zaterdag 30 juni 2012

Rabarber confituur


Ik ben zot van rabarber.

Maar dat weten jullie al want dat zei ik al eens...

Nu had ik het geweldige idee om daar eens confituur van te maken.

Dus ik kocht mezelf een half kilootje rabarber
en wat geleisuiker.

Ik sloofde mezelf uit om die stukjes zo fijn mogelijk te snijden.
Want dan duurt dat niet zo lang...
en rabarber is koppig,
dat gaat niet zo makkelijk zacht en gaar worden.

dus ik dacht slim te zijn.

Tot mijn Bumblebee-vriendje
met zijn clevere opmerkingen altijd
tegen me zei:
'seguh, schatteke? Moest dat rood pelleke er niet eerst af?'

Mah!
'Waar komt gij mee af?'
Dacht ik zo.
'mijn recept zegt van niet'.

'Zijt ge daar zo zeker van.'
Zei de snuggere schavuit.

'Majaa !!'
Riep ik licht verontwaardigd en met een schelle ondertoon uit.

En op hoge poten vertrok ik richting ronkende laptop,
die het recept bevatte.

'ow'
en
'oepsie'
waren mijn volgende woorden.
'jah seg! DAT staat er niet duidelijk in ze!'
kwam er dan ook nog achter.


'Haal de prut uit uw ogen meiske...'
zie ik u nu denken.
Jaaaaaja.

Bon.
Ik ging niet al die stukskes pellen,
dat spreekt voor zich.


Dus ik stak mijn wipneus de lucht in
bedacht dat dat zo'n ramp nu ook niet zou zijn
want dan zouden ze dat wel onderstrepen en in't vet zetten in dat recept.
En zwierde er gewoon mijn geleisuiker over.
Eerlijkheid gebiedt dat ik toegeef dat er ook nog een 'phuh!' bij kwam kijken.



Dus nu ja...
afwachten dan maar zeker?



Zo halverwege de tijd begon dat eerder op een soep te lijken dan op confituur.




Dus dat snuggere vriendje kwam met het voorstel om misschien de gelatine-blaadjes eens tevoorschijn te toveren.

Hij heeft niet altijd gelijk.

Of misschien waren twee van die blaadjes gewoon lichtjes overdreven?

Mijn eindresultaat was lekker.
Mooi rood ook.
Zonder ook maar één lastig velleke.

Eneuh.
Stevig.
Dat was het ook.

Als in:
mijn mama vond het grappig om de pot ondersteboven te houden -boven mijn weelderige haarbos-
mét een grijns.
En zonder deksel.

Eneuh...
Ik moest geen confituur uit mijn lokken plukken.

Ja seg.
Al doende leert men zeker?

Me dunkt dat deze pot er niet al te vol meer uitziet
dus zo slecht zal dat stevige goedje dan toch niet geweest zijn.


Zo.
Genoeg gelachen met mij.

De link naar het recept staat erbij,
dus dat bespaart me weer wat typwerk.
Niet dat ik lui ben hoor ;-)

Fijn weekend !

donderdag 28 juni 2012

Een nief* croque-machine

En
wat komkommerkes
mini-tomaatjes
wat bokes*
een schel* kaas
en een schoon zonneke !
Meer moet een mens soms niet hebben.




Genieten maar !

*nief: nieuw

(jaja ! De croque monsieur platen voor ons wafelijzer is gearriveerd !!)

dinsdag 26 juni 2012

Prut van eieren

Oftwel:
eiersla.
Goed dat dat niet op het pakje staat:
'eierprut'

Geen mens zou het kopen.
Buiten ik dan.
Maar ik ben raar.

Bon.
Ik kan je nu zeggen dat eiersla wilde maken.
Maar die eerste keer was dat niet het geval.
Eigelijk wilde ik gevulde eieren maken toen.
Je weet wel,
een half eitje,
met dan het eigeel met wat kruiden en nog wat lekkers,
in een mooi toefje terug in het halve eitje.
Als een hapje.
Voor een feestje.

Mijn eier-kook-kunsten schoten een tikkel te kort.
Want ik had mars-eieren.
Met putten en gaten in dus.

Zoiets kan je nu toch niet presenteren.
Op een feestje.
Als een hapje.

