maandag 30 januari 2012

Mijn beste taart-prullen-aankoop ever...

Awel.
Ik heb nieuws.

Ik kocht een tijd geleden twee kleine prullen.
Ik mopperde.
'8 euro voor die dinges...hmpf! Het kan maar béter werken!'

Jawadde.
Het werkt!

Jaja, skip de blabla, en laat nu gewoon aan de mensen zien waarover je het hebt!!

Ditte dus.


Twee kleine prutsedinges.
Mij doet het denken aan zo'n palletje waarmee je de muren plamuurt.

En ik vond het absoluut niet de moeite om het te kopen,
want als je met een nieuwe hobby begint, moet je ZOveel kopen.
Ik hou niet van een hobby doen, maar wel alle mogelijke hulpmiddelen die op de markt te verkrijgen zijn, gebruiken.
Want dan gebruik je toch maar gewoon een hoop prullen ipv je eigen fantasie?

Nuja.
DEZE dingen MOET je kopen.
Nu !

Want het geeft wél verschil.

Kijk maar eens.

Mijn biscuit met een laagje suikerpasta.
Zoals ik het anders doe.

En dan diezelfde biscuit.
Maar dan NA ik het bewerkt had met mijn twee prulletjes.
Zie je hoe scherp de randjes zijn?
En hoe glad?


I love-love-LOVE it !
Ik moest er nog een beetje aan wennen,
maar nu ik dit aan het typen ben, heb ik al wat extra taarten achter de kiezen,
 en gaat het eigelijk eens zo vlot allemaal.

De combinatie van goede botercreme + deze smoothers (want zo noemen ze ;-) ),
geeft een superstrak resultaat.

En dat is nu eens nét wat we willen se.

Dus:
als je ze nog niet hebt,
kopen maar !
Het is mijn allerbeste taartenspullen-aankoop tot nu toe,
en ook al ben ik niet voor snufjes...
dit is toch wel een dikke aanrader.

Jaja, google zegt dat ook, en al die taartenwinkels ook...
maar die zeggen dat van al die 185 000 andere artikelen OOK.

vrijdag 27 januari 2012

Oeps... foutje !

Ik ging mijn biscuit zelf maken.
Helemaal.
Zelf.
Zonder mix dus.
Er stond:
eieren en suiker wit kloppen.
'Wit' stond er ja.
Dat had ik niet zo goed gelezen.
Dus ik dacht dat dit wel goed zou zijn...


Dat ziet niet wit he...
I know.

Ik besefte het pas toen ik er de bloem ook bij gekapt had,
en dat alles in mijn bakvorm aan het gieten was.
En ik dacht:
'maar tiens, dat is helemaal geen biscuit beslag, dat is zo waterig en raar?!'

En toen ging ik nog eens lezen.

Wit.
Stond er.
Duidelijk stond het er.
Maar soms wil je gewoon een beetje rap zijn zeker?

Puur voor de pette* (en omdat mijn oven nu toch voorverwarmd was)
zwierde ik mijn bakvorm toch de hitte in.
Na 10 minuutjes moest mijn wel-gelukte-beslag in die bakvorm en ook in diezelfde oven.

Dus haalde ik mijn foutje eruit.

En kijk wat ik had:


En het rook nog lekker ook.
Dus na wat wantrouwige snifjes en snufjes...
vond ik toch dat ik dat niet zomaar kon weggooien.
Tenslotte... eieren + bloem + suiker... én 10 minuten in de oven...
dat kon ZO slecht toch niet zijn?
Bumblebee-vriendje ging even zijn kerstig-gedrag er op botvieren...

En toen proefden we eens...

NJAM !

Da's verdorie lekker !
*proest*

Een kleeeeein tikkeltje minder bloem,
en het was helemaal goed.

