Vilten Vlaggetjes

Ik ben nog niet helemaal ingewijd in de nobele kunst der kinderfeestjes geven, maar wat ik wel weet is dat bij verjaardagsfeestjes vlaggetjes horen. Liefst dan nog van die kleine, lieve, koddige, mollige & knuffelbare vlaggetjes. Van vilt. Neh, ideaal.

Dus ik toverde mijn naaimachine uit de diepste krochten der -nog steeds niet uitgepakte- verhuisdozen, stofte het eens flink af en ging aan de slag. Dat klinkt vlotter dan het effectief ging. Want iets meer waarheidsgericht was dat ik lichtelijk in paniek schoot wanneer bleek dat ik het hoe-werkt-dat-machien-boekje niet meegegrabbeld had in mijn haast om te beginnen.
Leve google om die bovendraad er deftig ingeregen te krijgen. Dat heb je als het al even geleden is natuurlijk.

Voor de rest was het zo simpel als wat.
Nodig:
verschillende kleuren vilt, van gewenste dikte.
lint naar keuze
een beetje tijd en liefde
een naaimachine
een kopspeldje of twee drie (vier vijf is geen overbodige luxe)

Het satijnlint, want daar koos ik voor, was een rol van 25m lang. Dit friemelde ik met de hulp van 4 extra handen onder het strijkijzer voor een makkelijk plooitje in het midden te hebben. Anders glibbert dat alle kanten uit onder je naald, niet handig.
Die handen heb je niet nodig als je een tikkel handiger bent als ik. Uiteindelijk komt daar een hoop gebrom en gemor uit, uit die mond die bij die handen hoort. De ene mond zweeg en lachte gemoedelijk (en vooral ook: moederlijk), de andere bromde en morde dus dan maar voor twee.
Noem het een eerste kennismaking tussen mijn creatieve kant en mijn Allerliefste zijn onwetendheid daar van. Aangenaam kennismaking ! Volgende keer toch nog eens nadenken voor ik mister brompot zijn hulp inroep.

 

En dan zat eigenlijk het moeilijkste er al op. Driehoekjes tekenen uit stukken vilt, Bedenken welke afstand tussen de vlaggetjes en de grootte van diezelfde lapjes en dan uitknippen maar ! (zoek niet te veel op het www, je gaat zoveel verschillende inspiraties opdoen dat je na een tijd een bomenbos voor je hebt dat je gillend gaat doen wegrennen). Volg gewoon je gevoel, vlaggetjes zijn ALTIJD leuk en cute en koddig.

Ik en afspelden, dat is te veel gedoe en moeite en gevecht met het naaimachientje. Dus ik spelde 2 vlaggetjes vast, *rits* en huppa de volgende twee. En zo gaat ie goed en zo gaat ie beter... en nog een kilometer !

Mijn 25meter lint? Dat gaf me één lange vlaggenlijn van geel-groen-beige-blauw, een kortere met kleinere vlaggetjes van wit-geel-groen-rood. En een minitje, voor aan de kast, van beige-groen-blauw.
Om zo maar een indicatie te geven. Mijn lint was op. Mijn vilt nog niet.
Hmmmmm, moeten er nog vlaggetjes zijn?

Laten we zeggen dat de ukkepuk zijn snoet goud waard was bij het zien van zijn versieringen. Geef jezelf enkele uurtjes afteken & knipduty, en een halve dag achter het naaimachine. Makkelijker dan dit kan niet.

Ik stikte gewoon in een rechte lijn. (allez ja, die niet altijd eeeeven recht liep), maar fantasietjes zijn natuurlijk ook mogelijk. Net zoals je elk vlaggetje kan voorzien van wat extra, euh, extraatjes. 

Laat het feestje maar beginnen !!