Een kantig randje

Oftewel:

een randje van kant !

Ik had nog een oude jeans liggen.

Met een gat ter hoogte van één knie.

Nu is een gaatje wel oke.

Maar een gat

daarzo

nee toch maar niet.

En eigelijk

nu ik het zo eens goed bekeek

had ik ook water in mijne kelder.

Dus oplappen was geen optie.

Feitelijk had ie ook een vlek op de bil.

Van voor De Grote Carriere-Switch.

Dat gebeurde toen wel eens meer.

Een vlek.

Een plek.

Van dat soort dat er gewoon never-ever nog uit gaat.

Dus het was tijd om me ook eens te wagen aan dat fameuze recykleren.

Ik dook de plaatselijke veritas in.

En kocht me zo'n potje.

Van mijn broek knipte ik al ruim de pijpen af.

Niet te juist of te recht

gewoon die lange slierten der beenstof er af

voor de gemakkelijkheid.

Ik zwierde ende zwatste met mijn potteke* kleurstof,

wat zout

en ferm heet water.

Dat deed ik allemaal met professionele handschoenen aan.

Want tja,

die heb je dan ook nog in overvloed liggen.

Hoe krijg je dat nu in een ander kleurke?

Awel:

Heel wat heen en weer wezzeren*

een dikke portie geduld hebben tot dat vieze stinkie goedje in mijn ooit-zo-perfecte-jeans getrokken is...

Dan veel gedoe met spoelen-spoelen-spoelen

er bleef maar een viezig-blauw kleurke afkomen.

toen moest dat boeltje nog drogen.

Moest ik het nog eens een keertje wassen.

en moest dat wéér drogen.

En dan kon ik aan de slag !

Ik huppelde weer die veritas binnen.

Deed er een eeuwigheid over om het juiste kantige exemplaartje uit te kiezen...

En dat draaide ik dan -midden in de winkel- een keer rond mijn bil.

Dat mag je letterlijk nemen.

Ik had immers geen maat genomen van mijn bil.

wie doet dat wel?

En zo vanbuiten ken ik dat niet.

Wie wél?!

Dus dat was de enige manier die ik kon verzinnen.

Als je dat dan sneaky doet

of rechtuit in het midden van de winkel

raar kijken doen je medewinkelaars toch.

Een beetje te luid verkondigde ik ineens ook maar dat ik een shortje van kant ging voorzien.

Een enkeling knikte daarop begrijpend en met een knipoog.

De rest bleef met opgetrokken wenkbrauwen mijn heen en weer gewiebel op één been nauwlettend in de gaten houden.

Bon, hadden die mensen ook weer een gespreksonderwerp tijdens hun lunch.

Dit was uiteindelijk mijn keuze.

Ik knipte mijn jeans net iets grondiger en mooier.

Dat klinkt makkelijker dan het is.

Het duurde 5 passessies tot ik besefte dat ik méér in één keer moest afknippen om de juiste lengte te bekomen.

Moet je weten wat een voorzichtige Knipster Der Haren ik was.

Dat zit er toch nog steeds in precies.

Beter een cm te weinig dan eentje te veel.

Nu zeker, want mijn jeans groeit niet bij

peins ik.

*hups* binnenstebuiten.

Wat speldjes er in.

Ik gebruikte de tekening in mijn kant als richtlijn.

Geen gedoe en gemor met meten en passen.

Gewoon er rond en het moest maar juist zijn.

Ik dacht nog even aan een boordje stikken aan mijn jeans voor ik het kant er aan lapte.

Maar ik vond dat ruwe afgeknipte wel erg leuk staan tegen dat fragiele van het kant.

Dus ik nam het lekker easy

en deed het zo.

Kleine tip voor als je zelf aan de slag gaat:

neem zeker 2-3cm meer kant dan je denkt.

Want eens je rond bent heeft je jeans precies een stukje opgegeten

en eindig je zo.

Wat ideaal is,

want met een schoon wit draadje en een niet al te scherpe naald kan je dat dan schonekes afwerken.

Zodat niemand het nog ziet waar het stopt en begint.

Zo kan je ook pijp nummer twee doen.

Da's niet noodzakelijk.

Eén kanten pijpje is ook al mooi ;-)

Maar ik deed er toch twee.

Ik zwierde dat aan mijn poep.

En staarde content de spiegel in.

Mijn melkwitte-billekes grijnsde me toe

maar deze keer mét een kantig randje.

Zo simpel is dat !

Wat is het toch fijn om een klein beetje creatief te zijn !

*potteke: potje

*wezzeren: heen en weer bewegen, draaien, roeren,...