Dus als je iets omelet-koek-achtig wil maken,
dan weet je nu hoe je dat moet doen ;-)

*pette = plezier, fun

Trouwens... ook Bumblebee-zusje vond het lekker !
Dus het was niet onze koppigheid die deed alsof het eetbaar was.

En we hebben niet moeten weggooien hoor,
alles netjes opgegeten.
Zo zie je maar...
ook kleine foutjes kunnen nog lekker zijn ;-)

woensdag 25 januari 2012

Kaas en ham flapjes

Hier ben ik weer met mijn flapjes !
Straks ben ik 'die één daar met haar flapjes'.
Iew.
Dat klinkt verschrikkelijk ;-)
Bon ja, flapjes dus he.
Ik had nog een aperitiefhapje nodig voor op kerstdag te kunnen geven aan mijn Bumblebee-familie.
En ik vond bij een philadelphia-kaas-smeer-ding een receptje voor flapjes.
Maar dan met philadelphia (deuh!) en iets kreeftachtig.
Ik had al een aperitiefhapje met philadelphia, namelijk dit 
(zo hatelijk he... linkjes in een blogbericht...
zo heb je het gevoel dat je op die link moet klikken,
 maar je wil eigelijk gewoon zonder ambetant gevoel dat je iets mist DOORlezen ipv ergens op te klikken...
 maar als je dat doet... dan kan je niet volgen,
want je weet niet waar de link naartoe linkt...
of ben ik hier de enige die zo wanhopig van het ene naar het andere kijkt als ik een linkje zie?)
(dus... geklikt? Anders weet je niet wat mijn andere aperitiefhapje was he... ;-) )
Dus.
Ik wilde mijn 2de aperitiefhapje niet OOK met philadelphia maken,
en ook niet met kreeft.
Dus eigelijk volgde ik het recept niet.
Maar wel de temperatuur voor de oven en de baktijd.
Toch ook al iets.
Ik heb niet veel foto's van mijn kaas en ham flapjes.
Euh.
Eigelijk maar ééntje.
Van als ze ready zijn, en nog te heet om te serveren.
Ik denk dat ik het een beetje te druk had voor foto's te trekken ;-)
Maar veel is er niet aan.
Ik had bladerdeeg genomen,
daar met mijn flapjes ding rondjes uitgestoken,
deze keer was ik zo clever om mijn flapjes ding te bebloemen
(gut wat een verschil !! Waarom deed ik dat niet éérder?)
en dan zwierde ik er wat hamblokjes in, en wat kaasblokjes,
tot mijn flapjesding half vol was,
dichtplooien,
goed aandrukken.
En het flapje op de bakplaat leggen.
Dat is het.
Niks met eierdooiers of doreren,
geen tijd voor.
Zet uwe oven op 200°C, om voor te verwarmen.
Zwier je bakplaat er zonder al te veel blabla in,
en 20 minuten later heb je geurende flapjes.
Laat ze nog 5 minuten afkoelen op een rooster,
of
doe dat niet en lach met je gasten als ze hun tong verbranden.
(ik was lief en liet ze toch maar afkoelen... ;-) )
Et voila, dat is het !

Lekker!

En in no time klaar.
Echt iets voor een apertiefhapje.
Het andere apertiefhapje is OOK makkelijk zenne...
(maar dat moet je wél eventjes klikken op die vervelende link ;-) )

Smakelijk !!

zaterdag 21 januari 2012

How-to :*blinke-blinke* kerstballen !

Kerstballen vol pailletten,
gegarandeerd véél blinkeblink in je kerstboom!
Wat heb je nodig?
- bolletjes isomo
- pailletten
- véél scherpe naaldjes met een plat of rond kopje
- massa's geduld
(voor mensen die dat effectief in doosjes vinden in de winkel:
voor mij een vrachtlading aub, want mijn voorraad is opgebruikt ;-) )
Wat moet je doen?
- men neme een pailletje
- en een naaldje
- do not prikkeprik in je vingers tijdens het maneuvreren van de naald in het gaatje van de paillette.
- duw het naaldje naar beneden met je pijnloze vinger,
zodat het pailletje stevig en mooi in de isomo vast zit
- doe dat x 1000, zodat je helemaal mooi rond geweest bent,
laat nog een klein plekje vrij bovenaan
- men neme dan een lintje, knip dat af op de gewenste lengte
- neem 4-5 van die scherpe krengen (lees: naaldjes),
 en duw je lintje met je zeer pijnlijke vinger ermee vast in je bol isomo
Et voila !




