Snel, SNEL !

Geen tijd !!

En dan loopt alles mis natuurlijk.

Om een lang verhaal kort te maken, ik vroeg mijn lieve BumbleBee-ouders op 'eten'.

 Want ze doen zoveel voor ons, dan mag je hen af en toe ook wel eens een keertje verwennen.

Natuurlijk gaat de lasagna dan moeilijk doen, gelukkig had ik een back-up plan: spaghetti !

En ook als nagerecht... ijsjes? Of toch maar iets anders?

Het is uiteindelijk taart geworden.

Last-minute taart.

Met een kant en klaar kruimel-deeg bodem,

vanillepudding uit een pakje (sshhht...) en aardbeien uit een doosje ;-)

Zei ik al dat we geen blind-bak-bolletjes hadden? En dat ik dat ook nog nooit eerder heb gedaan?

Nee?

En zei ik ook al dat we eigelijk geen tijd hadden voor een back-up plan én een taart bakken?

Nee?

Ik deed het toch maar mooi ;-)

Met spaghetti -uit een pakje- en saus -uit een potje- met worstjes -uit een potje- en kaas -uit een zakje- en kruiden -uit potjes- toverde ik gelukkig toch nog een 'deftige' maaltijd op de tafel.

En die was op voor ik er een foto van kon trekken, nu niet dat dat een foto waard was... maar kom.

En van die taart... daar was ik nog nét op tijd voor.

Want feitelijk was het een blog waard,

maar als ik ook nog eens de zoektocht-der-fototoestellen moest ondernemen...

had die taart niet in orde gekomen ;-)

Dus moet ik het doen met één kleine raprap foto... van het allerlaatste stukje van de taart ;-)

Gelukkig zijn mijn BumbleBee-ouders te lief om te zeggen dat ze volgende keer wel thuis eten ;-)

Maar laten we zeggen dat ik liever alles onder controle heb

en graag een uitgedacht plan heb voor ik aan iets begin.

Want dat snel-snel-snel... is toch niet helemaal mijn ding !