zaterdag 28 december 2013

Eindejaarswensen !


 
Ik wens iedereen fantastische, gezellige en vreugdevolle eindejaarsfeesten.
Lekker cliche, maar ik meen het ook echt.
 
2013 heeft nog maar enkele dagjes te gaan en nostalgisch als ik ben blik ik graag terug.
 
Dit jaar was voor mij zowat de pittigste tot nu toe,
pittig als in pikant, want ik ging er serieus van zweten.
 
Pittig als in gekruid, en als in onkruid, want ook dat kwam ik ellendig vaak tegen.
 
Maar ook pittig als in druk.
Drukdrukdruk want we nepen onze ogen eens dicht, haalden diep adem en sprongen recht in het onbekende diepe dal der huizen kopen.
 
Druk want alsof een verbouwing niet voldoende was, joeg ik ook dit jaar een wilde droom achterna.
Ik zette mezelf terug achter de schoolboeken. Nu ja, dat moet je niet te letterlijk nemen, want ik zat er meer op en voor en tussen en naast dan effectief achter,
maar de eerste stap is gezet.
 
Druk omwille van een carriere-boost. Je-weet-wel die carriere wissel van vorig jaar?
Die draaide lekker positief uit, met hier en daar nog eens een onverwachte huppel en hippel en dat maakt dat ik nu heel erg teut ben,
maar toch vreed content kan terugblikken naar mijn professioneel jaartje.
*veegt zichzelf eens dik over de schouder*
 
Terug naar dat pittig, ik was zo goed bezig.
Pittig ook als in overrompelend.
Je weet wel, wanneer je zo in een pepertje bijt en je even niet weet of je nu wil niezen, hoesten, proesten, doorslikken of gewoon *bweik* alles er weer uit?
Dat was mijn jaartje.
 
En dat was ook mijn voornemen voor dit jaartje.
 
We zien wel waar we komen.
Hard werken, hard genieten en hard bewust zijn van al het kleine, mooie en fijne rondom je.
Ik kan zeggen dat we er met glans in geslaagd zijn.
 
Ik ploeterde door weken zonder tijd of een plekje voor mijn hobbygeprul,
en vloog toen enthousiast in de copics, in de suikerpasta, in de taarten en in de fimo.
Ik kwam mezelf tegen tussen het groen en het gras
-en het onkruid-
en leerde ook daar mijn plan te trekken.
Ik huppelde vrolijk voor een tweede jaar op rij naar mijn bakles elke week.
Heel af en toe kwam de kraalmadam boven.
 
Maar het allerbelangrijkste?
Ik leerde dit jaar om te genieten.
Om hulp te aanvaarden, een stapje terug te zetten om op adem te komen.
Ik leerde dat je af en toe mag stilstaan om dankjewel te zeggen tegen mensen die dat verdienen.
Ik leerde dat je jezelf mag zijn,
dat je je open mag stellen, dat je kwetsbaar mag zijn.
En dat je op zo'n onbewaakte moment heel erg fijne mensen leert kennen,
die een verrijking zijn in je leven.
 
Ik leerde dat je niet bang mag zijn dat een fijn moment snel overgaat,
om dan achteruit te blijven kijken naar dat ogenblik of die tijd.
Maar dat je in plaats daarvan echt elke dag en elk uur moet genieten,
moet absorberen en in je opnemen,
om dan nooit meer te vergeten, maar ook om vooral te blijven vooruit kijken
naar het volgende fijne moment.
Die volgende lachbui, gieren en janken van plezier.
Spontane babbels en heerlijke avonden.
De volgende connectie, klein of groot, met iemand nieuw of iemand die al in je leven was.
De volgende gebeurtenis die je helemaal enthousiast maakt en doet bruisen van energie.
 
Ik leerde dit jaar om te genieten.
Van alles en van iedereen.
 
En dat wens ik jullie allemaal toe.
Geniet van de kleine dingen in het leven, samen vormen ze zo'n mooi groot geheel,
dat elke dag een plezier is om te beleven.
 
Fijn 2014  gewenst !

woensdag 18 december 2013

Jaar 2, Les 7

 
 
Les 7,
dat was die van de frangipane taarten.
Van de vlieg in de glazuur die nadien een rozijn bleek te zijn.
 
Les 7 was die van de rotekes afsnijden.
Die van het puzzelen en nog weten hoe iets het beste gedaan wordt.
Die van het afwachten tot iets voldoende afgekoeld is of er -niet al te- stiekem al een stuk af te pitsen.
 