Een vriemel-vroet-werkje, maar zooooo mooi !
Veel plezier ermee !!

donderdag 19 januari 2012

Pink in de kerstboom !

Hoor ik jullie daar zeggen:
'ocharme dat Bumblebee-vriendje'?


Een beeeetje medelijden mag je wel hebben...
maar toch is de kerstboom héél erg mooi geworden met mijn zelfgemaakte kerstballen.

Mijn roze zelfgemaakte kerstballen.
Daarbij... ik denk dat mijn vriendje ondertussen een of ander vermogen heeft ontwikkeld dat hij alles dat roze is... gewoon in een andere kleur ziet.
Dus het zijn een andere kleur kerstballen.
En er lig een andere kleur tafellopertje op onze salontafel.
Er staan dus ook een andere kleur accessoires gans door onze living...
We hebben een andere kleur keukenwanten,
ook een andere kleur keukenschort,
met een andere kleur keukenhanddoeken...

Tiens.
Nu ik er over nadenk...
we bezitten wel heel erg veel dingen in die andere kleur daarzo.
Je weet wel?
Roze.

En ik doe het nog geen eens expres.
Het sluipt gewoon ons Bumblebee-nestje in.
Gewoon.
Zo.
Zonder ik het merk.

Daarbij... die een andere kleur kodak, of die een andere kleur gsm... heeft HIJ voor MIJ gekozen en gekocht hoor... dus eigelijk is hij zo heel stiekem misschien ook wel fan, van die een andere kleur.

Of misschien is dat besmettelijk?
Familie-gen?
Een beetje merk ik dat wel aan twee van mijn bumblebee-nichtjes...
en het überschattige bumblebee-meisje dat over enkele jaren 'mama' gaat zeggen tegen één van die nichtjes vertoont ook al enkele tekenen van 'roziness'...

O jee...

Bon ja.
Mijn -ahum sorry- onze kerstballen zijn dus roze.
Te nemen of te laten.

Of geen van de twee want je krijgt ze toch niet.
Je mag ze wel namaken als je wil ;-)
En hoe je dat doet zal ik je een andere keer vertellen.

Eerst ga ik eens proberen of ik mijn 'paarsiness'-besmette Bumblebee-zusje misschien toch ook niet kan aantikken met wat 'roziness',
wie weet wat komt daar van verder ;-)

(neen. zot zijn doet geen zeer!)

