Happy Monday: week 4

Mensen mopperen te vaak,

pruttelen als een theepot die op punt staat te ontploffen.

Ze zien enkel de negatieve dingen,

malen en herhalen alle ambetantige zaken in hun leven

zodat ze vergeten naar al die kleine fijne prutskes te zoeken

die je doen glimlachen.

 

'Happy monday' is een greep uit alle kleine prullen die mij deden glimlachen deze week.

Het zorgt ervoor dat IK meer stilsta bij al het moois

en boy... het doet me beseffen dat écht gans de wereld zeurt voor het minste.

 

Ik heb een fijne week achter de rug.

Nu mogen jullie daar van mee genieten.

 

Meer over 'Happy Monday' lees je hier.

 

Ik krabbelde deze week mijn good things op in de auto,

op de achterkant van een oud rekeningetje

toen ik eigelijk richting werkvloer moest vertrekken.

Het schoot me te binnen dat ik iets moest onthouden

en dan krabbel je dat maar ergens op.

 

Deze week sprong er wel meer in mijn hoofd toen ik in mijn bolle wagentje zat.

Blijkbaar is dat één van mijn muzes.

Klinkt zot, toch?

 

De moment ik een voet in die auto durf zetten

om eenders naar waar te sjokken,

*jumpt* een idee in mijn hoofd.

Voor een projectje

voor een blogje

voor mijn good things opsomming.

Bruisen en broebelen van inspiratie deed ik deze week.

 

Wat zo nog in mijn hoofd sprong

was wat ik allemaal kon doen

en maken

en organiseren...

niet enkel voor mijn give-away

maar ook voor iets heel anders.

Stttttt, niet verklappen !

Ik vond iets.

Ofteja

eigelijk vond mijn lieve Bumblebee-zusje iets.

Niet die *iets*,

ook geen gewone iets.

Een heel erg belangrijke iets.

Een noodzakelijke iets.

Een iets waar ik al lang achter zoek.

Een iets waarmee jullie kunnen helpen.

Maar sssttt.

Ik denk er nog over.

 

Misschien moet ik de auto gaan zitten.

Dan lijkt dat allemaal wat vlotter te gaan,

dat denken.

Ik keelde deze week ook mee met Alicia Keys.
*this girl is on fiiiireeeeeeee!*
Mét stembuiging.
Die weliswaar niet bepaald zuiver was.
Lees: zo vals als een kat.

Ik beantwoorde ook -hopelijk- alle lieve mailtjes
van allemaal lieve mensen.
Die me allemaal KEI knappe foto's bezorgden van hun creaties.
Waarom?
Daarom.
Maar mannekes jullie zijn creatief !!

 

Deze week huppelde ik ook al een ganse tijd heen en weer

want ik wilde gaan wandelen.

In de sneeuw.

Naar dat leuke plekje.

Weet je nog?

 

Ik wilde het zien wanneer het wittekes zag.

En het was nét zo mooi als ik me toen kon voorstellen.

 

 

 

 

Op numero 48 waren ze niet thuis,

op vakantie naar zonnigere oorden,

denk ik.

 

Na een stevige wandeling knuffelde we onze tas warme chocomelk

en smikkelde we van een ferme portie pannekoeken.

Het leven kan zo mooi zijn

en zo simpel.