#wijvenweek: maandag 12 maart

Dag 1 -  beautyqueen in het diepst van mijn gedachten

 

Maandag.

Voor de meeste mensen een 'bleeuuh' dag.

Maar voor mij niet !

Yes my precious... it's my day off !

Dus eigelijk hoor ik vandaag te schrijven over hoe ik 's morgens uit mijn bed kom getaffeld.

En wat ik allemaal op mijn -nog gekreukte- vel smeer om er lichtelijk gezond uit te zien en te zorgen dat niet iedereen gillend gaat lopen van mij.

Maar op een maandag...

is dat eigelijk niet van toepassing.

Want.

Het is kwart voor 11 nu.

En ik zit nog stééds in mijn peignoir.

Kamerjas noemen ze dat in het nederlands.

Denk ik.

Een roze geval.

Ooit fluffy geweest.

Dat is al eventjes geleden.

En met roze sloefjes.

Ooit fluffy geweest.

Proper ook.

Dat is ook al even geleden.

Zo af en toe waag ik daar eens een uitstapje mee tot aan de brievenbus.

Of tot aan de vuilbak vanachter.

In die sloefen.

Niet in die peignoir.

Niet dat ik dat vroeger niet durfde.

Toen ik nog ten huize van Bumblebee-ouders woonde.

Maar nu... hier... ik denk dat ik ergens halverwege het verhuisproces toch enig gevoel van 'o-jee-wat-gaan-de-mensen-van-mij-denken' ontwikkeld heb.

Fin ja.

Terug naar mijn roze sloefen en roze peignoir.

Die ooit fluffy geweest zijn.

Daar staat dan ook nog eens een tekstje op.

Dat vond ik super toen ik 16 was en dat ding kocht -toen het nog fluffy was-

en eigelijk...

vind ik het nog steeds grappig ;-)

Oke.

Nu we dat gehad hebben.

En iedereen weet hoe ik er bij zit op dit moment.

Kunnen we verder.

Wat die sprieten op mijn hoofd betreft.

Daar heb ik chance mee.

En dat zeg ik niet om te stoefen.

Maar dat is gewoon zo.

Als ik luister naar de koppige aard van die sprieten tenminste.

Wat wil zeggen dat ik geen pixie-kort haar mag hebben,

hoe knap ik dat ook blijf vinden.

Want dan sta ik op als een ragebol.

Ook woorden als: 'heel erg opknippen' of 'uitdunnen' zal je mij niet horen uitspreken als ik op de kappersstoel zit.

Want dan ben ik ook een fluffy mie na een regenbui.

Je moet je eigen haren kennen.

En eerlijk:

laten we zeggen dat ik daar best ervaring mee heb.

Het zou erg zijn moest ik nu nog steeds het wel en wee van mijn eigen haardos niet kennen.

Dus sorry mensen,

ik kan jullie niet plezieren met een foto van mijn ochtendkapsel,

dat ligt er gewoon bij zoals anders.

Oke... ik dwaal weer af,

ik hoor jullie te vertellen over mijn ochtendroutine.

Op een werkendag.

Dus daar gaan we dan.

De wekker gaat ringtingeling om 7.20u.

Ik hoor die wekker niet.

Want ik heb oordopjes in.

Omdat Bumblebee-vriendje me 's nachts geweldig irriteert met zijn gesnurk.

En omdat ik niét te genieten ben als ik twee nachten slecht slaap...

besloten we maar een oplossing te zoeken voor ik op het geniale idee zou komen om zijn neus en mond dicht te tapen in het midden van de nacht.

Maar ik hoor dus ook mijn wekker niet.

Of de hond van de buren.

Of de haan van de andere buren.

Of de slaande deur van de onderburen.

Of het getaffel en ge-tik-tak van de hakjes van de bovenburen.

Zalig.

Niet altijd praktisch.

Maar wel zalig.

Als ik die pijnlijke oren buiten beschouwing laat.

Want die krengen van oordopjes doen me pijn.

Kleine oortjes + grote oordopjes = autshie oor.

Maar daar vinden we ook nog wel een oplossing voor.

Dus ik ben uit mijn bed.

Ik trek mijn roze peignoir aan (die ooit fluffy was),

en mijn roze sloefjes (die ooit... jaja, jullie weten het onderhand al wel)

om dan richting keuken te sleffen.

Waar ik mijn vitamien-bruistabletje *plons* laat doen in een glas water

en dat op mijn -roze- placematje zet.

Nu ziet dat er eigelijk nog oke uit,

toch?

Zullen we eens wat inzoomen?

Dat spul ga IK door mijn keel gieten.

Elke ochtend.

Met het gedacht dat ik goed bezig ben.

Als dat gedaan heeft met broebelen.

(het is een broebeltabletje...)

en je dan wat met dat glas wiebelt...

Als je dat spul dan wat lang laat staan...

-wat mij niet meer overkomt nu-

dan smaakt én ruikt dat spul naar ijzer.

En ziet dat er zo wat groenig uit.

Grijzig-groenig.

Walgelijk is eigelijk een betere omschrijving.

Goed bezig.

Daar slok ik nog 2 andere tabletjes mee naar binnen.

Voor 'gezond en sterk haar'.

Want dan mag ik makkelijk haar hebben...

sterk is het niet.

Bon.

Bij die vitamientjes eet ik twee bokes met keuteltjes.

Met véél te veel keuteltjes.

Want ik blijf het grappig vinden dat bij elke hap er een massa uit mijn boke vallen en op mijn bord tikken.

Zodat ik die met een nat gelekte vinger één voor één kan oppikken.

*grijns*

Op die moment ga ik waarschijnlijk eens even naar de klok kijken.

In paniek schieten.

En met mijn roze sloefen richting badkamer sloffen,

om te vloeken over de aanwezigheid van mijn kenmerkende wallen.

Hallo daar.

't is weer de moeite.

Goed dat er een aantal wondermiddeltjes bestaan...

- dun laagje getinte dagcreme

- royale laag concealer op de nodige plaatsen (wallen, vlekjes,...)

- nog eens extra met mijn biggie stick over die wallen

Als ik dan wat goesting over heb (en wat tijd) dan zwier ik er een kleurtje bij)

Laagje mascara,

maar niet overdrijven want dan krijg ik poppenoogjes...

Et voila !

Véél beter !

Na 10 minuten is dat waterig oogje terug wat droger,

en tegen dan heb ik mijn roze schoenen aangetrokken,

wat eten voorzien voor 's middags,

mijn mails gecheckt,

jas aangetrokken

sleutels gevonden

een *tot straks zoen* richting Bumblebee-vriendje

en hup weg zijn we !

Tussen zowat elke stap zit een geeuw-sessie.

Ik ben geen ochtendmens!!

Maar...

zoals ik al zei.

vandaag...

is dit NIET van toepassing.

Want ik zit nog steeds in mijn kamerjas.

En we zijn een half uur verder.

Ik ben nog steeds niet voorzien van een laagje plamuur.

En ik heb nog steeds niet gegeten of mijn walgelijke vitamientjes genomen.

Dus we zullen daar maar eens mee beginnen.

Happy monday.

Ik ben vrij vandaag.

Jullie niet he ;-)