Dus ik verzon een B-plan.
Ik maakte eiersla.
Al morrend.
En zeurend.
Want dat doe ik dan,
als ik mijn B-plan moet gebruiken dat ik ter plekken verzonnen heb.
Nadien zeg ik dan zo heel erg hooghartig:
'toch geen slecht idee van me he!'.
Met hier en daar een goedgemikte klemtoon erbij,
en een wijsneus-snoet.

Nu bleek dat die eiersla zo lekker was...
Laat me dat ook even met een klemtoon herhalen.
'Nu bleek dat die eiersla ZO lekker was...'
Voila, nu dat duidelijk is,kan ik verder met mijn zin.
... dat ik die gewoon nog eens maakte.
En nog eens.

Het felste van al?
Al die eieren
die ik toch als prut ging verwerken
kwamen toch niet glanzend en mooi egaal uit hun schaal zeker?
Om onnozel van te worden.

Dus nu nog steeds,
als ik eiersla maak.
Mor ik.
Maar dan om die andere reden.
Mor-meid dat ik ben.

Dus.
Eiersla.

Je begint dus met eieren te koken.
euh? Nee toch?
Voor het geval je het niet weet:
een hardgekookt ei krijg je na ongeveer 8-10 minuten koken.
Dat is als je begint te tellen vanaf licht kokend water.
Ik moet het ook stééds gaan opzoeken dus bij deze ga ik dat niet meer vergeten.


Ik haal mijn eitjes eerst door zo'n eier-snijder.
Lekker lui.
En dan prak ik ze fijn met een vork.

Kwats er een goede hoeveelheid mayonaise bij.
Je papje moet aan elkaar blijven hangen,
maar ook niet verzuipen in de mayonaise.


Zwier daar een hoop kruiden in.
Bieslook,
peterselie,
basilicum,
wat je maar lekker lijkt.


Dan.
Ik ga het verklappen...
mijn eiersla-geheim.

Ik kieper er tello bij.
Je weet wel?
Ze staan met een kraampje op de markt.
Je hebt er soep van
maar deze heb ik nog nooit gegeten.
En sausjes.
Maar die ken ik ook niet van smaak.

En je hebt daar dus dit van.


Dat is bouillonpoeder.
Kruidenbouillonpoeder.
Lékker jong!
Met zo een hoop voordelen,
geen vet, amper zout, geen cholesterol
enzo enzo
ik ben hier niet om dat spul te verkopen dus voor details moet je bij mij niet zijn,
ik ben te lui om het na te kijken en over te typen
Je maakt er een minute-soepje van
of zwiert dat in je gerechten
en ik
ik zwier dat gewoon overal bij.

En dus ook bij mijn eiersla-prut.
Toch een goede ferme lepel.
Ge ziet dat...
dat potteke zit niet meer vol he.


En dan...
dan ziet je prut er zo ongeveer uit.

Ik krijg er op slag honger van.


Dan kan je dat royaal op je boterham smeren.
Lekker op een versgebakken -nog warm- broodje ook.
Of zo gewoon,
met een lepel
zonder iets er bij.


Blijft toch enkele dagen goed in de koelkast,
ik kan niet vertellen hoeveel juist
want lang overleeft dat hier eigelijk niet ;-)
Da's eiersla met een boke dan.
Ipv boke met eiersla.

Geen werk,
KEI lekker,
awel?
Waar wacht je nog op?
Maken maar !

zondag 24 juni 2012

How to: Roze fimo-knoopjes

Tutorial-tijd !
Haal de fimo maar boven want hier gaan je vingers van gaan kriebelen.

Wat heb je nodig?

- een uitstekertje
- een tandenstoker
- een blokje fimo
- een velletje bakpapier
- een oven
- een pastamachine of deegroller
- en een uurtje van je tijd

Eigelijk spreken de foto's voor zich,
maar ik kan het niet laten
zo wat flauwe kul er tussen verkopen
een mens moet laten weten dat ze er is,
toch?

Dus hier gaan we.


Kneed je blokje fimo zacht,
haal het door de pasta machine op een stand dat je goed lijkt als dikte voor je knoopjes.
Bij mij is dat de dikste stand
of de 2de stand.

Als je met je deegroller moet rollen,
dan rol je tot je denkt dat het oke is.
Enkele mm is goed.

Wil je een dik knoopje
of een heel fijn knoopje?
Dat is het voordeel van zelf maken:
je kiest dat allemaal zélf.


