Het verhaal der papieren zakjes

Ik kocht enkele jaren geleden een doos vol met papieren zakjes.

Om kleine prulletjes in te steken,

om als cadeauverpakking te gebruiken.

En ook stiekem omdat ik ze gewoon mooi vond.

Maar eigelijk ben ik niet zo zot van de zakjes.

Ze zijn mooi...

maar die afwerking is maar zo-zo.

Bijvoorbeeld dit.

Aan het flapje heb je daar zo'n hoekje dat niet juist zit.

En op de achterzijde (of is het de voorzijde?) zit onderaan een stuk omgeplooid.

'Maar jong toch'

hoor ik je denken

'dat ziet ge toch niet?'

Ja weet ge...

juist is juist en ik hou van juist en juistjuist is nog beter dan juist en ditte is zelfs niet gewoon juist dus al helemaal niet juistjuist.

Dus ik hou er niet van.

Kan je volgen?

En pas op.

Dan zijn we er nog niet he.

Want dat flapje daar...

Dat spul bestaat uit twee delen.

Not nice.

Want je plooit dat flapje om.

En hoe je het zakje ook draait of keert, je zit altijd met een naad,

een omgeplooide rand of een fout hoekje in het zicht.

I'm telling you... ik krijg het op mijn heupen van zulke zaken.

Hoe ik al gevochten heb tegen dat zakje.

Misschien toch eens dat flapje zo plooien?

Of eerst zo een draai geven en dan ZO plooien?

Of kijk, misschien als we daar een stukje afknippen en dan ZO plooien?

Nope.

Altijd weer iéts dat ik niet mooi vond.

Dus.

Ik plooide mijn zakje open

en daar zat ik dan...

met een brein vol goede ideeën en het gedacht 'dat zal ik hier eens rap fixen'

Niet dus.

Maar kom ja,

ik ben er geraakt.

Na een aantal prototypes

een-niet-nader te-beschrijven-aantal

ik zei niet dat het een 'makkelijk verhaal der makkelijke papieren zakjes' was...

had ik dit als resultaat.

Met een mooie voorkant.

Mét een flapje in één stuk.

Zonder kierewiet-hoekjes of stukjes of naden die mijn zenuwtrekken het startschot geven.

En een achterkant.

Zonder naden,

omgeplooide stukken

en meer van dat niet-moois.

Voor de opmerkzame lezers zeggen dat ze de keuze van mijn papierke maar niks vinden...

Na 2 pogingen vond ik het wijs en mileuvriendelijk om even de papierhoop in te duiken

 en mijn X-aantal volgende stereotypes

(lees: mislukkelingen)

even te vormen met reclame-papierkes.

Gaf minder gevloek en gesakker,

als er weer eens iets misging met mijn calculaties.

(geen wiskundig brein hier aanwezig als BumbleBee-vriendje niet at home is...

 maar dat wisten jullie al)

Bon.

Uiteindelijk.

Maakte ik mezelf een mal.

Een geperfectioneerde mal.

En nam ik de schaar, wat plakspul en schoon papierkes ter handen.

Met dit als resultaat !

Ziet dat er bekend uit?

Ja dat zal wel...

het was een deeltje van mijn 5de give away.

Nu.

Dames.

Voor jullie zelf aan de slag gaan met een prulle-zakje en goede voornemens om zelf ook zo'n grut te maken.

Wees dan slimmer dan ik.

Want er staan massaal veel voorbeeld-mallen op het internet.

Dus het knoeien kan je overslaan.

Maar een deel van de fun dan ook natuurlijk ;-)

Want ikke...

ik heb mijn gepersonaliseerde mal.

Ik zou er niet van verschieten als er een idem dito van op het www staat,

maar deze heb ik dan toch maar mooi zelf uitgevogelt.

*proest*

Moeilijk gaat ook,

toch?

Weet ge wat nu het toppunt is?

Ik heb voor mezelf natuurlijk ook zakjes gemaakt.

En ik kan die nu toch niet meer vinden zekers?

Want ik dacht zo eens even zuinig te zijn met die schatte-dezekes.

Dus ik legde ze zorgvuldig weg.

Té zorgvuldig dus...

Tja.