dinsdag 17 januari 2012

Mijn eerste -eigen- naai projectje

Naaien
al lang wil ik het kunnen, maar eigelijk dacht ik steeds dat het super ingewikkeld is.
En dat ik daar veel te ongeduldig voor ben.
Het eerste is niet waar.
Het tweede wel ;-)
Ik wilde hartjes voor in onze kerstboom,
maar eigelijk kom ik daar dan altijd op het laatste moment mee af.
Dus da's ook niet al te clever.
Dan komt er nog eens bij dat ik eigelijk helemaal niet kan naaien.
Klein detail natuurlijk.
En dat ik helemaal niet weet hoe een naaimachine werkt.
Laat staan dat ik ermee KAN werken.
Het is me dan toch maar mooi gelukt.
(olala, wat voel ik me zeer zelfingenomen nu ik dat kan typen...)
Het ging niet van een leie dakje.
Als in:
ik vloekte en sakkerde er op los.
Zodat mijn Bumblebee-vriendje weer grote ogen trok en richting computer vertrok om daar te zitten grijnzen met mijn verbale uitspattingen.
Goed dat ik mijn Bumblebee-zusje-noodlijn nog had,
ze gaf me spoedcursus 'hoe moet ik de machine aan de praat krijgen'.
En nadien ook nog s.o.s hulp toen ik een gevecht had verloren tegen de draad.
Jaja, lach maar.
Nu is dat grappig.
Op die moment schiet er van mijn deftige opvoeding
waar we streng bekeken werden als we durfden vloeken
en jarenlang op een nostalgisch 'hier vloekt men niet'-bordje moesten aankijken
niet veel meer over.
In feite...
bloos ik nadien steeds als ik er aan denk hoe hard ik me daar toch steeds weer in kan opjagen.
Hobby is fun.
Jazeker.
Maar niét als je eigelijk not a clue hebt waarmee je bezig bent.
En raar genoeg begin ik altijd zo.
Gewoon te ongeduldig om alles eerst eens uit te proberen en te testen,
opzoekwerk of raad vragen bij mensen die het wél weten.
Ho maar.
Wijsneus.
Maar het is gelukt.
Néh.
Ik heb niet veel foto's van mijn voor-tussen-vlak na proces.
Gewoon omdat ik letterlijk mijn handen nogal vol had aan die machine.
Jeetje... ik ben nogal dikwijls de bocht omgevlogen aan hoge snelheid...
dan dénk je niet aan foto's trekken hoor.
Veel meer dan:
'grrrrrrrr-waarom-lukt-da-nu-nieeehieee!!' gedrein komt er dan niet uit.
Inclusief het stampvoeten.
Oja.
Dacht je echt dat het steeds zo vanzelf gaat bij mij?
Think again.
Zullen we nu maar gewoon wat foto's laten zien?
Want ik blijf maar verder zeveren.
Ik tekende hartjes op een dik karton.
(zie...pizza eten is nuttig, want je krijgt daar een ferme stevige kartonnen doos bij die voor allerhande dingen bruikbaar zijn.)
En die knipte ik uit.
 

Dan tekende ik mijn hartjes op de stof...
Driegen en dergelijke...
daar ben ik te lui voor.
Dus wriemelde ik dat zo onder het naaivoetje.

Ik vergat wel om mijn draad vast te naaien.
Je weet wel.
Heen-weer-en terug verder.
Zoals elke normale mens doet.
Ik vergat dat dus.
Zo'n 3 keer ongeveer.
Wat ik nog vergat, is dat mijn hartjes een lintje moesten hebben.
Dat vergat ik ook zo'n 4 keer.
Mijn 5de hartje was én met een vastgenaaide naad,
én met een lintje.

Bij de hoekjes was ik wat kort door de bocht gevlogen...
en van 'regelmatige steken' spreken we ook niet.
Laat staan zonder hobbels en wobbels.

Maar kom ja,
niet beginnen vitten he.

Dus ik naaide.

En vloekte.

En nét wanneer ik zoiets had 'heeeeeey ! Dat lukt hier ferm, zie je wel? Naaien is niet ZO moeilijk'.
Vreette de naaimachine een stukje onderdraad op.
En moest ik dat gaan zitten lospulken.

Dus ik vloekte maar weer.

En na een tijd...
ging het eigelijk wel goed.
Maar no way dat ik dat nog durfde denken.

Ik ben immers niet helemaal dom.

Ik vulde de hartjes op.
En naaide ze dicht.
En KIJK !
Mijn eerste naai projectje was een feit !


Omdat ik wat aan de late kant begon...
zijn het er niet zo héél erg veel geworden.
Degene zonder lintje foefelde ik tussen de takjes.
Dat ging even makkelijk.

