vrijdag 30 november 2012

Snapshot uit mijn geheugen !

Nu de dagen weer korter zijn,
de regen veelvuldiger en natter.
 
De avonden kil en niet meer zo terrasjes-bestendig.
 
Teren we maar wat op een midden-in-de-zomer-foto.
Van een fijne avond
op een fijn terrasje
met ne fijne creme.
 

 
Lékker !


woensdag 28 november 2012

De Peppa-taart, de versiering maken

*woehoe !!*
 
Dankzij de allerliefste Bakmadam
en ook een beetje dankzij mijn Bumblebee-vriendje naar wie ik eigelijk niet echt wilde luisteren...
heb ik een oplossing voor mijn blog-foto-klungel-pros-met-veel-gevloek-probleempje.
 
Bij deze vergt het me iets meer tijd,
die ik dan investeer om dan maar ineens iets nieuws uit te proberen,
maar we zijn terug on the rolll !
 
Bij deze ga ik dus lekker verder met mijn Peppa taartje tutorial.
Zonder gevloek en gesakker en wegspringende cursortjes.
 
Dankudanku Bakmadam !
 
Bij de Peppa taart waagde ik me voor het eerst aan versieren met royal icing.
Door eerdere voorzichtige stapjes met dat lopende,
shiny en plakkerige spul
deed dat nu enkele deurtjes extra open wat taartendecoreren betreft.
 
Wat is het toch fijn als je een volgende stap in je hobby kan zetten.
 
Ik zwierde dus gul met de bloemsuiker en het eiwitpoeder.
 

 
Dan was het tijd om te doen waar ik al twee nachten van wakker lag:
Peppa maken.
Ooooo jee.
Als dat maar goed gaat aflopen,
tenslotte deed ik dat allemaal maar voor het eerst
en mijn B-plan was bijna onbestaande,
dus het mocht niet mislukken !
 
*1*
Ik rolde mijn lichtroze suikerpasta vrij dun uit
 
*2*
Met een klein rond uitstekertje wriemelde ik er een cirkeltje uit.
he, is dat even logisch, een cirkeltje met een rondeke... wie had dat gedacht?
 
*3*
 Ik rolde een iets donkerder gekleurd stukje suikerpasta even dik uit als mijn andere lapje,
stak weer met datzelfde rondeke een cirkeltje uit.
En ik legde dat in de plak van het lichte, dat ik er dus eerst uitprulde.
Kan je nog volgen?
 
*4*
Dan rolde ik daar voorzichtig over,
beetje in die richting,
beetje in de andere richting.
Zodat ik geen lijnen meer zag.
Dat moet vrij voorzichtig, zodat je van je rondeke geen ovaaltje maakt.
Want dan had je het niet moeten uitsteken met een rondeke.
 
Als je je nu afvraagt wat ik net gemaakt heb.
Awel.
Dit is het blozende wangetje van Peppa.
Ik wilde geen puil-wangetje.
Dat vond ik niet mooi staan.
Dus deed ik het zo.
Om moeilijk te doen.
 
 
Dan...
nu dat gelukt was,
kon ik verder gaan...
 
*1*
Ik haalde mijn Peppa tekening boven, die ik -niet lachen- recht van mijn laptopscherm overtekende.
Ik vergrootte eerst de foto met Word,
tot ie net groot genoeg ging zijn, en dan legde ik een blad op mijn laptopscherm
en tekende ik dat ding over.
Ik zei toch dat je niet mocht lachen!
Het werkt, zeker wanneer je geen printer hebt en je in noodzakelijke nood zit om dat spul op papier te hebben.
 Die tekening legde ik dus op mijn suikerpasta.
Met het wangetje gelijk aan het rondeke op de suikerpasta.
 
*2*
Ik duwde voorzichtig, maar toch met best wat druk de lijnen in de suikerpasta.
Ondertussen mocht ik met mijn hand niet leunen over de rest van de tekening,
 zodat ik geen bulten en wubbels duwde in Peppa's snoetje.
 
*3*
Dat ziet er dan ongeveer zo uit...
Dan nam ik mijn scherp mes en probeerde ik zo zuiver mogelijk het gezichtje uit te snijden.
 
*4*
Aan het nekje liet ik nog wat extra over,
ik was er nog niet helemaal uit hoe ik dat zou oplossen.
Maar toen zag het er dus zo uit.
 
En eerlijk is eerlijk,
toen wilde ik heel de nest bij elkaar grabbelen en toch maar aan dat twijfelachtige plan B beginnen.
Want zo ziet het er alles behalve mooi uit.
Maaaaaar !
't komt allemaal in orde !
 
