woensdag 30 oktober 2013

Moet er nog lint zijn?

Je verhuist. Zulke dingen komen nu eenmaal eens voor in een mensenleven.
 
Eerst zit je met het probeem dat je overal om dozen moet gaan bedelen.
 
Sommige mensen hebben uit zichzelf al een overdreven aantal -roze- dozen in de aanbieding.
Anderen kopen met een goedgetimede promotie zichzelf een boatload aan zwarte exemplaren.
 
*bovenstaande beschrijvingen zijn aaab-soooo-luuuuuut geen verwijzing naar bestaande personen*
 
Maar dan.
Een half jaar na die Verschrikkelijk Chaotische Verhuis.
Dan begin je uit te pakken. Natuurlijk zijn de tandenborstels en platte-groene-verpakkingskes en meer van dat noodzakelijk kwaad al lang uitgepakt. Vanzelfsprekend.
 
Maar al die bij elkaar gegooide troepdozen.
Die pak je pas uit na een half jaar.
Want daar zit troep in.
En troep heb je niet nodig.
Maar in plaats van het weg te gooien voor de verhuis, krijg je dat niet over je hart,
of heb je er geen tijd voor, of geen zin, of een mix van bovenstaande...
en dus moet je dat doen na je verhuis.
 
Niettegenstaande dat waarschijnlijk dezelfde geweldige redenen nog steeds van toepassing zijn.
 
Bon.
Na al dat uitsorteer - en weggooigeweld
en hier kom ik dan uiteindelijk met mijn punt
ZIT je daar dan met al die dozen.
 
Wat doet een mens nu met al die dozen?
Weggooien.
 
Wat doet een creatief mens met al die dozen?
Recycleren tot iets nuttigs.
 
 
Ik ben een lintjesmadam.
Nooit echt op een verontrustende manier, dacht ik.
Tot ik heel die nest eens bij elkaar zag.
 
Toen moest ik toegeven dat ik een lintjesverslaafde ben.
Euhm.
Big time.
 
 
Dus ik haalde wat scherp en minder scherp gerief boven.
Dacht een keer goed diep na.
*poeha!*
En ging aan de slag.


En zie o zie hier.
 
Men plakken het beginnetje netjes vast,
rollen de rest netjes op,
en plakken het eindje weer netjes vast.
 
En dat voor een keer of 100.
 
Tadaaah !
 
 
 
Hoe ordelijk kan een lintjesmadam zijn?
 
Dit is het moment dat ik zeer zelfingenomen en opgelucht zucht.
*oef*
Waarom heb ik dat al niet veel eerder gedaan?
 
Ahja. Ik had gewoon niet zoveel karton op overschot om kapotski te knippen.
Daarom.
 
Oja.
Een blikken koekskesdoos is ideaal.
Al dan niet afgeluist van de bumblebee-moemoe of bumblebee-ouders.
 
Mijn verzameling past juuuuuuustekes.
No more lint kopen dus.
 
Oftwel:
heel erg veel lint kopen zodat ge aan een tweede doos kunt beginnen?
 


zondag 27 oktober 2013

Jaar 2, Les 4



 
Les 4 was die van de ontdekking. De ontdekking van mijn eigen IK in de bakkerswereld.
 
Les 4 was ook die van de chocomousse-taarten.
Van de rozetjes spuiten en je sjokola-geschrift afstoffen en ten toon spreiden.
Van toeters en bellen,  en krullen en frullen.
 
Maar stiekem...
vond ik ze gewoon zo nog het mooiste.
Puur en onbeschreven.
Letterlijk?
Zonder gepros en gesos en gedoe en gemoei.
 
Ontdekkingen kunnen zo simpel zijn.
Net zo simpel als een sjokolattetaart.

woensdag 23 oktober 2013

Paddenstoelen-tijd !