Dus één van de dagen spring ik terug achter de naaimachine.
En doen we er nog een heel stel bij.
Haja... want er komt weer een kerstmis aan ;-)

zaterdag 14 januari 2012

De kersttaart, taart versieren

Een how-to kan je het niet noemen,
want het is de naam niet waard.
Taarten versieren is zo easy... dat je er moeilijk veel woorden aan vuil kan maken.
Maar kom, ik zal toch wat foto's laten zien ;-)
Misschien wekt het wat inspiratie op en dat is tenslotte mijn doel.
We beginnen met een blanco taartje.
Op een mooi taartplateautje.


Ik kocht mooi satijnlint en draaide het rond mijn taart,
als leuke accentje en afwerking.
Vasstkleven met een beetje glazuur.

Ik kocht verschillende kleurtjes suikerpasta
(jaja, je leest het goed, ik koos voor suikerpasta ipv marsepein!)

En twee heel erg leuke kerst-ster-uitstekers.

Ik rolde mijn verschillende kleurtjes dun uit,
en stak wat sterren uit.
Enkele van de mooie kerststerren,
en dan een klein basissterretje.

Als je wat *wiebele-wiebele* doet met je uitsteker voor je het terug op neemt,
dan zijn je randjes mooi zuiver en zonder hakkeltjes.

En vergeet niet te strooien met je bloemsuiker,
dit zorgt dat je suikerpasta of marsepein niet kleeft.

Dan schikte ik mijn sterren op mijn taart...
En als ik tevreden was met het resultaat,
dan plakte ik ze er op.
Een fijn penseeltje,
en wat eetbare lijm...

En dit was het resultaat.


Ik maakte er voor de fun ook nog wat koekjes bij.

Zo vertrok mijn mooie kersttaart naar de onderburen...
als cadeautje.
En ze waren er blij mee!


Voor de aller-eerste keer schetste ik mijn taart voor ik er aan begon...
je weet wel... meestal begin ik gewoon en we zien wel waar we uitkomen.
En nu had ik ineens een plan.
Een grof geschetst, op-niks-trekkend-plan.
Maar het was wel een plan.

En het werkt!

Oke misschien is het niet 100% juist,
maar de taart is exact geworden zoals ik in mijn hoofd had,
en dat kon ik gewoon niet goed op papier zetten ;-)
Zie je?
Taarten maken is helemaal niet moeilijk !!

Veel plezier ermee !

(oja... het recept van de koekjes volgt nog! Want ik probeerde weer eens wat nieuws ;-) )

Fijn weekend allemaal !!

vrijdag 13 januari 2012

De kersttaart, de botercreme maken

Oeps !!
Ik vergat jullie het receptje van mijn botercreme mee te geven...
Bij deze dus:

Botercreme maakte ik tot nu toe ook steeds met een mix.
Een botercreme-mix.

Maar we gaan zot doen en gewoon alles zelf maken.
Waarom ook niet.
Ik leerde afgelopen jaar zoveel bij,
dat ik eigelijk geen schrik meer heb voor mislukkingen.
We trekken onze plan wel,
toch?

Dus als die biscuit lukt, dan lukt de botercreme ook.

Wat heb je nodig?

250g boereboter, ongezouten.
250g poedersuiker, gezeefd.
Ga je boter niet in de microgolf smelten,
big no no.

Gewoon op tijd aan denken dat je de boter uit de ijskast legt.

Kwats je poedersuiker en boter bij elkaar.
(je hoort me al afkomen... IN je kenwood-kom ;-) )
En mixen maar.

Ik wilde er een smaakje bij.
Dus ik plofte er halverwege de tijd twee eetlepels confituur bij.
Aardbeien... en nog wat, geloof ik.


En zo wit is maar wit...
Dus druppelde ik wat met voedselkleurstof...

Véél beter !

Ga je daar niet spontaan van grijnzen?
Ikke wel !