Men neme dan dat uitsteekvormpje
laat je even volledig gaan in dat lapje fimo,
even wiebelen met je vormpje, zorgt dat het makkelijker los komt.


Ga eerst met je vinger over het randje,
dit haalt rafeltjes aan de rand van je knoopje weg en geeft een mooier resultaat.
Duw dan met je vinger voorzichtig je bijna-knoopje uit het vormpje.


Maak zoveel je wil...


Breng details aan,
als je details wil.
Ik prikte met een tandenstoker gaatjes in de blaadjes.
Niet helemaal erdoor,
maar toch diep genoeg dat je ze goed zou zien.



Dan nog twee gaatjes in het midden.
Of vier, als je dat liever hebt.

En je knoopjes zijn klaar om in de sauna te stappen.

Een half uurtje bakken op 130°.
(remember: zet je venster open als je fimo afbakt, en kuis je oven héél grondig uit na het bakken!)

Et voila !
Je hebt je knoopjes.

Schuur onregelmatigheden weg met een velletje heel fijn schuurpapier.
Geef ze eventueel een laklaagje,
of laat ze lekker mat.

Net zoals je zelf wil.


vrijdag 22 juni 2012

Roomboterkoekjes

Een receptje dat niet klopt.
Daar gaat mijn haar van omhoog staan.
En da's geen zicht,
i'm telling you.

Dus laat ik jullie even niet sakkeren zoals ik sakkerde,
en gewoon meegenieten van het juiste receptje.
Nodig?
 150g roomboter
snufje zout
200g bloem
1 ei
100g suiker

Wat ik deed:

Mijn roomboter liet ik zo lang buiten de ijskast staan, dat ze bijna lopend werd.
En dan kwatste ik er alles gewoon bij.
Niet dat het veel was,
dus dat mocht bij elkaar.


En ik liet mijn woodie-tje het vieze werk doen.
'hahaaaa' dacht ik 'eens écht makkelijke koekjes!!'

Domme meid.


Toen... zei het recept, dat je het 15 minuten in de koelkast moest leggen.
En dat het dan hard genoeg zou zijn om een rol van te maken,
dit te snijden in plakjes
om dan de bullen af te bakken.


Niet dus.
Not funny,
als je er op rekent dat je na een half uurtje koekjes gaat hebben
die je cadeau kan geven aan iemand.

Je KAN het uitrollen tot een rol,
om dan plakjes te snijden
en dan de bullen in de oven te zwieren
zodat je geurige koekjes krijgt.

Maar dan moet je eerst 2-3 ellendig lange uren zitten staren naar een gesloten koelkast.

Niet erg hoor.
Zolang je daar maar rekening mee gehouden hebt in je planning.

Het resultaat geeft effectief héél erg lekkere boterkoekjes.
Zacht van binnen,
met een heel licht krokant buitenlaagje.

Ze zetten wat uit, dus big nono voor ingewikkelde uitsteekvormpjes te gebruiken.
Gewoon easy:
rolletje maken,
ijskast in.
Twee uurtjes later snij je die rol heel makkelijk in plakjes.
10-13 minuutjes in een voorverwarmde oven van 160°
en *ting*
je hebt njammie koekjes.


Njammie én makkelijke koekjes.
Maar wél enkele uurtjes opstijf-tijd geven.
Uitrollen met een deegroller is géén optie.

Been there, done that.

Smakelijk !!

woensdag 20 juni 2012

Aardbei en lange vingers-dessert

Feitelijk moesten het mirenques zijn.

Zo zei het recept.
Maar de eerste keer dat ik dit maakte,
wist ik niet wat dat was.
En dacht ik dat lange vingers zo wel ongeveer hetzelfde zou zijn.

En feitelijk moest ik dan ook granaatappel kopen.
Maar eigelijk wist ik niet hoe dat eruit zag,
en zei de delhaize-mevrouw dat ze dat niet hadden
dus nam ik maar passievrucht.

Dat koppige... dat zat er toen al in.

Maar dat dessert is toen dik in orde gekomen.
Wat zeg ik?
Smullen was dat !!

Dus nu dat de aardbeien lichtelijk betaaldbaar geworden zijn
en roze aan de binnenkant.
Dat komt meestal tegelijk... die twee fenomenen.
Vond ik dat het tijd was dat ik dat dessertje nog eens maakte.

