Een snapshot uit mijn geheugen...

Bij deze de eerste snapshot.

Met deze foto werd ik terug richting Engeland gekatapulteerd.
Op het kiezelstrand in Folkestone, waar de krengen van steentjes in mijn zomerschoentjes kropen (auw !!)
en de wind mijn sjaaltje onflatterend in mijn gezicht deed flapperen.

Weet je dat ik hier pas ontdekte dat ik eigelijk helemaal ondersteboven ben van de zee?

Om ernaar te kijken welteverstaan

en tot aan mijn knietjes er in te lopen.

Om misschien nog enkele cm verder te sukkelen en dan mijn tenen in het zand te verankeren...

en gillend terug naar het veilige strand te rennen als er een dwerg-tsunami aan gebulderd komt.

Ik ben wel verzot op de zee...

maar niet op de combinatie water + bumblebee...

want meestal is de uitkomst: proesten en hoesten.

Drama-queen.

Om maar te zeggen:

hier ontdekte ik dat ik van de zee hou.

En dat ik uren en uren naar de golven kan staren.

Ik droom ervan om ooit constant op te staan met krijsende meeuwen,

het geruis van de golven

en een piepend zonnetje door de gordijnen...

Not gonna happen... want ik hou van de Belgische kempen.

En een zee in de kempen...

tja.

Deze foto doet me er ook aan denken hoe die eerste zonne-allergie kwam opzetten...

kleine boebeltjes, alsof ik met mijn arm in de brandnetels had zitten rollen.

En aan een heuse keelontsteking die ik opliep,

fijne flapperende sjaaltjes zijn niet voldoende om je keel warm te houden, zo blijkt ;-)

Bon.

Het was een fijne reis met mijn BumbleBee-zusje,

naar het pittoreske Folkestone.

Bij deze dus een snapshot vanuit mijn geheugen.

(mijn geheugen... of dat van mijn fototoestel...?)