Les 7 was die van je tong verbranden.

zondag 15 december 2013

Gemanipuleerde snoepjes

Soms wil je gewoon eens iets raars doen.
Zoals snoepjes manipuleren naar een andere vorm.
En kleur.
En smaak ook wel een beetje.




 
 Smelten, wat voedingskleurstof toevoegen, een kleine tikkel van een ander smaakje erbij,
in een vorm gieten, laten stollen, eruit foefelen et voila.

Wikkel dat nu in een plastiekje en je hebt een heerlijk -bijna zelfgemaakt- cadeautje.
 


woensdag 11 december 2013

Gekaderde adoptiekindjes

Sinds we in onze oude nieuwe huisje wonen ben ik helemaal mee.
Mee met watte?
 
Met het karakter en de ziel van iets bewaren.
Een oud huis heeft veel nadelen, maar het heeft nog veel meer voordelen.
Eentje ervan is onbetaalbaar.
Het heeft karakter.
Hier hebben mensen gehuild en gelachen,
er is geleefd en gewerkt.
Ongetwijfeld was het een huis vol liefde,
ookal drentelde er nooit veel kindervoetjes in het rond.
 
Het is een huis met een ziel.
En daar houden we wel van.
 
Dus ik ben helemaal mee.
Met dat liefde en ziel en karakterdeel.
 
Maar het is nu ons huisje.
Ons oude nieuwe huisje.
En dat moet ook een beetje van ons worden.
 
Dus ik bedacht me dat het eens tijd werd om al die prachtige foto's van leuke dagen, favoriete plekjes en fijne herinneringen eens van de computer af te halen en op papier te zetten.
 
Daar heb je dan kadertjes voor nodig.
Want ge plakt dat toch niet zo op de muur?
 
En die kadertjes...
dat moesten er zijn met een karakter.
Dus ging ik op zoek bij de kringwinkels in de buurt.
En kwam ik niet veel later buiten met mijn armen vol.
 
Keuze genoeg zo bleek.
Ofteja. Nu niet meer natuurlijk.
Want ik denk dat ik nu wel heel het land kan voorzien van kadertjes.
 
 
 
Sommige hebben dringend een portie liefde nodig,
anderen dan eerder een portie schuurpapier of een ferme lik verf.
 
Maar hey, echte karakterkopjes zijn het.
En ze krijgen een tweede
gepimpt
leventjes hier bij ons.
Tegen onze oude nieuwe muur die nog niet erg nieuw is maar vooral heel erg oud.
 
Heerlijk is dat.
De afwerkings-fase.
Voor eventjes dan toch...
 
 Nog meer geadopteerde lieverdjes:
leesvoer met een bibberlipje
een eenzaam krukje
wiebelende vormpjes

Nu ik er bij nadenk... wij hebben zo al veel dotjes een tweede leven gegeven.
Moet je ook eens doen.
Niet alleen kan je er heel erg leuke dingen vinden,
nostalgisch of net datgene dat je mist in je collectie.
Maar het prikkelt ook je inspiratie,
want je kan wonderen verrichten met een pot verf of een schuurpapier.

En als je dan toch geen plaats hebt voor het gepimpte exemplaar?
Dan breng je het gewoon terug naar de kringwinkel en maak je er iemand anders,
die niet zo handig of creatief is,
heel erg happy mee.

Voila.
En dan is de cirkel rond.
Hier moet je zijn !
 

zondag 8 december 2013

Me-time !

 Verbouwen is niet geschikt voor nagellak-dragende-vrouwmensen.
Punt.

Of misschien moet ik zeggen:
dat is mijn conclusie.

Wie weet wat voor superwijven lopen hier rond op de aardbol
die dat wel kunnen.

Ik ben alvast al zeer content als ik geen halve tuin,
behangpapierresten
of bezetselsmurrie onder mijn nagels moet vandaan pulken,
voor ik aan het eten begin.

Om niet helemaal in een halve vent te transformeren
moet ik zo af en toe eens iets erg niet-feministisch doen.

Ik zet mezelf aan tafel met een potteke heet water,
en wat marteltuigjes.
En nog geen half uurtje later zucht ik van opluchting.
En kan ik weer met heerlijk propere nageltjes...
in het zand gaan wroeten.