Omdat ik nu nog steeds koppig ben...
geef ik jullie MIJN versie van het recept.
Want die echte versie heb ik feitelijk nog nooit gemaakt.

En hoe kan ik nu een recept op mijn blog zetten,
dat ik zelf niet heb gemaakt.
Kan niet.
Toch?

Dus wat zet je op je boodschappenlijst?
- volle room (één pakske of fleske zal wel goed zijn)
- een zakje vanillesuiker
- een pak lange vingers
- 2 passievruchten
- een kilootje aardbeien
(maak daar een halve van als je niet doet zoals ik: eentje in de mond, eentje voor het dessert, eentje in de mond, eentje dan toch maar in de pot voor het dessert,...)
Het is een dessertje zonder al te veel werk.

Snij je aardbeien,
na je ze properkes gewassen hebt natuurlijk,
zwier er de passievrucht tussen.
En het zakje vanillesuiker mag er ook bij.
Zonder het zakje.
Juist de suiker.
Als't even kan.

Dit mag je een half uurtje,
of een uurtje
laten trekken.
Lekker laten marineren.


Dan neem je wat lange vingers.
En je breekt ze in stukken.
Sommige stukken mogen nog wat groter zijn,
sommige mogen poeder zijn,
speelt geen rol.
Alles poeder is niet lekker,
dus laat er nog wat 'bijt' aan.


Klop je room wat stevig,
niet overdrijven.

En zwier de geknakt-gekneusde lange vingers er tussen.

Het moet een papje worden,
de lange vingers mogen niet zwemmen in de room,
maar je mag ook geen droge koek hebben.

Deze foto is iéts te veel room.
Dus ik kieperde er nog wat lange vingers bij.

Oke oke, dat ziet er wansmakelijk uit,
maar dat komt goed!


Dan neem je een schoon potteke,
glazeke,
kommeke,
wat je maar in huis hebt.

Zwier daar een kletske van die pap in.
Kruimel er dan een lange vinger,
of een halve lange vinger over.
En nog een laagje van die pap.
En nog wat lange vinger.

En dan.
Dan is het tijd voor de gemarineerde aardbeien.

Ik hou wel van dat lange-vinger-room-papje,
maar je kan ook 2-3 aardbei
en 1/3 papje doen.



Nog wat kruimeljes van de lange vinger er over.
Eentje voor er schoon in te steken.
En hup,
je hebt een dessertje !


Lékker.

maandag 18 juni 2012

Een total make-over...

... van mijn bakspulletjes-kast.

Ik moest zoeken achter mijn ingrediënten.
In het heetst van de strijd moest ik alle bakken en dozen openzwieren in de zoektocht naar dat éne prulletje.
Na een tijd lag er meer OP de dozen dan IN de dozen.

Soms,
heel soms zo,
moest ik zelfs agressie gebruiken om de kastdeur terug dicht te krijgen.

Ofwel moest ik de *duw in de kast en raprap dicht*- techniek toepassen,
een techniek die ik me eigen maakte én perfectioneerde tijdens mijn tiener-jarenwaardoor ik op een onbewaakt
 -en vooral vergeetachtig-
moment overladen werd door bak en decoreerprutsekes,
als ik diezelfde kastdeur terug opentrok.

Dus.
Ik besloot dat het tijd was om mezelf een plezier te doen.
En dus mijn bakspulletjes-kast een restyling te geven.

In feite...
door een zeer-ambetante-maar-al-bijna-vergeten-verhuis
hadden we plots een kast extra.
Een grote kast.
Met veel plaats.

Die ik inpalmde.

Dit is de VOOR-foto.
De opgeruimde voor-foto eigelijk.
Want op een gegeven moment kon Bumblebee-vriendje het niet meer uitstaan
zo af en toe krijgt hij die kuren eens
en zat er ineens terug meer IN mijn dozen dan er OP lag.

Met een lastige bijwerking...:
niks zat in de juiste doos.
Dus ik moest nu nog langer zoeken.
Maar het zag er wel netter uit.
En ook op die onbewaakte en verstrooide momenten viel er niks meer in een stroom over je voeten.

Bon,
waar is die VOOR-foto?
Hierzo.

Dan had ik nog zo een kast met véél bloem en suiker.
In een onhandig hoekje weggestoken.
Zodat ik mezelf elke keer in een kronkel moest kronkelen om ergens aan te kunnen.
Niet handig.

