Rabarber confituur

Ik ben zot van rabarber.

Maar dat weten jullie al want dat zei ik al eens...

hierzo.

Nu had ik het geweldige idee om daar eens confituur van te maken.

Dus ik kocht mezelf een half kilootje rabarber

en wat geleisuiker.

Ik sloofde mezelf uit om die stukjes zo fijn mogelijk te snijden.

Want dan duurt dat niet zo lang...

en rabarber is koppig,

dat gaat niet zo makkelijk zacht en gaar worden.

dus ik dacht slim te zijn.

Tot mijn Bumblebee-vriendje

met zijn clevere opmerkingen altijd

tegen me zei:

'seguh, schatteke? Moest dat rood pelleke er niet eerst af?'

Mah!

'Waar komt gij mee af?'

Dacht ik zo.

'mijn recept zegt van niet'.

'Zijt ge daar zo zeker van.'

Zei de snuggere schavuit.

'Majaa !!'

Riep ik licht verontwaardigd en met een schelle ondertoon uit.

En op hoge poten vertrok ik richting ronkende laptop,

die het recept bevatte.

'ow'

en

'oepsie'

waren mijn volgende woorden.

'jah seg! DAT staat er niet duidelijk in ze!'

kwam er dan ook nog achter.

Oordeel gerust even zelf.

'Haal de prut uit uw ogen meiske...'

zie ik u nu denken.

Jaaaaaja.

Bon.

Ik ging niet al die stukskes pellen,

dat spreekt voor zich.

Dus ik stak mijn wipneus de lucht in

bedacht dat dat zo'n ramp nu ook niet zou zijn

want dan zouden ze dat wel onderstrepen en in't vet zetten in dat recept.

En zwierde er gewoon mijn geleisuiker over.

Eerlijkheid gebiedt dat ik toegeef dat er ook nog een 'phuh!' bij kwam kijken.

Dus nu ja...

afwachten dan maar zeker?

Zo halverwege de tijd begon dat eerder op een soep te lijken dan op confituur.

Dus dat snuggere vriendje kwam met het voorstel om misschien de gelatine-blaadjes eens tevoorschijn te toveren.

Hij heeft niet altijd gelijk.

Of misschien waren twee van die blaadjes gewoon lichtjes overdreven?

Mijn eindresultaat was lekker.

Mooi rood ook.

Zonder ook maar één lastig velleke.

Eneuh.

Stevig.

Dat was het ook.

Als in:

mijn mama vond het grappig om de pot ondersteboven te houden -boven mijn weelderige haarbos-

mét een grijns.

En zonder deksel.

Eneuh...

Ik moest geen confituur uit mijn lokken plukken.

Ja seg.

Al doende leert men zeker?

Me dunkt dat deze pot er niet al te vol meer uitziet

dus zo slecht zal dat stevige goedje dan toch niet geweest zijn.

Zo.

Genoeg gelachen met mij.

De link naar het recept staat erbij,

dus dat bespaart me weer wat typwerk.

Niet dat ik lui ben hoor ;-)

Fijn weekend !