Taartje op een taartje

Ik heb iets met kleine taartjes maken als decoratie van een grote taart.

Ik kan het niet helpen.

Ze zijn dan ook zo leuk om te maken.

Ik maakte tot nu toe  veel verschillende exemplaartjes

zoals deze fleurige taart voor op de bumba-taart.

Een super simpeltje voor op de ballerina-taart.

of wat denk je van dit niet-eetbare taartje van fimo?

Bon.

Terug naar de marsepeinen versie.

Ik wilde een chocolade taartje,

met een dikke frosting er tussen

en een jam-laagje dat er tussenuit sijpelde.

Jaja, daar is over nagedacht.

Dus ik stak dikke chocoladebruine rondjes uit,

en iets dunnere witte,

en heeeeel erg dunne rode, die ik met de losse hand wat hobbeldewobbelde maakte.

Stapelen maar!

De 'jam' laag een beetje krom duwen over de frosting,

anders sijpelt ie namelijk niet, maar steekt ie recht naar voren,

niet echt 'echt' dan he.

Neem u een innieminnie spuitmondje en héél erg stevige icing.

En draai een koddig dotje,

en nog eentje

en nog eentje...

Innieminnie bolletjes als kers op de taart.

Ha !

Letterlijk,

dip deze nog in je icing als ie nat is, anders moet je nadien gaan wroeten met eetbare lijm.

Klaar !

Leutig lammetje van suikerpasta

Zoek u ne keer een lammetje op. Hoe ga je die stekkepootjes fabriceren voor op een kindertaart huh? En daarbij, waarom zou je daar de moeite voor doen, als je eigelijk enkel maar wil dat iedereen naar dat koddige koppie'tje kijkt en 'moh' zegt?

Na wat gezeil op de www-wateren vond ik een heerlijk voorbeeld, dat ik ondertussen alweer kwijt ben, dat heb je als je achterloopt met je blogs, dus als iemand zijn verloren schaap ziet, geef een gil dan zet ik de link naar je site erbij.

Ik inspipikte het lammetje dus. Een stel zwarte pootjes, een peervorming zwart kopje,

twee grote onschuldige oogjes, een ploefstaartje, twee ronde oortjes en een dik wit lijfje.

 

Laat je hoofje, pootjes en lijfje al uitharden, de details kunnen best nog wat plooibaar zijn, dit werkt makkelijker. Frummel wat met de oortjes, pootjes op juiste plaats, kopje ondersteunen tot de icing-lijm zijn werk doet, staartje niet vergeten (my god, dat staartje is zoooooho cute!) en klaar !!

Is ie niet schattig? Klein, mollig en cute. Beter dan zo'n vel-over-been-skinny-schaapbeest, toch?

Hoja... dit schaapje kon je terug vinden op mijn tractor tom taartje.



Review haaknaalden

Het heeft wat te zeggen... de haaknaald. De oude, onverslaanbare versie, of een flashy trendy exemplaar.Wat is jou voorkeur?

Geef toe. Het nieuwe exemplaar ziet er fun uit. En dit is er dan nog maar eentje. Je zou ze gewoon gaan verzamelen om in een glazen potteke te zetten en naar te kunnen kijken.
En boeketje haaknaalden, allemaal verschillende kleurkens.
Geen water of voedingstoffen nodig, verwelken niet als ge ze in de zon zet.
Ideaal.

Liever subtiel en iets minder kleurig? Tja, dan is die 'gewone' haaknaald meer je ding.

Ik heb dat zo eens voor mijn lens gehouden. Ook hier zie je wel wat verschillen. De blitse is wat meer 'bot', minder 'gestyled' aan het kopje. En vooral minder glossy.
Verschil tijdens het haken? Nihil. 
Of toch geen verschil dat ik voel met mijn half-wak-ervaren-handje.

Gevoel van vasthouden dan. Ja kijk. Ik haak links. Dat zei ik al eens eerder. En blijkbaar is dat reden genoeg om zo een klein fijn dun ding lastig te vinden. Dat glibbert in je vingers. Je krijgt krampen na enige tijd haken.
En de haaknaald heeft de neiging om te gaan draaien in je handen, waardoor je automatisch meer druk gaat zetten, en dus nog sneller krampen krijgt.

Het blitse model dan. Het dwingt je om op een bepaalde manier de haaknaald vast te nemen. Dit is wennen. Want ik doe dat blijkbaar altijd een beetje anders. Voordeel: je naald draait niet tussen je vingers, je hebt veel grip. Zelfs in een heel dunne versie, zoals deze, heb ik veel minder kracht nodig om het glibberigeglijdenderhaaknaalden tegen te gaan. Handig !
Nadeel: zo af en toe dan friemel en wroet ik met mijn haakwerk, en dan wil ik mijn haaknaald anders vastnemen, en dat kan nu dus niet zo goed. Of het is allesinds niet handig doordat je met de verdikking zit.

