Ik ben helemaal into Bartel van Riet.
Hoewel ik moet toegeven dat ik hem liever lees dan op tv zie.
Maar dat kan mijn eigen gekke zelve zijn,
mensen zijn steeds leuker in een boek.
Bartel wie? Hoor ik je nu denken?
Awelz,
den Bartel van deze boek he.
Lekker echt he, op de ruwe steen, met groene randjes en al.
Dat mag, zegt den Bartel.
Dan wel geen mos, maar eerder loopmunt, maar hey, dat zijn details.
Had ge nu een jaar geleden gezegd dat ik een boek over tuinieren, moestuinen of plantsels zou kopen,
ik zou je gek verklaard hebben.
Want ik heb geen groene vingers, en dat was een volledig aanvaard niet-talent van mezelf.
En minder lang geleden:
Allez bon,
nu we het er over eens zijn dat ik een complete troela-der-groensels-en-bladsels-en-plantsels ben,
kunnen we verder.
Ik kocht dus Bartel zijn boek.
En zoals steeds steek ik daar mijn neus zo snel mogelijk in,
figuurlijk en soms ook letterlijk.
Als het een goed boek is, dan blader ik daar eerst eens een keer vluchtig door,
om dan interessante stukken te gaan lezen-lezen.
Als het een heel goed boek is,
dan weet ik al na een snelle kijk dat ik gewoon vanaf het begin ga beginnen en voor mezelf de pret niet ga bederven door te gluren op voorhand.
Of zoals sommige mensen doen: van achter naar voren lezen.
Ik noem geen namen.
Mensen die zich aangesproken voelen mogen zich steeds komen melden.
En dan soms.
Soms dan weet ik in de winkel al voldoende,
dan jump ik op en neer
kwispel ik bijna van contentement
en wil ik feitelijk gewoon in de winkel-auto-file-voor het rood licht-voor ik de deur open doe-en voor ik de boodschappen uitstal en wegsteek gewoon dat boek vastnemen.
Dan laat ik het ook niet meer los.
Als in.
Raprap eten en hup verder.
Raprap afwasje en hup verder.
En zelden, bijna nooit zelfs,
mag een boek me mee vergezellen op de werkvloer.
Voor in mijn pauze.
Lang verhaal kort.
Dit was zo een boek.
Gluren jullie even mee?
Wat mij zo aanspreekt in het boek, buiten de inhoud dan, is vooral de schrijfstijl.
Grinniken en lachen, proesten en kuchen,
en toch regelmatig eens 'oepsie, want even een herkenbaar momentje'.
Heerlijk gewoon.
Het boek start met een kleine wegwijs in tuingereedschap,
geen saaie opsomming en een ganse lijst om mee naar de Aveve te gaan rennen,
maar wel een woordje uitleg met wat tips waar je op kan letten bij een aankoop of bij het onderhoud.
Door gans het boek kan je de tips van Bartel vinden,
soms verklapt hij mooie combinaties van bloemen,
dan weer een weetje over grassen,
of een anekdote, een grapje, een opsteker,..
Fijn !
Wat mijn aandacht ook direct trok was dat het steeds mensentaal is,
hoe mooi al die latijnse benamingen ook zijn,
daar ga ik een tikkel tureluurs van slaan, een boek vol van die troep en ik lees niet meer verder.
Hier dus niet.
De nederlandse benamingen van elke bloem, plant, struik, boom of grassoort,
net zoals je die in de winkel gaat kunnen vinden.
En mensen die toch de latijnse blabla willen?
Die vinden achteraan in het boek,
netjes alfabetisch zoals dat dan hoort,
een mooie lange lijst.
Mooie foto's,
grappige verwoordingen,
superveel weetjes,
heel veel bloemen, planten en bomen met een woordje uitleg over hun onderhoud, de beste manier om ze te planten en ook nog eens met wat je ze mooi kan combineren.
Niet onbelangrijk: de knappe lay out van het boek,
dat zijn zo van die boeken,
dat leest als een trein,
maar iets opzoeken gaat ook vrij makkelijk door de goede verdeling van de hoofdstukken.
Bomen, gras en een stuk moestuin (met groenten, fruit én kruiden)
niet te vergeten het deel waarin we even mogen relaxen
en achteraan ook nog een leuke lijst met adresjes om nog meer in de groene sfeer te komen.
Een beetje van alles, en van alles een beetje.
Is dit het ideale boek ofwatte?
Een stevige papieren cover,
leuk formaat,
geen glossy glossy papier maar plezant spul.
Leuke onderverdelingen in de hoofdstukken, fijne lay out.
Knappe foto's.
Wat moet een mens nog meer hebben?
Groenland.
240blz
19.95euro.
En tis elke cent waard.
He, dat ga ik eens bekijken
BeantwoordenVerwijderen