Dit is ruim genoeg om twee taarten mee af te smeren.
En de overschot vries je gewoon in !
(of bewaar je in de koelkast, goed afgesloten)
Als je botercreme hard geworden is van het koelen,
héél even in de microgolf.
10 seconden is genoeg.
En goed doorroeren.

En moet je eens iets weten?
Deze botercreme is véél sneller gemaakt,
veel lekkerder,
en véél makkelijker in gebruik dan die mix-dinges.

Dat weten we dan ook weer !

We hebben onze biscuit,
onze vulling
en onze botercreme !

Het vullen en afsmeren hebben we gisteren gehad,
morgen tijd om te versieren !!

Seg dames... is dit vervelend? Zo stuk voor stuk, apart in een blogje?
Voor mij is het makkelijker en overzichtelijker,
maar leest het ook fijn?

donderdag 12 januari 2012

De kersttaart, voorbereidend werk

Nu we alles hebben,
is het kwestie van de biscuit mooi te snijden.
Dit kan in één laag,
of in 2 lagen.
Of als je biscuit heel erg hoog is, in 3 lagen.

Hoe je de taart mooi kan snijden en opvullen kan je hier in detail vinden.

Mijn taart was niet hoog genoeg voor twee lagen vulling, dus moest eentje volstaan.
Eerst spoot ik mijn dijkje van botercreme,
daar gebruikte ik een plastieken snoepzak voor, waar ik een puntje afknipte.
Werkt perfect.


Een dijkje van botercreme zorgt dat je suikerpasta en marsepein mooi blijft.
Je vulling bevat dikwijls veel vocht, suikerpasta of marsepein kan daar niet tegen en gaat dan lekken, vlekken of plat worden...
(en dat willen we niet !!) 
Dus spuit een dijkje... en je vulling blijft netjes van je decoratie af zodat alles nice and pretty blijft !

Breng dan je vulling aan.
Soms kan je dit doen met een spuitzak, of met een lepel.
Hier was het gewoon brut geweld,
want dat zal je zelf ook merken als je kersenvlaaivulling maakt...
als dat koud is, is dat gewoon één grote smurrie.
Maar smurrie is fun ;-)


Leg je bovenste laagje er dan mooi terug op, en druk een beetje aan.

Tijd om de boel van een laagje botercreme te voorzien !

Hoe je dat doet, kan je hier lezen.

(ik weet het, linkjes in een blogbericht, heel erg vervelend...
maar het is wel de makkelijkste manier.
De ene weet wel hoe het moet en wil dus heel die uitleg niet lezen,
en de andere gaat heel blij zijn met wat meer blabla er over
en kan dan snel de weg vinden naar de juiste uitleg)
En dan.
Eindelijk.
Kan je je taartje mooi gaan bekleden.

Je voelt me al afkomen...

Hierzo de link naar een volledig-aan-taart-bekleden-gewijd-blogpostje.

Zo zie.
Dan ben je klaar voor het decoreren !

(maar da's voor morgen !!)

woensdag 11 januari 2012

De kersttaart, Kersenvlaaivulling

Eigelijk is het schandalig dat ik dit hier apart in een blogberichtje zet,
want het is zo easy peasy.
Maar anders krijg je zo'n onoverzichtelijke boel.
En mijn brein is al een wanorde...
als dan mijn blogje ook nog overhoop ligt.
Dan blijft het hier niet werken.
Dus.
De kersenvlaaivulling krijgt zijn eigen plekje op mijn blog.
Je hebt nodig.
Een pot kersen in sap.
En een zakje vanillepudding-poeder.
Niet zeuren over hoeveelheden of soorten, speelt allemaal geen rol.
Komt wel in orde.
Giet het sap van je kersen of kriekjes in een steelpan of pot.
Doe daar je vanillepudding-poeder bij
(je weet wel, die zakjes voor makkelijk vanillepudding te maken?)
En meng tot je geen klontertjes meer hebt.

Dan zet je je vuur op.
En blijf je mooi roeren tot alles in dikt.