Prijs. Ook zeker niet onbelangrijk. De blitse versie is een tikkel duurder dan het gewone exemplaar. Voor dat kleurke en het ergonomische gevoel ga je toch iets extra moeten betalen.
Gemiddelde prijs van de 'gewone' haaknaald: 1,50euro.
Gemiddelde prijs van de Clover haaknaald: 7,5euro.

Is het dat waard? Werkt dat ergonomische op langere termijn echt handiger?
Voor mij wel ! Ik ben fan !

Je kan de haaknaalden in geweldige setjes kopen, in een etui met alle diktes en kleuren bij elkaar. In verschillende versies ondertussen ook al.
Maar ik hou het lekker op deze... en ga stilaan alle gepikkediefde haaknaalden van mijn mama die in de loop de jaren meer bij mij logeren dan in hun originele woonplaats, vervangen door deze flashy exemplaartjes.

Cadeau-idee? Nee?  

Prinses-taartje

Schattig, roze, prinsessig (is dat een woord?), meisjesachtig, en lief. Dat was de opdracht. En dat het lekker moest zijn...was vanzelfsprekend ;-)

Dus gingen we voor een fantacake, met als vulling kriekjes, banketbakkerspudding en verse slagroom.

Verslaving der bakplaten

Hallo, ik ben Bumblebee en ik ben verslaafd aan bakplaten.

Beetje maar zo. Beetje beetje.

Onlangs kwam ik in de action, zo eens om het half jaar waai ik daar eens binnen, en stap ik steeds buiten met allerlei spul dat ik eigelijk niet nodig had, maar ineens toch heel erg nodig heb. Zoals deze bakplaten voor whoopie's. Of die grote hartenvorm. Alleh, komaan, voor enkele euro's kan je dat moeilijk laten liggen, toch?

Sinds ik mijn 'eigen' keuken heb, en deze tot nu toe nog steeds niet moet delen met anderen, jaja, je hoort me al afkomen... is deze voor heel wat vierkante cm's ingepikt voor mijn bakspulletjes. Netjes, op orde, nooit eerder zo ordelijk feitelijk, nu ik er over nadenk. Maar nog steeds een heerlijke warboel. Want dat krijg je, met bakvormen die niet helemaal akkederen*



O jee. Mijn verzameling groeit. Weet je nog? Zo twee jaar geleden liet ik jullie meegluren in mijn bakkast. Woeps, wat een verschil !!

*akkederen: overeen komen, matchen, zoietske.



Vilten Vlaggetjes

Ik ben nog niet helemaal ingewijd in de nobele kunst der kinderfeestjes geven, maar wat ik wel weet is dat bij verjaardagsfeestjes vlaggetjes horen. Liefst dan nog van die kleine, lieve, koddige, mollige & knuffelbare vlaggetjes. Van vilt. Neh, ideaal.

Dus ik toverde mijn naaimachine uit de diepste krochten der -nog steeds niet uitgepakte- verhuisdozen, stofte het eens flink af en ging aan de slag. Dat klinkt vlotter dan het effectief ging. Want iets meer waarheidsgericht was dat ik lichtelijk in paniek schoot wanneer bleek dat ik het hoe-werkt-dat-machien-boekje niet meegegrabbeld had in mijn haast om te beginnen.
Leve google om die bovendraad er deftig ingeregen te krijgen. Dat heb je als het al even geleden is natuurlijk.

Voor de rest was het zo simpel als wat.
Nodig:
verschillende kleuren vilt, van gewenste dikte.
lint naar keuze
een beetje tijd en liefde
een naaimachine
een kopspeldje of twee drie (vier vijf is geen overbodige luxe)

Het satijnlint, want daar koos ik voor, was een rol van 25m lang. Dit friemelde ik met de hulp van 4 extra handen onder het strijkijzer voor een makkelijk plooitje in het midden te hebben. Anders glibbert dat alle kanten uit onder je naald, niet handig.
Die handen heb je niet nodig als je een tikkel handiger bent als ik. Uiteindelijk komt daar een hoop gebrom en gemor uit, uit die mond die bij die handen hoort. De ene mond zweeg en lachte gemoedelijk (en vooral ook: moederlijk), de andere bromde en morde dus dan maar voor twee.
Noem het een eerste kennismaking tussen mijn creatieve kant en mijn Allerliefste zijn onwetendheid daar van. Aangenaam kennismaking ! Volgende keer toch nog eens nadenken voor ik mister brompot zijn hulp inroep.

