Authentieke frangipanetaart !

Ik fabriceerde al eerder een frangipane taart,

kleintjes dan toch.

 

Ik wist feitelijk al lang niet meer of die nu effectief zo lekker waren

of ik ze gewoon lekker verklaard had omdat ze mijn baksel waren.

Dat overkomt me wel eens.

 

Zeker nu ik een klein beetje bakverstand in mijn brein heb doen sluipen

met hier en daar een nuttige bakkersles,

besef ik soms dat mijn doodgeverfde favoriete receptjes ineens niet meer zo njammie zijn.

 

Niet door mij dan zenne

neeeeeuh

gewoon geen goe recept.

voila.

Daar ligt het aan.

 

Mijn vroegere frangipanetaartjes waren wel njammie.

Maar ik herinner me dat ik ze niet echt frangipan genoeg vond.

En het mag al wat frangipannig zijn,

vooraleer ik content ben.

 

Dus ik dacht:

laten we eens wat anders proberen.

Het feit dat dit het meest easy recept

lees: klats-klots-klodder bij elkaar

was van de hoop

hielp natuurlijk ook wel.

 

Ik nam mijn grappige ronde boek

'taarten en vlaaien' erbij.

Gekocht met een dozijn andere boeken erbij

toen ik op mijn favoriete boekenbeurs ging snuisteren voor kinderboeken.

Jaja... dat heb ik niet mistikt.

Dat overkomt me regelmatig.

De enige oplossing is: niét naar die boekenbeurs gaan.

En dan kom je niet met zakkenvol leesvoer thuis.

 

Bon.

Frangipane dus.

 

Ik had mezelf een kant-en-klaar-zanddeegje gekocht.

Want ik was lui

en een taartbodem maken is niet lui-ig.

 

Dus de rest was piece-of-cake.

 

Het receptje:

 

200g kristalsuiker

180g zachte bover

75g bloem

225g gemalen amandelen

4 grote eieren

1 theelepel amandelessence

150aardbeienjam

50g amandelschaafsel

 

Ik wilde feitelijk te zeggen dat ik voor een keer eens gans het recept volgde.

Maar 's niet waar.

Want ik had geen gemalen amandelen,

maar ik dacht dat amandelpoeder ook wel goed ging zijn.

En amandelschaafsel had ik ook al niet,

maar wie zwiert dat nu bovenop een frangipanetaart?

En aardbeienconfituur?

La-me-nie-lachen.

Da's nie-just-nie.

Dus ik nam abricozen.

Zoals dat hoort.

 

Ik friemelde mijn deegje in mijn vlaaien-bakvorm.

Duwde de randjes een scheetje om en prulde er goed aan.

 

Wat sadistisch heen en weer geprikt met een vork,

bakpapiertje er in en erwtjes er bovenop.

 

Lees dat nog een keer.

bakpapiertje er in

erwtjes er bovenop.

 

Niet vergeten.

Echt niet.

De erwtjes tot daaraantoe,

dan hebt ge alleen maar een opgeblazen bodem.

Maar dat bakpapiertje,

jong wat een miserie als ge dan uwe bodem probeert te redden.

 

 

 

Ik ben nogal van de krokante bodems,

dus die van mij heeft er zo'n 15-20 minuten ingestaan,

voorverwarmde oven van 180°C.

 

 

Ondertussen schepte ik lustig al mijn ingrediëntjes in verschillende kommetjes.

Geeft lekker veel afwas.

 

 

Feitelijk zwierde ik het gewoon allemaal tegelijk in mijn kenwoodje.

Zie dat de boter goed zacht is,

en dan gaat dat vanzelf.

 

 

Ik zwedderde en zwatste een gulzig laagje confituur op de bodem.

En prulde er met een viesneus de brokjes vantussenuit

(om die dan stiekem terug de pot in te jakkeren).

 

Als ge denkt dat ge té gul zijt met de confituur

dan kwatst ge er nog maar een lepel of 2 bij.

 

Dat trekt met het bakken in uw beslag

en in de bodem.

Dus niet gul = geen njammie smeuïg frangipane-taartje.

Zeg niet dat ik het niet heb gezegd.

 

Ik kieperde mijn kom beslag om boven mijn bodempje.

Bijna letterlijk.

En veegde dan zonder al te veel boe of ba dat goedje gewoon glad.

 



 

Ik moet toegeven,

dat was fijn om daar zo in te prossen.

Maar probeer uzelf ook te bedwingen,

want uwe confituur glibbert mee...

dus probeer in enkele trekken van uwe lepel/mes/spatel dat spul schoon te verdelen.

 

30-35min, op 180°C later.

*ping!!*

 

Als er niets meer wubbelt als ge er eens een twist mee doet,

het goedje er schoon goudbruin uit ziet

en niet moeshie aanvoelt als ge er eens in port...

dan is het klaar!

 

Ik moest er een lek icing over druipen.

Het moest.

Ik kon het niet laten.

 

Goed laten afkoelen

en dan één-twéé-hup uit de bakvorm.

 

Pak het bij het papier vast,

hip één kant er uit,

en schuif de rest voorzichtigskes op een plat vlak.

 

Niet doen als ie nog warm is.

Gewoon geduld hebben.

 

Lekker !!

Maar echt.

Niet omdat ik het zelf gemaakt heb.