 
Omdat Peppa een rood jurkje aan heeft op de meeste afbeeldingen die je kan vinden,
en ik best een extra accentkleur kon gebruiken op mijn roze taart
zocht en vond ik nog een stukje roze marsepein.
 
 
 Over de oogjes had ik ook lang moeten nadenken.
Zo van die uitpuilende oogjes,
met grote oogballetjes,
brrrrrr !
Dat zou dat lieve varkentje ineens een stuk enger maken.
Dus dat wilde ik niet doen.
 
 
*1*
Ik stak weer cirkeltjes uit met een rond uitstekertje
eentje dat exact even groot was als de oogjes in de tekening.
(danku Bumblebee-vriendje voor dat setje handige uitstekertjes !)
Ik wriemelde tot er twee kleine zwarte bolletjes op de witte rondekes zaten.
Die duwde ik een beetje plat.
Want anders gingen ze nog puilen.
 
*2*
Dan wriemelde ik nog veel harder voor twee innieminnie pietewietekleine witte puntjes op die zwarte platte bolletjes te krijgen.
Dat deed ik zo een keer of 5, tot ik content was.
 
*3*
Ik peuterde er de roze oogjes uit.
En vond dat heel erg sadistisch en not-nice van mezelf.
Maar 't was voor een goed doel...
 
*4*
Want toen ik de oogjes er dan voorzichtig inlegde,
zag het er allemaal al veeeel beter uit.
 
Ik haalde ook al mijn roze icing tevoorschijn,
die had ik gekleurd in een iéts donkerder tintje dan het snoetje van peppa zelf.
Met een bibberhandje en het puntje van mijn tong tussen mijn tanden
en ik moet eerlijk zijn: met een klein schietgebedje vooraf
ging ik over de contouren van Peppa.
 
*5*
Helemaal onnozel van contentement hoe dat zo goed meeviel,
liet ik toch maar die eerste kleur drogen voor ik aan het mondje begon.
 
Ik knipte de spuitzak ieeeets groter open
nog voor de tijd dat ik spuitmondjes in mijn bezit had
en nam een iets donkerdere kleur
en *hup* het mondje was er ook !
 
*6*
Met een rood dat zo juist mogelijk op het rood van de marsepein leek,
ging ik dan over de contouren van het kleedje.
 
Ziet ze er niet geweldig happy uit?
Die kleine Peppa.


 
Was ik blij dat ik dat arme ding niet verfrommelde toen ze nog maar juist gemaakt was !
Happy als ik was stalkte ik mijn bumblebee-vriendje tot hij 185 keer gezegd had dat het er inderdaad echt wel heel mooi uitzag,
dat het er niet eng uitzag met haar oogjes zo
dat het inderdaad wel erg goed gelukt was
en jaja, ik mocht er trots op zijn.
 
Ik weet zeker dat hij achter mijn rug met zijn ogen rolde.
Kan je het hem kwalijk nemen? ;-)
 
Niet makkelijk hoor,
het vriendje zijn van een taartenmadam.
 
De rest van de versiering en het afwerken van de taart is voor een volgende keer !
 
O... mag ik jullie iets vragen?
Is dat duidelijk zo met die foto's?
Beter of slechter?
Niet leuk om te lezen of juist veel beter?
 
(oeps... voelen jullie je nu ook een heel klein beetje als mijn bumblebee-vriendje toen?)
 


maandag 26 november 2012

De Peppa-taart, voorbereiding

*gromt en puft van frustratie*
Moh mannekes toch, blogger doet vrééd vervelend en ik ben een computerdinosaurus en ik kan je vertellen dat ik geen geduldige mie ben als het om lastige upload-toestanden gaat.
 
Bij deze pers ik er met moeite een blogpost uit,
negeer ik de grillen van de krekelige heen-en-weer-springende-foto's,
en probeer ik me te focussen op wat ik jullie graag vertel
namelijk:
hoe ik de allerliefste taart voor het allerliefste meisje tevoorschijn toverde.
 
En daar hoort geen gegrommel of gevloek bij.
Dus als blogger nu alstublieftdankuwel even wil meewerken?!
 
Voila.
Dankuwel.
Bij deze gaan we dus lekker relax door.

(terwijl de foto's én ondertussen de tekst ook vrolijk heen en weer springt onder mijn cursortje... grmbl !!)
 
Bon.
 
Een taart maken voor iemand anders wil altijd zeggen:
weten wat die iemand anders graag ziet/lust/wil/en nog meer van dat leuks.
 
Feitelijk was dat allemaal nogal rap geklonken,
dat heb je als je familie bent
dan deel je zo van die rare trekjes
en blijkbaar ook voorkeuren en smaken.
 