 

En dan zat eigenlijk het moeilijkste er al op. Driehoekjes tekenen uit stukken vilt, Bedenken welke afstand tussen de vlaggetjes en de grootte van diezelfde lapjes en dan uitknippen maar ! (zoek niet te veel op het www, je gaat zoveel verschillende inspiraties opdoen dat je na een tijd een bomenbos voor je hebt dat je gillend gaat doen wegrennen). Volg gewoon je gevoel, vlaggetjes zijn ALTIJD leuk en cute en koddig.

Ik en afspelden, dat is te veel gedoe en moeite en gevecht met het naaimachientje. Dus ik spelde 2 vlaggetjes vast, *rits* en huppa de volgende twee. En zo gaat ie goed en zo gaat ie beter... en nog een kilometer !

Mijn 25meter lint? Dat gaf me één lange vlaggenlijn van geel-groen-beige-blauw, een kortere met kleinere vlaggetjes van wit-geel-groen-rood. En een minitje, voor aan de kast, van beige-groen-blauw.
Om zo maar een indicatie te geven. Mijn lint was op. Mijn vilt nog niet.
Hmmmmm, moeten er nog vlaggetjes zijn?

Laten we zeggen dat de ukkepuk zijn snoet goud waard was bij het zien van zijn versieringen. Geef jezelf enkele uurtjes afteken & knipduty, en een halve dag achter het naaimachine. Makkelijker dan dit kan niet.

Ik stikte gewoon in een rechte lijn. (allez ja, die niet altijd eeeeven recht liep), maar fantasietjes zijn natuurlijk ook mogelijk. Net zoals je elk vlaggetje kan voorzien van wat extra, euh, extraatjes. 

Laat het feestje maar beginnen !!

Kleurige koekjes

Soms sneukel ik eens door mijn bakkast - correctie: bakkasten - en heb ik een 'hmmmmmmm' gevoel.

Hmmmm DAT wil ik eens gebruiken.

Hmmmm, hier kan ik wel iets leuks mee !

Hmmmm, kriebelende handen en jeukende vingers.

Hmmmmmm, kom hup, weg met al die 'to do' dinges en bakken maar !

Dit was zo een hmmmm-moment.Ik zag het, en ik wilde het en ik had het ook. Voila.

Koekjes, laagje icing er over en wanneer dat nog niet volledig droog is:bkieperen maar met die grappige gekleurde bolletjes die pure nostalgie zijn.

Daar ga je nu toch instant-vrolijk van worden?

Heel leuk ook om te maken met kinders, gewoon de koekjes zelf bedekken met icing, in een doos (met liefst nogal hoog opstaande randen) leggen, en laat ze maar gieten met de bolletjes ! De overschot kan je nadien netjes terug in je potje kieperen.



Jaar 2, Les 16

Les 16 was de les waarop we eigelijk al even niet meer in de module chocolade zaten,

maar het toch niet konden weerstaan.Dat was de les waar we helemaal in de valentijnsfeer doezelden, de ene al wat enthousiaster dan de andere.

Les 16 was de les van de chocolade doosjes,met een ingekerfde tekening als dekseltje.

Dat was de les van het prulwerk en de vele -mannelijke- zuchten en puffen. Les 16 was een les waarop bepaalde mensen helemaal hun hart konden ophalen, en anderen grommelden aan de lopende band.

Het was de les van elkaar helpen en tips geven, van de zeldzame moment dat er aan de bureautjes gezeten werd in 2 jaar tijd. Het was die les waarop het stil werd, waarop we even zelfs al content waren met een half afgewerkt stuk, uit schrik dat we het zouden verknoeien bij de afwerking.

Les 16 was de les van de 'oooh's' en de 'aaaaah's' en de welgemeende complimenten naar elkaar toe.

Les 16 was er eentje...waarvan het resultaat binnen dit en 15 jaar niet opgegeten gaat worden.

Op mijn boekenplank: Heel Holland Bakt

Je gaat naar een leuke plek en wil hier een herinnering van. Dit noemt dan: een souvenier. De meeste mensen kiezen een beeldje, een frulletje of een vingerhoedje als souvenier. Ik kies een stel schoenen, of een sjaaltje, of een boek.
Wat maakt dat ik mijn  souveniers gebruik.
Menig maal zie je me door een straat huppelen, stoppen, en dan eens onnozel naar mijn schoenen staren: 'oh wat zijn ze leuheuk!' en huppakee ik huppel weer verder.
Of mijn sjaaltje waait in mijn snoet en *pling* daar komt die herinnering weer van dat leuke plekje, met die leuke mensen.