Ook eens doen?
Eens zien wat je nodig hebt:
- een potteke heet water, al dan niet met een zeepje in
- een portie nivea, handcreme, iets huidverzorgend
- een vijl
- een puimsteentje
- een bokkenpootje
- een nagelriemknippertje
- een stel nagels die dringend op onderhoudsbeurt moeten


Eerst en vooral vijl je de scherpe hoekjes en kantjes van je nagels.
Mooi naar één richting vijlen,
niet heen en weer schuren...
da's niet zo best voor je nagels.
 

Dan zet je je op je gemak voor de tv
of in mijn geval: met een boek ernaast.
En week één hand in een potje met heet water
met eventueel wat zeep er in.
 



Vuil pruts je onder je nagels onderuit met een vijltje of met je bokkenpootje,
goed afdrogen,
en dan zwier je maar een klodder creme op elke nagelriem.
 
Verwen jezelf een beetje en masseer het in.
Dan maak je je nagelriem voorzichtig los met de ene kant van je bokkenpootje
en duw je het -voorzichtig- achteruit met de andere kant van je bokkenpootje.
 


 
Soppesop je puimsteen in het water en ga elk ruw stukje van je hand te lijf.
Liever een keertje meer er over wrijven
dan te bruut.
We zijn onszelf niet aan het martelen hier,
dus wees lief voor je handen.
 
Vergeet ook je vingertoppen niet,
als je veel ruw werk doet,
of de zijkanten van je vingers.
 
Dan knip je losse velletjes aan je nagelriem af,
gebruik een goed scherpe schaar of kniptang,
zodat je niet trekt maar wel knipt.



Klaar voor de volgende hand !
 
Herhaal alles nog een keertje...
en neem dan een lekker gulle portie handcreme
en wrijf in je handen tot deze helemaal opgenomen is.
 
Aaaaaaah,
héérlijk, toch?
 


 
Soms...
moet je jezelf ook eens iets gunnen.
Me-time noem ik dat dan.
Pure luxe !
 
Geniet nog dagen (of weken) lang van het resultaat !

woensdag 4 december 2013

Jaar 2, Les 6


 
Les 6 was die van de tiramisu en de berlijnse bollen.
Het ene was lekker, maar het andere zag er nog veel lekkerder uit.
En was dat dan ook.
 
Les 6 was die van het pudding maken op zijn groots.
Van bloemsuiker achter je oren
in je nek
op je kleding
en op de grond.
 
Het was ook die van je buikje vol snoepen.
En van verzuchten hoe lekker iets is wanneer het écht kraakvers is.

zondag 1 december 2013

Soya rijstpap

Feitelijk was het een beetje een 'oepsie' momentje.
Ik had alles in huis om rijstpap te maken.
Tot ik de koelkast opentrok en naar mijn laatste flesje melk keek.
Dat halfvol was.
Niet halfleeg he, ik ben een positieve madam.
 
En met een halfvol fleske van een halve liter.
Daar komt ge niet ver mee.
 
Dus ik trok andere kastjes open en vond soyamelk.
Vanille.
Die ik pertentoeval meegenomen had.
Dat heb je wanneer ze een verpakking veranderen.
Vanille hoort geen gele verpakking te hebben.
Geel = banaan.
En banaan is njammie.
Vanille is dat niet.
 
Voila.
Dus ik had vanille melk.
Ik bedacht dat banaanmelk misschien een kleine stap te ver was,
zelfs voor mijn doen.
 
Dus ik gebruikte volledig ditzelfde receptje,
want dat was vorige keer zo'n meevaller.
 
Buiten deze twee ingrediënten dan.

 
In plaats van volle melk dus lekkere soyamelk.
En in plaats van volle room,
lekker lichte soyaroom.
 
Sjakka !
Gewoon lactose-vrije rijstpap.
En dat allemaal zonder enige moeite.
 
Vreemd genoeg sprong mijne soya niet spontaan terug uit de kookpot,
of ontstonden er vreemde chemische reacties.
De boel was alleen grappig geel vanaf den beginne.
Vrij vanillerig ook.
Dus ik deed het iets rustiger aan met de toegevoegde vanille.
 
De room kon ik natuurlijk niet dik kloppen,
want zo gaat dan dan met light toestanden.
 
Maar ook dat bleek geen probleem te zijn.
Het resultaat was érg njammie.
 


Een aanrader dus.
Ook als je wel voldoende melk in je koelkast hebt klaarstaan.
 

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...