Recycleren !

*zingt*

Recycleren recycleren

recycleren-kan-je-leren !

*kuch*

Ekskjuse mie.

Ik ben in mijn vorig leven een knipster-der-haren geweest,

voor mijn Grote Carriere Switch

en daar hou ik zo nog het één en't ander aan over.

Zo ook een karretje.

Dat zijne beste tijd al gehad heeft.

Dus ik dacht:

ik zwier en zwunder dat richting containerpark.

'howla!'

riep mijn Bumblebee-papa uit

'kan je dat niet proper maken en gebruiken voor iets anders?'

Kadulle wieltjes,

haar everieweir

en hier en daar ne flinke hoek af.

'Neenee'

schudde ik meerwarig mijn blonde wijsneus-koppeke.

'Dat is rijp voor het containerpark.'

Dus mijn papa nam dat karretje mee.
ik dacht: richting park-der-containers...

Maar in plaats daarvan gaf hij dat tsjoekedezeke een badje

een pedicure-tje

en god-knows-what-else

want ineens stond daar een zo-goed-als-nieuw karretje te blinken.

Bon.

Misschien

héél misschien

had hij dan toch wel gelijk.

Want eigelijk is het toch wel een dotje.



Een dotje met een lichte kneuzing, dat wel...

*auw* dat heeft pijn gedaan.

Maar mijn Bumblebee-mama stond al klaar

met een pleistertje en een sussende 'tut-tut-tut 't is zo erg niet'

alleen mama's kunnen dat op die speciale manier zeggen.

Dus hikte mijn karretje zijn laatste snikjes weg...

En knipte ik de gekregen pleister op maat om mijn karretje te verzorgen.

*huppakee*

Niks aan de hand !

*klopklop op het bolleke van het karretje*

En kijk.

Fier als ie is...

en met zijn buikje vol prulletjes en spulletjes...

is het nu mijn fimo-maatje.

In goede en in minder goede tijden.

Zonder drempeltjes of puttekes op zijn weg is ie trouw en standvastig.

Maar bij elke huts en buts smijt hij zijn maaginhoud op de vloer.

De duts.

Het zal steeds een beetje mijn zorgenkindje blijven...*

Maar ach, eind goed al goed:

gered van het containerpark

door zijn liefhebbende

euh...

...grootouders

(ha! ze zullen het graag horen *proest* )

en een leven tussen de hobbyspulletjes...

hij kon het erger treffen.

*na twee maaginhoud-opkuisbeurten ging ik eens piepeloeren naar de oorzaak van de zwakke maag van het karretje...

Blijkbaar hebben de reddende engels het karretje zijn leven holderdebolder ondersteboven gezwiert en zijn voetjes gezet waar zijn neusje hoorde te staan.

Wat geeft dat het systeem dat de schuifjes op zijn plek houdt...

 niet echt meer een systeem te noemen is ;-)

 en dat deze er dus *zwiep* uitschuiven bij elke snode tegel waarvan de poep iets dikker is dan die van de andere.

Bij deze nog eens:

dankjewel Bumblebee-mama & papa !

Nieuwsgierig hoe die fimo-verzameling van mij er uit ziet in dat bolle buikje?

Da's voor een volgende keer !

Fijne werkweek allemaal !