knip je losse velletjes aan je nagelriem af,
gebruik een goed scherpe schaar of kniptang,
zodat je niet trekt maar wel knipt.



Klaar voor de volgende hand !
 
Herhaal alles nog een keertje...
en neem dan een lekker gulle portie handcreme
en wrijf in je handen tot deze helemaal opgenomen is.
 
Aaaaaaah,
héérlijk, toch?
 


 
Soms...
moet je jezelf ook eens iets gunnen.
Me-time noem ik dat dan.
Pure luxe !
 
Geniet nog dagen (of weken) lang van het resultaat !

woensdag 4 december 2013

Jaar 2, Les 6


 
Les 6 was die van de tiramisu en de berlijnse bollen.
Het ene was lekker, maar het andere zag er nog veel lekkerder uit.
En was dat dan ook.
 
Les 6 was die van het pudding maken op zijn groots.
Van bloemsuiker achter je oren
in je nek
op je kleding
en op de grond.
 
Het was ook die van je buikje vol snoepen.
En van verzuchten hoe lekker iets is wanneer het écht kraakvers is.

zondag 1 december 2013

Soya rijstpap

Feitelijk was het een beetje een 'oepsie' momentje.
Ik had alles in huis om rijstpap te maken.
Tot ik de koelkast opentrok en naar mijn laatste flesje melk keek.
Dat halfvol was.
Niet halfleeg he, ik ben een positieve madam.
 
En met een halfvol fleske van een halve liter.
Daar komt ge niet ver mee.
 
Dus ik trok andere kastjes open en vond soyamelk.
Vanille.
Die ik pertentoeval meegenomen had.
Dat heb je wanneer ze een verpakking veranderen.
Vanille hoort geen gele verpakking te hebben.
Geel = banaan.
En banaan is njammie.
Vanille is dat niet.
 
Voila.
Dus ik had vanille melk.
Ik bedacht dat banaanmelk misschien een kleine stap te ver was,
zelfs voor mijn doen.
 
Dus ik gebruikte volledig ditzelfde receptje,
want dat was vorige keer zo'n meevaller.
 
Buiten deze twee ingrediënten dan.

 
In plaats van volle melk dus lekkere soyamelk.
En in plaats van volle room,
lekker lichte soyaroom.
 
Sjakka !
Gewoon lactose-vrije rijstpap.
En dat allemaal zonder enige moeite.
 
Vreemd genoeg sprong mijne soya niet spontaan terug uit de kookpot,
of ontstonden er vreemde chemische reacties.
De boel was alleen grappig geel vanaf den beginne.
Vrij vanillerig ook.
Dus ik deed het iets rustiger aan met de toegevoegde vanille.
 
De room kon ik natuurlijk niet dik kloppen,
want zo gaat dan dan met light toestanden.
 
Maar ook dat bleek geen probleem te zijn.
Het resultaat was érg njammie.
 


Een aanrader dus.
Ook als je wel voldoende melk in je koelkast hebt klaarstaan.
 

woensdag 27 november 2013

Sssssst !

Een zonnige dag in oktober,
de ideale moment om 1001 bloembollen de grond in te duwen,
wat een handen-knieënwerk is me dat jong.
 
We gingen de strijd aan met de allesoverwoekerende klimop die al langer dan nodig was blijven staan, en beslisten -ofteja: ik besliste-
dat we daar volgend jaar een zee van bloemen wilde.
En bumblebee-vriendje vond dat dik oke.
 
Dus er moest eerst gewerkt worden.
Mijn beslissing.
Mijn werk.
Zo gaat dat dan.
Die tuin... dat is meer en meer mijn gebied aan het worden.
Wie had dat ooit gedacht.
 
En dus,
enkele uren, zand everywhere en enkele stijve spieren later:
 


En o wee voor diegene die ze vroegtijdig uit hun winterslaapje haalt !
 
Eens benieuwd of die bloemenzee effectief zee-ig gaat zijn.
Of eerder een zielig plasje.
 