Dus dat probleem pakte ik ineens ook aan.
Alle poedertjes en suikertjes en bloem-etjes enzo enzo (en gut dat waren er ZOVEEL!)
gingen in mooie glazen potten.

En toen zag het aanrecht er zo ongeveer uit.



Heerlijk toch?
Ondertussen stond élke tafel en kast ook bomvol bak-rommeltjes.
Want het ziet er altijd erger uit voor het beter zal worden.
(zegt mijn Bumblebee-vriendje).
En oh boy
wat een waarheid.

Maar.
Kijk eens hier!

Alles schonekes op een rijtje.
De vormpjes bij elkaar.
De laatste ingrediënten bij elkaar.
En dan maakte ik een aantal 'basis' dozen,
met materialen die ik altijd nodig heb bij het minste ik een taart ga decoreren of ga bakken.
Dus geen 15 dozen meer opentrekken om alles bij elkaar te sprokkelen.
Gewoon *hup* en ik kan beginnen.


En alles bloem-pjes,
suiker-tjes,
chocoladepoeder-tjes,
enzo
enzo
schoooon in een potteke.

Hoeveel bloem en suiker kan een mens verzamelen
vroeg ik me dan af.

Awelz
een grote kast vol !


Nu nog overal een schoon etiketje er op
en we kunnen er weer even tegen !

En wat eerst in 3 verschillende kasten slingerde.
Zit nu allemaal schonekes bij elkaar.
Dat heb ik toch maar ferm gedaan.
Al zeg ik het zelf ;-)

zondag 17 juni 2012

Zonnetje in huis !


Ooow, die lieve Marjolein toch !
Ik klik -zoals bijna elke ochtend- nietvermoedend mijn blogje open.
*hup* staat daar een leuk berichtje:
'je hebt een award gewonnen!'.

heel erg lief van je,
ik werd er helemaal warm van.
*bloos*
Wat ben ik toch blij dat je terug blogt,
niet meer gaan lopen nu hoor !! ;-)

De regels voor deze award zijn:

-Bedank degene(n) waarvan je de award hebt ontvangen
-Geef antwoord op de 10 vragen
- Nomineer 10 nieuwe blogs en laat ze weten dat ze de award hebben gekregen
Nu.
Tijd om die vragen te beantwoorden.
Happyhappy want deze keer waren het vooropgestelde vragen,
da's wat makkelijker dan zo zelf zitten peinzen over wat je gaat typen.

Hier gaan we !

* Wat is je favoriete dier?

Ik moet zeggen dat ik in elk diertje wel iets leuk kan vinden.
Buiten spinnekoppen, die doen neus rimpelen in een 'bweikes!-snoet'.
Maar voor de rest ben ik gek van honden,
kleintjes, grote, hele grote... laat maar komen!
Die trouwe viervoeter, altijd klaar voor een fikse wandeling,
schatjes die kronkelen van plezier als je ze aait
en ondertussen gans je armen ondersloeberen
van contentement.
Of zo'n groot exemplaar,
dat je eens goed kan vastpakken en knuffelen.
Honden...
Ik zou niet zonder kunnen !

Maar zo ben ik ook nog zot van bijtjes.
Haja ;-)
Die zijn dottig,
koddig,
en lekker fluffy.
Maar ik ga ze niet knuffelen, denk ik.

En paarden.
Mooie sierlijke dieren,
wat een vrijheid om op hun rug in de natuur rond te sjokken.
Als een vuilniszak heen en weer te bobbelen als ze beslissen om prompt in galop te gaan.
En dan halverwege hun nek hangen als ze dan in de rem gaan voor dat sappige sprietje groen.

En konijntjes, zo schattig fluffy.
Vissen, mooi om naar te kijken.
Katten, wanneer ze je even tolereren en je even hard als hen geniet
van die 5 minuten toegestane aai-sessie.
(en dan maar rap je hand weg trekt voor je een scharrel vast hebt)
Vlinders !
Ik ben gek van vlinders, nog steeds roep ik -in welke situatie ik dan ook ben- als een klein kind
 'kijk! een vlinder !!' als ik er eentje zie.

Rare meid, hmm?

* Wat is je favoriete getal?

Moet ik hier iets zinnigs op schrijven?
Want zoniet zou ik zeggen:
geef me maar een twee.
Dat schrijft leuk.
Je kan daar zo'n wiebeltje aan schrijven.
Of een rechte streep, in een slecht humeur ;-)
En 'tweeëntwintig' ziet er grappig uit.