Uit uw kleren geblazen worden van de wind,
ondertussen de ene na de andere vlaag regen ontwijken,
tegelijk ook effe zowel uw sjakos* als uwe paraplu proberen vast te houden,
niet te vergeten dat ge waarschijnlijk ook nog wel een zaksken vol prul bij hebt.
Dat alles onder het wrange gevoel dat ge té hard probeert om droog te blijven
met géén resultaat naar behoren.
 
Kent ge het?
Herfst.
 
Maar.
Onder dat alles schuilt ook nog een schoon kantje.
Schoon bladerkes.
No more muggebeesten die u jeukende bulten en slapeloze nachten bezorgen.
En overal duiken er lieve en koddige paddestoeltjes op.
 
Ik ken niks van paddestoelen.
Ik trek er graag foto's van
verzin er nog liever heelder verhalen over...
maar voor de rest ken ik er geen fluit van.
 
Ge moogt ze niet opeten.
Of althans de meeste toch niet.
 
Maar kijk.
Deze wel.
 
Zolang dat het als koekje ruikt toch,
niet als het naar natte grond geurt.
Niet eten dan.
 
Ik dook in mijn koekjesuitstekersdozeken.
Daar vond ik een saai paddestoeltje.
Eentje van 1000 stuks zo.
Basic set.
Zo ergens op de kop getikt.
Toen ik nog niet creatief en uniek wilde zijn.
 
Maar ik vond ook nog een maantje.
Hoogstwaarschijnlijk uit datzefde setje.
Toen ik nog steeds niet creatief en uniek wilde zijn.
 
Dus die nam ik er ook bij.
 
Samen met een deegske.
Iets vanillerig.
Dat ik het al niet meer weet.
Niet écht iets waar ik wakker van lig dezer dagen.
Zoekt uzelf een lekker en makkelijk deegske.
Ik verwijs u vriendelijk door.





Ik frulde dus wat met mijn uitstekers.
Met een beetje geprul en foefelaree* komt ge al ver.
 



Tada !
Een werkske van niks,
toch?
 



 
Een zwier richting bakplaat...
 


Als die gebakken zijn pikte er eentje van.
Of twee.

En dan is't schoon wachten tot ze koud genoeg zijn om te bekladden met icing.
Ge weet niet hoe daaraan te beginnen?
Hierzo jong,
werkske van niks.

Dan is dat eigelijk zo poepsimpel
dat ik er zelfs mijn gesnater tussenuit kan houden.



Maar omdat ik dat natuurlijk niet kan laten...
wat dacht ge nu?
Ge kunt de stipjes nog zetten als uw basis nog nat is,
zodat uw drupjes er schoon in verdwijnen.
 
Of stipperdestip pas als de eerste laag al droog is.
Dan hebt ge stipjes met reliëf.
 
 
Snoepen maar !



*sjakos: handtas
*foefelaree: geprul, gepros, foefelen




woensdag 16 oktober 2013

Jaar 2, Les 3

 
Jaja. September is gekomen en ondertussen ook al gegaan. En ik stond paraat met mijn rugzakje, kriebelende vingers en een dikke portie ongeduld.
De zenuwen van vorig jaar, die had ik thuisgelaten Wat zijt ge daar tenslotte mee?
 
Les één, die was zo om.
Les twee, toen zat ik met mijn hoofd in de wolken, soms letterlijk, en stonden we te shaken op disneysongs, voor het heel erg roze kasteeltje.
 
En les drie.
Dat was deze les. De les met de spekken. En de les met nog veel meer ook.
Maar ik heb vooral de spekken onthouden.
 


woensdag 9 oktober 2013

Moois met 4 hoekjes

Tussen de bergen zand
de brokstukken-der-afgebroken-dinges
en vele vele onkruidhoopjes...
 
groeit er ook nog wat moois in onze tuin.
Zonder dat we er iets voor moeten doen.
Gewoon
zomaar.
 
Aangeplant door de meneer-die-we-nooit-hebben-gekend
die de man was van de mevrouw-waarvan-we-ons-huisje-kochten.
 
Een stil aandenken.
Een mooi hoekje tussen al dat verbouwgeweld.
Een klein plekje moois in ons tuintje.
 



LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...