Voor mijn botercreme probeerde ik deze keer eens iets anders.
Ja ik weet het, spannend he... zo iets nieuws proberen terwijl het deze keer eigelijk écht niet mocht mislukken.
Maar zo'n risico liep ik niet.
Ik greep alleen eens naar een andere boter als anders.
Ik probeer de laatste maanden zoveel mogelijk bio te kopen,
tot nu toe viel dat bijna altijd supergoed mee.
Dus waarom ook eens geen bio-boter?

 
Boter op tijd uit de koelkast nemen, zodat ie goed zacht is.
 
 
Bloemsuiker erbij en hup mixen maar.
Tot alles er licht en fluffy uitziet en wanneer je met je spatel in de creme duwt
er niks meer knarst.
Alle bloemsuiker moet netjes opgenomen zijn door de boter.
Zo heb je een njammie, rijke botercreme.
Perfect voor het afsmeren.

 
Voor de taart zelf koos ik deze keer voor een chocolade-cake.
Chocolade en framboos was de vraag,
welja
wat een goed idee !
Ik deed dat namelijk zelf ook.
Dus ik nam géén risico's
*woesshie!*
en deed gewoon hetzelfde als toen.
 
Ik koos voor de missisippie mud cake.
 


Omdat ik niet zo heel zeker was hoe hard het ging omhoog komen in de vorm tijdens het bakken
en -jaja- het mocht niet mislukken
verhoogde ik het boeltje met bakpapier.

Ik ben niet zo'n cake-bakker
biscuit is zo makkelijk vergeleken met cake.
Dus ik struinde voor een lange-lange-laaaange tijd heen en weer tussen de zetel en de oven
met een zenuwachtige, gejaagde blik in mijn ogen
en een wiebelde poep.

Vraag me niet waarom.
Maar dat is wat ik doe wanneer ik ofwel heel erg blij ben
ofwel heel erg zenuwachtig.
Ik begin gewoon met mijn poep te wiebelen.
Vooral als ik op mijn stoel zit.
*wiebel wiebel*

Zie je het al voor je?
Jaja.
Bon
genoeg over mijn rare kuren.
 


De cake lukte dus perfect.
Het duurde ruim 2 dikke uren voor ie gebakken was
wat dus veel zenuwslopende en wiebelende minuten zijn
en toen had ik ondertussen al zoveel gaatjes geprikt dat het arme ding al op een speldenkussen leek.
 
 Ondertussen maakte ik mijn pudding.
Want enkel framboos en chocoladecake zou wat droogjes zijn...
Pudding maak je zo.
Dat begint met broebelende melk.
 


Als je daar dan wat spul bij gooit
dan gaat dat na een tijd gezellig pruttelen.
 


Het lopende boeltje gaat dan langzaam
en soms heel snel
veranderen in een kwabberig goedje.
En dan is het klaar.
 


Voor je de cake gaat snijden of de pudding gaat gebruiken moet alles schonekes afkoelen natuurlijk.
Cake bak je best een dag op voorhand
als je hem dan inpakt in plastiekfolie en in de koelkast zet
gaat hij veel makkelijker snijden
(lees: geen afbrokkelende randen en veel gekruimel)
en je pudding,
tja,
die moet gewoon koel zijn of hij loopt van je taart af.

Ik maakte een dijkje van botercreme
(euh? dijkje? Was-da?)
En dan klotste ik royaal met frambozenconfituur tot ik geen cake meer zag.
Ik bedoel echt royaal.
Royaal royaal.
Want dat goedje trekt in je cake
en dan hou je enkel pitjes en een lichte smaak over.
Dus des te royaler je gaat
des te smeuïger je taart zal zijn
en smeuïg is lekker.
Dus smeren maar !
 
Dan zwieber je daar een goei dikke laag pudding over.
Ondertussen heb ik geleerd in de avondschool dat je pudding na afkoelen even moet doorkloppen.
Dan gaat ie mooi glad worden
wat makkelijker is om te verwerken.
Maar toen ik die foto trok wist ik dat dus nog niet.
 

Datzelfde doe je nog eens een keertje.
Remember: royaaaaal zijn !
En dan zwier je dat laatste laagje er op.
Huppakee !
 
Zei ik trouwens al dat je de onderkant van je taart moet gebruiken als de bovenkant?
Die is glad
is niet lekgeprikt
en is zonder hubbels en wubbels en bubbels.
Ik weet dat ik dat ooit al wel eens vermeld heb
maar bij deze nog eens een keertje dan.
 