Maar ik hou ook wel van de 0.
En van de 8.
Omdat deze zo heerlijk makkelijk schrijven.
Als linkshandige begin ik die ook verkeerd te schrijven.
Dus telkens als ik dan een rechtshandige een normale 8 of 0 zie schrijven
denk ik:
'eh? wat gek !'
*grijns*

* Wat is je favoriete non-alcoholische drank?

Ik denk...
bruiswater.
Of ice-tea.

Niet alle bruiswater, want spa broebelt te hard.
Die broebels broebelen tot in je neus als je dat spul drinkt.
En aai-dont-laaik broebels in mijn neus.

En ook niet alle ice-tea.
Dat green-spul daar.
Niet te drinken.

En melk !!
Melk is lekker !
Goed fris dan.
Alstublieft.

* Facebook of twitter?

Euuhm.
Facebook?
Want daar kan ik tenminste aan uit?

Diene twitter jong...
dat is nog een miserie.
I'm telling you,
dat klikt niet tussen ons.

Je mag één zin typen, met misschien nog een linkje er aan geplakt.
En that's it.
Hoe kan ik nu mijn ding zeggen
in één zin?

ZIE ik er uit als iemand die iets kan zeggen in één zin?
Dus telkens ik een tweet de wereld in stuur,
moet ik halverwege giga-veel 'eeee'-tjes verwijderen.
Want je mag maar een 'tweet'.
En ik maak er telkens een 'tweeeeeeederdetweeeeeeet' van.

Mag dus niet he.

Dus geef me maar facebook.
Daar mag ik tenminste kwetteren.

* Wat is je passie?

Gut.
Heb je even?
Zowat alles dat ik doe in mijn leven kan ik een passie noemen.
Vermoeiend hoor.
Ik kan zo nooit eens iets half doen.
Steeds moet dat tegoei zijn.

Wat ben ik jaloers op mensen die maar half werk kunnen verrichten.
En daar dan happy mee zijn.
Veel simpeler toch?

Oftenee... misschien ben ik wel blij dat ik altijd zo vol voor iets wil gaan.
Dat is een fijn kenmerk.
Vind ik zelf.

De collega's zijn het daar niet altijd mee eens...
ik durf nogal eens door te zetten,
wanneer zij het al lang moe zijn.

Zo ongeveer hetzelfde als dat mijn Bumblebee-vriendje nog enkele winkels wil doen,
als ik dat heen en weer kuieren al lang KEI moe ben.
Winkelen... da's mijn ding niet.

Of het zou in een hobbywinkel moeten zijn.
Of in een schoenwinkel?
Dan is't oke.

Maar bon.
Mijn passie zeker he?

Zowat elke hobby is een passie.
Goei antwoord?

* Krijgen of geven?

Hmm, la-me-ff-denken...
Ik zou kunnen zeggen dat ik liever geef dan krijg.
Maar ik weet niet of dat wel juist is?
Ik geef héél erg graag.
Maar ik kan er niet aan doen...
ik ben zo'n typetje dat de cadeautjes van onder de kerstboom gaat prullen,
om daar dan eens goed met te rammelen...
en ze dan met een onschuldige snoet terug te zetten terwijl mijn herseninhoud al stevig aan het kraken is over wat het nu zou kunnen zijn.
Jaja, ik doe dat NOG steeds.

Maar dan langs de andere kant.
Het is zo leuk om iets te maken
of te zoeken
waarvan je weet dat de krijger het zo fijn gaat vinden om...euh... te krijgen.
Als je een hint juist onthouden hebt
of goed hebt kunnen inspelen op iemand zijn of haar 'ik-wil-da-hebben!!'
dan is het echt leuk om iets te geven.

Dus misschien...
krijg ik het liefste wanneer ik zelf ook iets terug mag geven?
Dan is krijgen dik oke.

Maar krijgen als ik zelf niks terug kan geven...
vind ik niet zo fijn.

* Wat is je favoriete patroon?

Streepjes.
Ik hou van streepjes !
Fleurige, frisse streepjes.
Of ze nu recht gaan of scheef,
horizontaal of verticaal.
(is dat nu met een 'c' of met een 'k'...?)
Met veel kleurtjes of met weinig.
I don't care.