Dat begint zo...
(en als je dan niet maakt dat je aan het roeren bent, gaat de boel serieus stinken)

En uiteindelijk krijg je dan deze pap.
Excuses voor de overdreven slechte foto,
maar én roeren, én de warme damp én een foto trekken...
dan krijg je zoiets dus he.

Kwats je kriekjes-kersjes-whatever bij die prut.
En roeren maar.


Dat is het.
Gewoon laten afkoelen nu.
En niet te veel van snoepen,
je moet het nog als vulling gebruiken ;-)

Oja.
Dit is ook wat ik doe als we frikandelletjes maken en daar kriekjes bij eten.
Hoe je frikandelletjes maakt... dat volgt later nog ;-)
(we zijn nu over biscuit bezig... blijf bij je punt bumblebee !)

Easy peasy, toch?
Maar lékker.

En het blijft lang goed.
En het loopt niet uit.
Het hoéft niet koel te staan.
Het geeft geen knoeiwerk.
Is supersnel klaar.

En krieken heeft elke belg steeds in de voorraadkast staan,
dus ook goed voor snel-snel taartjes.

dinsdag 10 januari 2012

De kersttaart, de biscuit bakken

Bij kerstmis hoort een kersttaartje.
Maar omdat ik nu eenmaal niet zo'n madam van tradities ben,
of gewoon moeilijk doe, dat kan ook...
koos ik niet voor een kerst-thema, maar wel voor gewoon een winters, feestelijk gevoel.
Geen groen en rood dus.
Niks tegen die traditionele kleuren hoor ;-)
Ik wil gewoon eens iets anders.
Ik bakte mijn biscuit tot nu toe altijd met een biscuitmix, uit makkelijkheid.
(oke dan, gemakzucht...noem het zoals je wil)
Dus deze keer wilde ik het eens helemaal zélf doen.
Nuja, ik kan hier komen vertellen dat ik alles perfect kan,
en dat alles perfect lukt.
Maar wie hou ik dan voor de zot?
Daarbij is het veel funnier als ik eens ferm kan lachen met mezelf.
Zodus zodoende...
NEEN dat ging niet vanzelf.
Maar daar zal ik jullie een andere keer mee verblijen ;-)
Een biscuit dus.
Voor een vorm van 20cm doorsnede,
heb je 3 eieren nodig.
90g suiker.
En 90g bloem.


De eieren en suiker verwarm je tot ongeveer 37°C.
(nadat je ze bij elkaar geklotst hebt in een pannetje...)


Andere manier is: leg je eieren in heet water,
en haal ze er pas uit wanneer ze niet warm en niet koud aanvoelen.
Dan is het ongeveer hetzelfde.

(dat is wat ik deed na mijn eerste verdienstelijke *kuch* poging... finito geduld, vooruit met de geit !!)

Terug naar mijn biscuit.
Je klopt dan je eieren en suiker wit.
Ik doe dat met mijn woodie'tje.
- Handigste ding ever-
(jazeker ik ga dat nog véél herhalen!)
voor ongeveer 10 minuten.


Eieren wit kloppen...
het resultaat ziet er dus ZO uit.
Niet anders.
Neenee, exact ZO.


Smeer je bakvorm in,
beboteren en bebloemen
of bekleed hem met bakpapier.


Ik gebruik Cake Release van Wilton.
Ook een gerief.
Even schudden, wat sliertjes spuiten en huppakee klaar.


Zeef je bloem boven je kom met het witte ei-suiker mengsel.
En spatel dat er voorzichtig door.


Verwarm je oven voor op 180°C.

Giet je beslag in je vorm,
3/4de van je vorm moet vol zitten nu.

Spatel dan voorzichtig je beslag omhoog tegen de randen van je vorm.
Dit zorgt dat je biscuit netjes omhoog gaat komen ipv met een tuitje bovenaan in het midden.