Wie zal het zeggen !
 
 


zaterdag 23 november 2013

Jaar 2, Les 5

 
Les 5.
Dat was die van de bavarois.
Tjes.
Want het waren maar mini-versies.
 
Het was die van de rozetjes spuiten.
Van de glanzende afwerkgelei.
En van de rondekes uitsteken.
 
Het was ook de les van het bavaroisgevecht.
En van pottenlekkers aflekken.
 
Een les vol fijn geprul en lachbuien dus.
Fijn.


woensdag 20 november 2013

Vlindertaartje

Mijn Bumblebee-zusje was jarig.
Ik maakte al eens een taartje voor haar.
Maar deze keer had ik iets anders in gedachten.
 
Vlindertjes, paars en glitter.
Dat zijn nu echt dé dingen waarmee je ze kan doen glimlachen.
 
Vond ik natuurlijk wel een geweldige combinatie om als thema te gebruiken voor een taartje.
 
Ik probeerde eens iets anders.
Zoals altijd.
 
Want echt zot van cake is ze niet.
En biscuit ook al niet.
 
die werden wél opgesnoept.
 
Dus ik gebruikte gewoon hetzelfde receptje
maar dan x2.
En ik zwierde dat in mijn bolle bakvormpje dat eigelijk een ikea-kom is.
 
En dan vloekte ik...
meermaals.
Want de inhoud bleef wiebelen,
ook na meer dan een uur baktijd.
 
Dus wil je hetzelfde doen:
pak uwe tijd ervoor.
 
Ik fabriceerde ook mijn lievelingsbotercreme.
Niet uit een pakje, hoewel dat ook een optie kon zijn.
Maar gewoon volgens dit receptje.
 


Omdat mijn cake-die-eigelijk-een-cupcake-is nogal zwaar is op zich,
ging ik er geen extra vulling tussen flansen.
Als je dat zelf wel wil doen,
kan je hier alvast kiezen tussen heel wat recepten.
 
Ik drupte met mijn rode en blauwe kleurstof tot ik een paars tintje had...
en smeerde royaal mijn taartje in.
Normaal is een dun laagje voldoende,
maar zonder vulling mocht het wel iets meer hebben.
 
Waarom smeerde ik mijn taart in met botercreme?
Maar in het kort:
dat zorgt ervoor dat je taart zacht blijft,
en dus niet gaat uitdrogen.
Dat je vulling schoon binnen de perken blijft,
en dat je de suikerpasta of marsepein netjes kan aanbrengen.
 


Ondertussen had ik mijn versiering al klaarliggen.
Deze was op voorhand al gemaakt,
dus het enige dat ik moest doen was even accentjes aanbrengen met zilver-dust-poeder.
Dippe-dip met de vleugeltjes er in, bleek de beste optie.
 



En dan met hun poep op de taart !
 
Vastzetten kan met een drupje icing,
of met eetbare lijm.
 
Niet zo heel duidelijk op de foto,
maar er mocht ook nog een dun zilveren laagje over de onderkant van de taart,
die vervaagde naar boven toe.
 
Extra glitter en glamour kan nooit kwaad,
toch?
 
Mijn zusje was er alvast blij mee !
Snoepen maar !




zondag 17 november 2013

Pinterest, the olden days...

Doe eens lekker ouderwets.
Scheuren, sorteren, doorbladeren, genieten.
Heerlijk.

 
Ik geef toe,
ik ben verslaafd aan Pinterest.
Maar de papieren versie... het heeft toch iets nostalgisch.



woensdag 13 november 2013

Streperige streepjes !

Streperige strepige streepjes.
Om maar te zeggen dat het over streepjes gaat.
 
Gek woord.
Streepjes.
Niet?
Nu wel dan.
 
Ik fabriceerde mijn eigen strepen-kraaltjes,
met fimo.
 
En daar maakte ik dan wat moois van.
Simpel.
Vrolijk.
Fleurig.
 
Zo moet dat zijn.
Niet meer en niet minder.
 