Ik hul mijn Bumblebee-vriendjes in streepjes.
Als hij niet vrijwillig dat strepen-truitje kocht dat ik zo mooi vond,
dan geef ik hem toch gewoon eentje cadeau dat er heel erg op lijkt?

En begin dan te kirren van blijdschap als ik mijn strepen-vriendje
-een beetje ongemakkelijk aan zijn truitje trekkend-
in de deuropening zie staan.

Ik heb zo van die strepen-kousen gekegen van mijn Bumblebee-mama,
een hele tijd geleden.
In belachelijk felle kleuren.

En
(hier gaan we weer met mijn rare praat)
ik hou ervan om die flashy voetomhulsels aan te doen,
op zo'n donkere dag.
Of wanneer ik ergens moet zijn waar ik heel erg serieus moet zijn.
En waar al de rest van de omgeving ook serieus is.
Of gewoon als ik er zin in heb.

Want ik weet dan, dat onder die jeans,
in die schoenen,
kousen verstopt zitten.
In een flashy kleur.

En als ik dan zo zonder nadenken mijn benen over elkaar zwier
(met zo'n lengte van benen heb je het over 'zwieren')
zie je zo'n stukje kous dat 'hallo!!' zegt.
lees: schreeuwt.
En telkens als ik dat zie moet ik grijnzen.
Als een idioot.
En moet ik ook bumblebee-vriendje er op wijzen:
'kijk ik heb mijn happy-soks weer aan!'.
En dan moet hij ook grijnzen.
Maar dan eerder van 'ojee... jij bent nog steeds écht raar!'.

En ik weet zeker dat andere mensen OOK moeten grijzen,
als ze mijn sokken zien.

Dus bij deze een cadeautip aan mijn toekomstige gevers:
happy soks please !!
*grijns*

(krijg ik nu ook een tip van die gevers, want dan worden ze krijgers en ik wil altijd tips van krijgers!!)

* Wat is je favoriete dag van de week?

De maandag !
Dat is voor mij altijd een vrije dag geweest
in de vorige carriere was dat,
en nu met de niet-meer-zo-nieuwe-job is dat meestal ook nog altijd het geval.
En de week beginnen met de vrije dag,
dat blijft fijn ;-)

Oke, dan is het op zaterdag en/of zondag wel werkendag,
maar dat hoort dan weer bij de job.

* Wat is je favoriete bloem?

Alles dat fleurig en geurig is !

Alles dus eigelijk.
Ik heb wel een zwak voor kleine bloemetjes,
heel veel kleine bloemetjes.
Zoals vergeet-me-nietjes,
of van die paarse grondbedekkertjes waarvan ik de naam nooit kan onthouden.

Maar eigelijk is alles goed.

(kijk kijk, ik doe eens niet moeilijk!)
* Wat is je favoriete land?

België?
Want zo slecht hebben wij het hier niet hoor.
Een grappig taaltje,
met zo ongeveer elke 5km verder dat je gaat wel een ander dialectje.
De ene kant van het land verstaat de andere kant niet.
Zowel horizontaal als verticaal.
(vertikaal?)
Lekker eten
en als je een man bent: ook veel lekker drinken.
Vakantie in eigen land, met de zee,
de ardennen,
de kempen,
en de steden.

Natuurlijk hebben we hier en daar wel een minpuntje,
maar how zeg, welk land heeft dat niet?

Neenee, ik zou hier niet weg willen.
Ook niet als de stralende zon van het buitenland lonkt
want na een tijdje zit die zonnecreme dan precies onder mijn vel ipv er op en dat plakt en dat kriebelt en jeukt en verbranden doe ik toch nog steeds, ongeacht of ik nu factor 185 gebruik of niet.

Zo.

Dat was het.
Je had toch niet verwacht dat ik ging antwoorden met één zin zeker? ;-)

Nu moet ik 10 andere blogs nomineren.
Even denken:

Deze dame is creatief in alle facetten.
Zowel bakken als naaien als lekker organiseren: alles kan ze !
http://thuisproject.blogspot.be/

En deze dame moet ik al niet meer voorstellen denk ik...
haar haakwerk... daar kan je alleen maar over dromen.
http://hakenenmeer.blogspot.be/

Nog zo eentje die geen aankodiging meer nodig heeft zeker?
Wat een inspiratie bron:
http://eloleo.blogspot.be/

Deze lieve dame heeft een blogje vol leuke tutorials,
inspiratie en knappe creaties:
http://demerle.blogspot.be/

En voor prachtige genaaide spulletjes,
die eens wat anders zijn dan anders.
Mooie gescrapte creaties en meer moois dan je in een keer kan lezen:
http://jann-will.blogspot.be/

En dan...
iemand die ik nooit kan overslaan als ik een award mag doorgeven:
http://annette-werkjes.blogspot.be/
Met haar prachtige borduurwerkjes,
mooie foto's van haar lieve kinders,
naaisels,
baksels
en nog veel meer.