20 minuutjes laten bakken, op 180°C.
Even heel sadistisch met een mes of een prikker in het midden prikken.
Komt ie er droog uit, dan is je biscuit klaar.
Andere manier van testen: als je biscuit mooi terug veert als je het in duwt = klaar !
Komt je prikker er nog nat uit, zet enkele minuutjes bij.
Duw je er een kuiltje in dat niet terug veert, ook nog enkele minuutjes bijzetten.


Even laten afkoelen in zijn vorm, op een rooster.
En dan kan je hem ontvormen en verder laten afkoelen.

Voila zie.

Perfect gelukt.
*kuch*
Remember: eitjes en suiker moeten WIT opgeklopt worden ;-)
Nu nog de vulling maken.
De botercreme maken.
De taart afsmeren.
En hupsa, dan zijn we vertrokken voor het versieren !

(jaja... ik schotel jullie weer een weekje taart onder jullie neus, het was lang geleden he...)

zaterdag 7 januari 2012

Mijn woodie-tje !!

Ik heb weer een nieuw vriendje.
Een keukenvriendje, welteverstaan ;-)
Blijkbaar was ie onder de kerstboom geslopen,
met een beetje hulp van mijn Bumblebee-vriendje was ie in een jasje gekropen.
En over dat jasje nog een jasje, met een feestelijke print.
En met een hoooooop kleine vriendjes naast zich,
wachtte ie geduldig tot vriendje hem naar mij toe bracht zodat ik hem (en zijn vele vriendjes) in mijn armen kon sluiten en kon doodknuffelen.
Nuja.
Niet dood.
Wat heb je aan een dode kenwood?
Niks, toch?
Neenee.
Springlevend is ie.
En shiny.
Spiksplinternieuw.
En hélemaal van mij !!


Mooooooi, toch?

Een ereplaatsje op het aanrecht.

En hij heeft al ferm moeten werken de afgelopen dagen.
Dutske.

Maar nu mag ie even rusten.
Even.
Heel even...

Want ik moet zeggen...
 het mixen en mengen,
ploeteren en kneden,
zuchten en puffen...
gaat ééns zo vlot nu !

donderdag 5 januari 2012

Moois met vier hoekjes...

Tijd voor de maandelijkse foto!
En wat is er meer toepasselijk dan een kiekje van het middelpunt van Kerstmis ten huize Bumblebee.

Juistja.
De kerstboom.

Volgehangen met leuke zelfgemaakte dingetjes.
Roze dingetjes.
Véél roze dingetjes.

(Arm Bumblebee-vriendje...)




Kerstmis is toch zo'n gezellige tijd... spijtig dat het weer voorbij is.
(goed voornemen dit jaar: op tijd beginnen met de kerstdecoratie te maken !! )

dinsdag 3 januari 2012

Groen, fluffy en -te- warm

Ik denk dat ik een beetje overdreven heb...
Ik wilde mijn Bumblebee-vriendje behoeden tegen het winterse weertje.
Maar ik was een beetje over-enthousiast in mijn missie.
Want den duts heeft alle moeite van de wereld om zijn fluffy exemplaar lang aan te houden zonder zich een accident te zweten.
Ik heb het over een sjaal.
Een groene, fluffy sjaal.
Een warme sjaal.
Te warm.
Ik maakte hem met kabels,
want dat staat lekker stoer.
En flushkes.
Gewoon omdat dat leuk is.



En nu wil het dus niet vriezen he.
Misschien maar goed ook...
want de sjaal is goede vriendjes geworden met een ander fluffy lieverdje.
Dat niet zo stond te springen om op de foto te gaan,
zo lijkt het toch.


Dus als iemand nu nog eens tegen mij zegt:
'Een sjaal? Die kan niet WARM genoeg zijn !!'
Dan kijk ik die persoon héél erg wijsneuzerig aan.
Want ik weel wel beter.
(vriendje ook nu ;-) )

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...