Dan is het tijd om je taartje mooi af te smeren.
Alle butsen en builen weg.
Alle gaatjes en putjes dicht.
 
Alles zo glad mogelijk.
Dat moet geen massa zijn
botercreme is lekker
maar dit is cake en cake is sowieso al zwaarder dan biscuit.
Dus zo royaal je was met je vulling
zo zuinig mag je zijn met je botercreme.
 
Afsmeren gaat het makkelijkste als je de taart op voorhand terug even laat opstijven in de koelkast.
Doe dat halverwege nog eens.
 
 

Zo.
Nu ben je al een eind verder.
Je taartje moet nu alleen nog zijn eerste laagje suikerpasta of marsepein krijgen.
 
Misschien nog een tip voor we verder gaan:
taart of biscuit droogt uit
en da's niet lekker.
Dus wanneer je de taart op voorhand moet maken
en dat durft wel eens voorvallen
maak dan alles zo vers mogelijk
ga tot aan de fase 'afsmeren'
en zwier je taart dan de diepvries in.
Ingepakt in plastiekfolie en niet langer dan een week.
Je taart haal je de dag op voorhand uit de vriezer, in de koelkast zodat ie goed ontdooit is tegen dat je moet gaan bekleden.
 
Je kan je taart ook zo in de vriezer zetten
zonder vulling of botercreme
maar dan zal ie toch droger worden.
De vulling maakt je taart sappiger
de botercreme sluit het mooi af zodat ze zachter en verser blijft.
Het is maar een tip...
 
Zo.
Verder naar het bekleden.
 
Natuurlijk was mijn kleurtje van suikerpasta een voor de hand liggende keuze.
Dat krijg je met drie dames
en een überschattig kwartje
die nogal zot zijn van alles dat roze is.
 
 
Gans de taart is nu klaar voor het echte werk.
Het versieren en decoreren.
Het stressen was voorbij.
 
Ik wist dat de taart lekker was
want ik had ze al eerder gemaakt
(eneuh, ik pulkte er nu ook een stukje af, een mens moet toch zeker zijn!)
ik wist dat de vulling njammie was
want daar proefde ik ook van.
En suikerpasta smaakt naar suikerpasta
dus dat zat ook goed.
 
Ik wilde jullie een volleeeeedige blog geven over heeeel de taart.
Bij nader inzien was dat misschien een beetje niet-zo-slim.
Niet alleen ben ik helemaal kierewietis geworden van dat heen en weer gespring
en ben ik bijna in staat de laptop richting venster te zwieren
maar ik heb nogal veel foto's van de versiering
jaha seg, het is dan ook wel veel foto's waard, toch?
en ik wil nu ook niet dat jullie in slaap sjokken achter je scherm.
 
Dus de rest is netjes voor een volgende keer.
Laten we hopen dat blogger dan uit zijn chagrijnige bui is
en me gewoon weer liefjes al mijn foto's laat uploaden
op de normale manier.
 
Zoniet ga ik mijn bumblebee-vriendje stalken tot hij met zijn IT-brein een oplossing verzint voor mij.
 
 


vrijdag 23 november 2012

Een flinke dosis vitamientjes

De snufneuzen zijn weer op toer
hand in hand met de traanoogjes
de ambetante hoesten
en de snoterige niezen.
 
Toch een vrolijk viertal, dat stelletje.
 
Maar *kech* dit jaar he, het zal *snoter* niét waar zijn !
Ik *hoest* ga de strijd op een *snuf* natuurlijke manier aan.
Zeg dat ik het gezegd heb!
*hatshieuw!*
 
Juist ja.
 
Voor twee shots vitamientjes heb je nodig:
 
een flinke zak persappelsienen
twee of drie bananen
een Bumblebee-vriendje
en een blender
 
De rest spreekt voor zich.
 
 
 
 
 
 
 
 Schol !
 
*rent naar de doos zakdoeken om haar neus in te verstoppen*

 

woensdag 21 november 2012

Guilty pleasure?

*poeha! Wat is het vroeg !!*

In de wereld van rauwkost knotsen om toch maar in die éne skinny broek te passen,
jezelf vol water kappen -met of zonder jakkiebakkie citroen er in- voor een ontgiftingskuur waar je chagrijnig van gaat worden,
of jezelf voorbij rennen op de loopband of/en je poep eraf schudden op die zumba-fenomeen-spul-dinges.
 
Geniet IK gewoon van mijn guilty pleasure.
Meaning.
Mijne pot choco open draaien
een banaantje snijden
een zacht sandwicheke -liefst van 'den aldi'- besmeren
en huppakee.






 
Majong zo lekker !
 