 
Zo.
Krijgen we op slag weer zin in de zomer.



zondag 10 november 2013

Blueberry Pie

Ik beken:
ik ben zot van bessen.
In bijna elke vorm of formaat.
 
Dus toen Bumblebee-vriendje met een massa bosbessen thuis kwam
sprong ik een gat in de lucht.
 
Beter dan chips en ijsjes.
Voor de tv.
Als pauze-tje,
als ontbijt
gewoon zo eens effekes tussendoor...
 
Fin ja,
ze geraakten wel op hoor.
 
Maar ik besloot er ook iets anders njammie mee te maken.
Namelijk:
taart !
 

En ik ben zo geen madam van de tierlantijntjes en de foefkes als het op taart aankomt.
Dus ik zocht en vond mijn allersimpelse recept voor pudding.
 
Serieus waar,
dat is het allermakkelijkste tot nu toe,
en feitelijk gewoon ook het allerbeste.
Elke keer als ik een ander recept probeer
moet ik mijn neus tot rimpels trekken...
 
Ik deed 2 porties van dat receptje.
Want een beetje teveel sloebert mijn vriendje wel op.
Ge kunt daar trouwens ook heel lekkere éclairtjes mee maken.
Of gebruik het als basis voor uw bananentaart?
 
Bon ja.
't is niet meer dan wat bij elkaar flansen
en roeren
en nog wat flansen.
 


Het enige dat je dan nog moet doen is uwe bodem even blind bakken.
Met een vulling van gedroogde erwten
of bakparels.
(als ge nu 'uh?' denkt, awel...kijk hier een keertje)
 
En dan vullen met uw puddingske.
 


Steek de bessen in een sopke.
Droog ze goed af.
Zwier ze er over,
dat hoeft niet al te fatsoenlijk.
Lekker 'echt'.
 
En ik zwatste in het rond met een papje dat ik maakte van wat water en abricozenconfituur.
Dat legt een glanslaagje over de besjes en de taart,
wat zorgt dat alles lekker zacht blijft zonder plat te worden,
en de boel niet uitdroogt.
 
Klein trucje van de bakkersles.
Je kan er ook citroensap door mengen,
maar dat beïnvloed de smaak...
en daar ben ik zelf niet zo zot van.
Maar het kan !
 
Zie eens aan:
smullen maar !!
 




woensdag 6 november 2013

B-plan

Dat ik een queen van de B-plannen ben,
dat moet ik jullie niet meer vertellen.
 
Ik ben van het doen in plaats van het denken,
als het om bakken gaat toch.
 
En als ik het dan allemaal zo goed uitgedacht heb,
dan doet een halfwakke oven of een telefoon me wel uit mijn superstrakke timing vallen.
 
Dus ondertussen ben ik een optimaal-getrainde-B-planner.
 
Zo ook toen ik dus dit voor had.
Mijn geweldige zelfgemaakte taartbodem.
In frunnen-vaneen*.
Grmbl !!
 
Al een kiekje van een hele tijd geleden.
Nu zou me dat niet zo rap meer overkomen.
 
Maar hey.
Na wat sakkeren en vloeken had ik een oplossing.
 


Ik zwierde de stukken de brokken voor een extra 10 minuten de oven in,
want niet alles was gaar,
wat het wel logisch maakte dat de boel uit elkaar viel.
 
En dan flanste ik daar wat pudding over,
aardbeitjes,
en een crumble van de taartbodem zelf.
 
Ik had een zoete taartbodem gemaakt,
dus dat maakte dat ik uiteindelijk een lekker krokant, zoet dessertje had.
 
Een grote toef slagroom zou ook niet slecht geweest zijn,
ware het niet dat het pas voor de dag nadien was,
en dat ik geen idee had wie er slagroom lustte en wie niet.
 


Nog meer desserts uit een glaasje?
 
 

Om maar te zeggen:
een B-plan is niet altijd slechter dat het originele ;-)
 
*In frunnen-vaneen: uit elkaar gevallen, kapot


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...