Dames, jullie verdienen het allemaal zo hard!
Ik weet het,
het zijn er geen 10.
Maar ze zijn met zorg uitgekozen en ze zijn allemaal samen wel veel meer dan 10 blogs waard ;-)

Fijn weekend nog allemaal !!

dinsdag 12 juni 2012

Aan alle lieve papa's...

...die een voorbeeld zijn voor hun dochter (of zoon).
...die er steeds staan voor een klusje of een helpende hand.
...die met een grapje en een zottigheid altijd zorgen voor een glimlach op je snoet.
...waarvan je weet dat je voor alles en altijd bij hen terecht kan.
...die je steunen in alles dat je doet,
en die je steeds weer een eerlijke mening geven.

Aan AL die lieve papa's:
hopelijk hebben jullie allemaal een fijne vaderdag gehad !

Maar pssst...
wil je eens wat weten?
Mijn papa he...
mijn gekke en grappige Bumblebee-papa...
hij heeft een hekel aan het woord 'papa'.
Dus eigelijk is het mijn 'Bumblebee-voke'.
is toch de allerliefste van allemaal !

En om hem in de bloemetjes te zetten...
wel... tja
je kan moeilijk een bos bloemen kopen voor een man.
Wel?

Dus.
Ik maakte weer iets lekkers ;-)
Mét een bloemetje er op !


Dus eigelijk is dit een boeket bloemen.
Maar dan een beetje anders.
Beetje maar.

Want die papa's,
die verdienen af en toe toch eens eens iets extra.
(zowel een dikke-dikke merci als wat grammetjes erbij op de weegschaal nadien ;-) )

Alle receptjes volgen later nog!


zaterdag 9 juni 2012

Tijd voor iets nieuws !

Overal kwam ik ze tegen.

Meneer van Goe-Gebakken was de eerste.
Dan die van de Meesterbakker
(jaja, ik ben bak-programma's-op-tv-verslaafd!)
en dan in zowat élke kook en bakboek dat ik vastnam,
stonden ze OOK al.

Watte?

Awel.
WAFELS !

En een mens kan daar dan zo'n goesting in krijgen!

Dikke pech natuurlijk als je geen wafelijzer in je bezit hebt
en je not a clue hebt hoe je daar nu feitelijk aan moet beginnen.

Dus.
Ik trok een lipje
zo'n schattig zo.
En ik wapperde wat met mijn overdreven-lang-ooghaar.
Dat schijnt er onweerstaanbaar uit te zien.

En zei mijn Bumblebee-vriendje nu-toch-wel-niet* dat hij eigelijk al eventjes een nieuw croque-monsieur-machinetje wilde.
Want het onze voldeed niet aan zijn wensen.

Zijne boterham paste er niet in.
Klein detail natuurlijk...

Dus wij gingen op zoek naar een wafelijzer.
Met croque-monsieur-platen er ook bij.

Vraag dat nu aan vriendje,
en hij zal zeggen dat we op zoek gingen naar een croque-monsieur-machine.
Met wafel-ijzer-platen erbij.

Ieder zo zijn kijk op het verhaal.

En we vonden het !



Schoon toch... zo'n spiksplinternieuw apparaatje.

Een beetje eng ook, moet ik toegeven.
Want dat gammele machinetje
je weet wel, waar vriendje zijne boterham niet inpast
is één ding.
Maar deze schattebol is groot.
En zwaar.
En very hottentot !

Dus met een dik ei* begon ik er aan...
Hoe dat avontuurtje juist ging
dat is voor een volgende keer ;-)
Maar ik kan al wel zeggen:
zelfgebakken wafels zijn lékker !



*nu-toch-wel-niet = per toeval, out of the blue
*met een dik ei = met wat schrik

Fijn weekend allemaal !

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...