Dat poepschudden, rennen, konijn spelen of mezelf verzuipen
dat kan op eenders welke andere dag ook.
Maar niet vandaag alstemblieft.


maandag 19 november 2012

Bakles ! Deel 4

Ondertussen sjok ik al enkele weekjes als een volleerde student richting de schoolbanken
om dan met een *plof* die boekentas
jaja, je leest het goed, na wat twijfelen heb ik die oude schooltas maar weer boven gaan halen
naast de stoeltjes in de klas neer te zetten
en dat is dan eigelijk het enige dat me doet denken aan school.
 
Al de rest is precies gewoon enkele uren pure fun.
Zoals wat vrije momenten dat je thuis lekker aan het bakken slaat
maar dan met 12 anderen erbij
en veel lachsaldo's en af en toe een moment van *oepsie-hoe-moest-dat-nu-weer?*.
 
In de 4de les maakten we sjoekes.
éclairs dus.
Maar niet de gewone éclairs,
we maakten met één soezendeeg veel verschillende dingen.
 
En ik hou wel van een uitdaging,
dus stond ik met een uitgestoken vingertje op en neer te wippen toen onze lesgever vroeg wie de zwaantjes wilde maken.
*Pick me! Pick me !*
 
Het leverde me een klas vol grijnzende mensen op
en de reputatie van rare madam
maar bon
ik mocht -samen met nog iemand anders- de zwaantjes doen !
 
Zwaantjes bestaan uit een bolrond lijfje,
een soesje dat dus goed rond gespoten moet worden.
 
En een sierlijk nekje.
 
Juist dat 'sierlijk nekje' is nie-gemakkelijk-zenne !
Ongebakken leek dat op een stel wriemelde wormpjes.
 
Maar toen ze uit de oven kwamen hebben we elkaar zo eens een arrogante blik gegeven
*poeha!* Dat zie er zelfs zo slecht nog niet uit !
 
 
Kijk.
Ze hebben zelfs een koddig bekje !
 
 
De eerste stap in snel werken is om alles goed klaar te zetten zodat je in één ruk kan verderdoen.
Dus we sneden alle soezen in de helft, en de bovenste helft mocht nog eens in de helft.
Alles schoon naast elkaar zodat zwaan A niet met de vleugels van zwaan B ging lopen...

 
En dan eerst een streepje pudding.
Twee golfjes botercreme langs links,
twee langs rechts
en hup de vleugeltjes er in.
 
Nekje ook nog paraat en hup we hadden een gans leger zwaantjes !

 
Als allerlaatste kregen ze nog een dotje room als staart.
Wie wil dat nu nog opeten?
Zo schattig !

 
De collega's aan de andere tafel begonnen met ronde soezen.
Dat vies spul dat je daar ziet...
dat is een cirkeltje van zanddeeg-koekje (ongebakken) dat voor het bakken van de soes er op moet,
tijdens het bakken rekt het dan uit waardoor je dit effect krijgt.
Slim toch?

 
De tijgersoesen kregen een vulling van pudding en -drie netjes afgemeten- kriekjes.

 
Met een laagje bloemsuiker
poedersuiker voor de nederlanders ;-)
om het helemaal af te maken.

 
We hadden ook nog medeleerlingen die bezig waren met de hoefijzersoes.
Niet simpel om die allemaal gelijk te krijgen blijkbaar.

 
Ze kregen ook een streepje pudding,
enkele stukjes banaan
en de rest werd opgevuld met mooie rozetjes botercreme.
Een goei dikke laag chocolade erover...
mmmmnjam !

 
De allerlaatste soezen werden 'gewone' soezen.
Ronde,
met een laag chocolade over zagen ze er ongeveer zo uit.

 
En niet te vergeten:
er was ook nog een team dat brood bakte !
Het werd een grof broodje deze keer,
enkele in een vorm
en enkele uit de losse hand.

 
En s' avonds?
Dat moet je vreed rap zijn om nog iets mee te kunnen nemen naar huis,
want al dat lekkers verdwijnt in een mum van tijd in diverse dozen en bakken ;-)
 
 Op naar de volgende les !


zaterdag 17 november 2012

Drie op een rij

Kopjes afsnijden
beetje uitlepelen.
Roomkaas uit het potteke
ham in stukjes
of komkommer
of garnaaltjes
of kleine uitjes
of ander groensel
*zwedder en zwats*
Klaar is je hapje !
 



 
Zo moeilijk als dat ronde spul op foto zetten kan zijn
zo makkelijk is dit hapje !
 
Nog hapjes?

En zo staat de tafel weer vol lekkers.
 
Smakelijk !
 

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...