*haalt heel erg diep adem*
Mannekes,
hier komt een giga-lange blogpost aan,
iedereen er klaar voor?
Ik had weer iets geweldigs in mijn hoofd
je kent dat wel, je hebt een idee, en je weet dat het te onnozel voor woorden is,
maar je hebt het in je hoofd en je krijgt dat er niet uit zolang je je zin niet doorgedreven hebt.
dus ik diepte verse eitjes, een dik pak bloem en mijn roze suikerpasta op
en
deed mijn ding.
Ik kon al een tijdje rekenen op een vragende frons van Bumblebee-vriendje,
dat heb je als je zonder reden ineens als een gek rondjes begint uit te steken.
Ik kon al een tijdje rekenen op een vragende frons van Bumblebee-vriendje,
dat heb je als je zonder reden ineens als een gek rondjes begint uit te steken.
Nochtans was ik goe bezig.
Want ik probeer tegenwoordig over mijn timing na te denken
en te zorgen dat ik zonder een druppel zweet of een angstige blik naar de tiktakkende klok
aan een taartje (of ander baksel) kan werken.
Dus ik begon enkele dagen van te voren
en die rondjes suikerpasta
werden bolletjes.
Nu dacht ik
lekker naief van me, dat geef ik grif toe
'oh, met deze bende bolle bolletjes, daar kom ik al een eindje mee!'
Nu ja.
Niet dus.
Dus:
als je een bolletjes taart wil,
stroop je mouwen op
roep de kids erbij
of je eigen versie van mijn Bumblebee-vriendje
en commandeer ze om bolletjes te rollen.
Want dat deed ik uiteindelijk ook maar dan.
Voor de geinteresseerden:
die vragende frons werd een afwisseling van gefrustreerde spleetjes,
smekende mag-kik-nog-nie-stoppeuh?- puppyoogjes en uiteindelijk een norse blik.
Ook aan de loyaliteit van mijn geweldige vriendje zijn grenzen
zo blijkt.
*proest*
Bon.
Voor heel die bolletjes affaire moest ik natuurlijk een taartje bakken.
En ik begon met mijn botercreme.
Die ik volgens dit receptje in elkaar flanste.
Ik kieperde er deze keer zelfgemaakte rabarberconfituur bij,
waarvan het receptje nog volgt
kwestie van toch eens een ander smaakje te hebben
en -wat dacht je dan- roze kleurstof.
Want wit is maar wittekes he.
Nu, dat gekke idee in mijn hoofd,
was dus een bolle taart,
met bolletjes.
Dus ik haalde mijn ikea-kom boven,
kliederde heel de boel onder met mijn cake-release spul.
(inboteren en inbloemen werkt ook!)
Ik moest mijn bak-bol-vorm een beetje ophogen met bakpapier,
ik hou van cake,
maar niet als het door gans mijn oven loopt te puffen en te blazen.
Mijn resultaat zag er -recht uit de oven- zo uit !
Ik gebruikte het fanta-cake receptje.
Met een klein hartje, want ik wist niet zeker hoe hoog dat spul zou opkomen
en of het wel mooi zou ontvormen.
Maar dat was dus allemaal geen probleem.
De vulling was er eentje dat ik al eerder had gemaakt,
maar zelf nog niet had mogen proeven.
Dat heb je als je een taart maakt voor iemand anders natuurlijk.
Dus ik prepareerde die easy-peasy kersenvlaai-vulling nog een keertje.
En zwierde die er tussen.
Hoedje van de taart er weer op
(ik had twee lagen trouwens... dat lukte perfect met één portie kersenvlaai-vulling)
en dan kon ik beginnen met afsmeren.
Ik koos ervoor om een heeeeel dun laagje botercreme te gebruiken,
de proevers in kwestie zijn daar niet zo'n liefhebber van,
en we willen dat ze éten en niet morren,
dus ik was een tikkel zuinig.
Een bol taartje bekleden, het is eens iets anders,
wel grappig om te doen.
Hier was ik halverwege in het proces-der-bekleden.
En ik moet zeggen
het liep wel lekker vlotjes.
Tot zover,
was mijn timing perfect.
En dan kwamen de bolletjes weer in beeld.
Ik plakte ze vast met wat eetbare lijm,
mooi boven elkaar.
Niet moeilijk
alleen een werkje van laaaaaange duur.
Byebye perfecte timing...
Dus trek er véél tijd voor uit.
In je werkschema.
Voor je timing.
Want eigelijk
en dat mag je niet doorvertellen
was het de bedoeling dat GANS die taart met bolletjes bekleed was.
Maar ik kan je verzekeren
na een tijd kan je geen bolletje meer zien of ruiken.
En als gans je timing in het gedrang komt,
daneuh,
kieper je er wat kleine B-plan-bolletjes over
en hoop je dat niemand het opmerkt.
*en ademt eindelijk weer uit*
Voila !
Het zit er op.
Moest je de gigantische tips die doorheen heel dit bolletjes-taart-blogje verwerkt zitten niet gesnapt-gesnopen hebben:
begin op tijd bolletjes te rollen en maak er 185 keer zoveel als je denkt nodig te hebben !
Zo.
Nu gesnapt? ;-)
Het is voor je eigen goed hoor.
Want zeg nu zelf.
Het is toch een geweldig idee?
Zot.
Ja...
Maar mooi !
Veel plezier ermee !
mooi, en is ze lekker?
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk is ze lekker ! Heel erg njammie, zoals altijd ;-)
VerwijderenIk heb met een dikke grijns op mijn gezicht je blogje zitten lezen. Je schrijfstijl is echt super grappig. En je taart is ( hoeveel werk er dan ook in zit) een plaatje om te zien. Ik hoop dat ze er erg van genoten hebben.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Anja
Haha, dankjewel voor de lieve complimenten, ik amuseer me dan ook te pletter met het schrijven van mijn blogs ;-) (en met het vloeken op mijn taarten)
VerwijderenAmai, daar moet je engelengeduld voor hebben :) Mooi!
BeantwoordenVerwijderenWauw, enorm veel werk! Maar ze is wel supermooi geworden!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, zjizjipke!
Supermooie taart!
BeantwoordenVerwijderenWauw echt een supertaart en supergeduld!!
BeantwoordenVerwijderen