Alle bon. Dat gaat hier niet over schoenen of sjaaltjes. Hoewel een van de twee al wel eens een eervolle vermelding kreeg op mijn blog. (en man, dat is sindsdien alleen maar erger geworden!)
't gaat om een boek. Dat ik kocht. Als souvenier.
Voila, nu we zover zijn, kunnen we overgaan naar waar het echt over gaat.

Dit boek. Heel Holland Bakt. Voor 24,95euro gekocht, normaal 29,95euro. De volle 288 pagina's bakplezier, met een stevige harde kaft en heerlijke niet-helemaal-glossy en lekker dik papier. Hoi !

Nu dan. Mijn mening over dit boek? Ge-wel-dig. Niet alleen doet het me elke keer opnieuw denken aan dat heerlijke weekend aan de Nederlandse kust, maar ik ben ook gewoon stapeldegek van dit exemplaar. Anders had ik het niet meegepakt. Simpel.

Duidelijke ingrediënten-opsomming, goed volgbare beschrijvingen. Prachtige foto's van het eindresultaat. En een schooooooon Hollands lintje zodat je perfect weet waar je gebleven bent. Hoe gemakkelijk is datte.

Wanneer nodig krijg je extra uitleg, al dan niet in handige tekeningen, of kleinere stap voor stap foto's. Ook de basiskennis krijgt een flinke boos met enkele baktips, uitleg over bloem, boter, suiker en nog wat meer.

Je leert een simpele cake maken. Van een marmercake tot een aardbeientaart met wittechocoladeroom (njam!), koekjes in alle vormen, brood in varianten waar ik als belg nog nooit eerder van hoorde (hoezo 'apenbrood?').
Een getest en goedgekeurd pizzadeegje, quiches, taarten (ook wel 'vlaaien' in het vlaams) in hartige of zoete vorm en natuurlijk is ook het bladerdeeggedeelte aanwezig.

Makkelijke en minder makkelijke recepten. Voor beginners en gevorderden. Ook wanneer je al een hele serie bakboeken in de kast hebt staan (ahum, ik voel me vooral zelf niet aangesproken) blijft dit nog steeds een aanwinst bij je collectie. 

Mijn mening? Een prachtig, dik boek vol lekkers. Recepten die kloppen (heel belangrijk toch wel denk ik dan) en al na enige testfase meer dan goedgekeurd zijn. Mooie foto's en lay-out. Opzoeken doe je door de inhoudstabel vooraan, te zoeken op 'koekjes' of 'cakes' of 'toetjes' (dit blijft een Hollands boek he) en meer dan dat. Of achteraan te zoeken op ingrediënten of soort patisserie. Niet helemaal waterdicht, dat laatste. Of misschien ben ik gewoon een beetje te veel belg om dat helemaal te snappen.

Details:

Uitgeverij Kosmos

29,95euro

288blz

Een aanrader! Alsook dat weekendje Nederlandse kust trouwens... zijn we weg?

Pompoentjes van marsepein

Pompoenen zijn yikes.

Vies, bah, bleh, meh... niet lekker dus. Niet in soep, niet in bier, koekjes, taart, stoemp.

Niet niet niet. Bon. Ik heb mijn punt gemaakt.

Wél in marsepein. En nog supereasy om te maken ook.

Maak een bolletje, duw dit met de palm van je hand een beetje plat. Neem een mes,

- hoeft geen scherp te zijn, des te botter des te liever, of gebruik de andere kant van het snijblad als je geen bot met in je bezit hebt - en duw inkepingen in je pompoentje.

Met een fijne spuitmond en wat groene icing vorm je de sliertjes van het blad van je pompoen, en met een blad-spuitmondje maak je een leuk blaadje. Klaar !

Heel simpel om deze ook op voorhand te maken, voor een herfsttaartje? Halloween? Moestuintaartje dan?





Tractor Tom-taartje

Voor een allerliefste kindje dat helemaal gek is op Bumba en

Tractor Tom maakte ik deze thema-taart.

 

Tractor Tom zette ik met zijn lammetje op zijn boerderij,

compleet met moestuin van marsepein.

 

Er was een ijstaart voorzien,

ik zorgde voor de afwerking met marsepein, slagroom en veel tierlantijntjes om de jarige te doen glunderen van contentement.

 

Tractor Tom en het lammetje zijn van suikerpaste,

zodat deze konden indrogen en als souvenier konden dienen.

 

Helaas zag de kleine uk dit helemaal anders,

en vond hij ze zo geweldig dat hij direct ermee aan de slag wilde,

als speelgoed.

 

RIP Tractor Tom ;-) je hebt het toch een volle 10 minuten volgehouden,

flink zo !

 

Details van het maken van de figuren en de versieringen kan je later op mijn blogje vinden.