Regels van het huis

Elk huisje heeft zijn kruisje. En we zullen niet het eerste nieuw samengestelde gezin zijn waar de discussies hevig op kunnen lopen. Vroeger was het zo. Nu is het anders. Ik doe het zo. Ik doe het anders.
Inclusief de uitgestoken tongen, pruillippen en grmbl-gezichten. Bij jong en oud.

We kibbelen nog bijna wekelijks en leren elkaars kantjes te waarderen. Maar één heel duidelijke regel van het huis was snel gemaakt:

Einde discussie.

Yoghurt - ijs

Pure nostalgie dit. Zelfgemaakte ijsjes. Met twee kadees* in huis, en een zomerse temperatuur kom je vanzelf terug op zulke ideeën. Passeer dan eens langs de hema en je bent voor geen geld ook zo'n ijsvormen rijker.

Je kan eindeloos variëren in de samenstelling van je ijsje. Tot nu toe kunnen we die gretige mondjes nog happy houden met fruityoghurt. Maar ook fruitsap of frisdrank of zelfgemaakte combinaties zijn mogelijk.

Of echt ijs. Stel je voor... écht ijs als ijslolly. Hou je niet voor mogelijk !

Nu is zo een potje yoghurt kei simpel tot ijsje gedoopt. Plof daar een stokje in en het is in orde. Maar dit ziet er leuker uit. De kleur roze helpt ook natuurlijk.

Ik wilde laagjes, en in die yoghurt zit genoeg kleurstof (tot zover verantwoord eten geven) om verschil te zien. Komt er op neer dat je potjes open trekt, yoghurt in de vormen giet en klaar.

Enige tijd in de diepvries en dan krijg je dit. Kinders vinden het heerlijk. En -buiten die toegevoegde kleurstoffen dan...- is het nog redelijk gezond.

Voor iedereen die het niet weet: je haalt de ijsjes er uit door de vorm heel even te verwarmen. Met je handen, of met warm water.

*kadees: kinderen.

8ste Give Away !

Wat vliegt de tijd !! Ik keek vorige week eens goed en jaja... dit is nu mijn 501ste blogpost. Als dat geen cadeautje waard is, dan weet ik het ook niet meer.

Ik wil iedereen heel erg bedanken voor het meelezen en het meeleven. Wat is het fijn om hier alles te delen met iedereen.

De laatste give-away was er eentje vol verrassingen. En dit viel zo goed mee, dat ik het gewoon opnieuw ga doen.

Wat kan je verwachten? Een leuk pakketje, vol fijne dingetjes, met een roooooze thema, natuurlijk. Om te snoepen, te kijken, te ontdekken en te prullen. En nog heel wat leuks erbij !

Doe je graag mee?
*volg deze blog
*like de facebookpagina
*geef in een reactie een reden waarom jij graag dit pakketje zou winnen

Iedereen krijgt de tijd tot 15/08/2015, en dan maken we de winnaar bekend.
Wie weet verklap ik tegen dan ook al wat er te winnen valt?
Of niet...? Of wel...?

Veel succes !!

Waar het hart van vol is...

Wat klopt dat gezegde toch goed.

Al een gans jaar staat er een bestelling op de lijst. En het kwam er maar niet van om het te maken. Ken je dat? Degene die het dichtste bij je staan, kunnen het langste wachten op lekkers naar hun zin.
Tot nu dus... kijk eens aan: een bresilienne taart voor de Allerliefste.
Gewoon, omdat het kan.

Zit ook zo in elkaar, bodem van vetdeeg, vullen met banketbakkerspudding en een dikke laag opgeklopte slagroom er over. Afwerken met nootjes en snoepen maar !

Frozen Taart

Waar de kleine zus met twijfel voor Sneeuwwitje koos, was Ella duidelijk helemaal weg van Frozen. Dus Elsa is van de partij om haar een gelukkige verjaardag te wensen!

Rabarber Crumble Taart

Rabarber in een taart, dat is niet mijn idee van lekker. Rabarber hoort fris en groen en knapperig en sappig en met veel suiker te zijn. Maar ik leef nu eenmaal niet alleen op deze wereld, dus als ik de vraag krijg om er een taart van te maken, dan doen we dat.

Een vlaai maken was een brug te ver. Moet je ook niet gaan overdrijven. Vlaaien koop je maar bij de bakker. 

Dus het werd een bodem van verse bladerdeeg en een vulling van fijngesneden rabarber.
De rabarber werd licht gebakken met een beetje boter, met wat kandijsuiker erbij voor de smaak en niets meer dan dat. Een crumble er over, afbakken en afwerken met klein beetje kaneelpoeder en bloemsuiker.
Zo. Veel beter dan een vlaai. Toch?

























Bedankt buurvrouw van mijn ouders, voor de heerlijk sappige, kraakverse rabarber.

Macarons met Oreo Vulling

Ik maakte macarons. Laat me dat even herhalen: ik maakte macarons. Nog eens? Nee oke, het is goed zo. (ik maakte macarons !!). Kuch, sorry.
Ik ging 3 jaar geleden naar een info moment in de syntra, liet me daar vertellen dat macarons zeker terug kwamen in het leerplan, en schreef me diezelfde dag nog in voor een opleiding brood en banketbakker. Vraag me niet om de exacte theorie waarom, maar die kleine ronde dingen wilde ik gewoon kunnen maken. Dat hoefde zelfs niet lekker te zijn. Ik moest ze kunnen maken. Et voila.

Maar als je denkt dat is een oefening is van in de les, vergeet het. We zijn ondertussen 3 jaar verder. Twee docenten verder ook. En ik heb geen les macarons zien voorbij fladderen. Noooo sir. Niet één. Dus na twee pogingen doorheen die jaren, die eindigden in de vuilbak, had ik er mijn buik van vol. Er zijn grenzen aan je eigen kunnen. En dit was de mijne. Take it or leave it. Zei ik met een grommel.

En dan heb je zo een Allerliefste, die je ermee plaagt en je heel bewust zo terug voor de uitdaging zet. Goed wetende dat wanneer het dit ging mis ging lopen, dat gegrommel zijn kant op zou gaan. Maar kijk. Ik snuffelde in mijn meest favoriete boeken. Haalde hier en daar de tips bij elkaar die ik doorheen de jaren in de theorie wel heel goed begreep, maar niet in de praktijk kon brengen. En kwam tot een zeer hallucinante ontdekking.
Ik kan macarons maken. Halleluja !

En in plaats van mij dan te eren als de queen der macaronnekes. Nee jong, krijg je daar gewoon het simpele 'Zie? Heb je daar nu al die jaren zo over lopen sukkelen?'. HUMPF !
Om dan nog maar te zwijgen over de vergelijking van mijn oreo vulling met een vogeldrol.
Je moet het van je partner hebben... heerlijk toch, die man zijn relativeringskunsten.

Dus kijk. Yes we can ! Er zijn géén grenzen aan je kunnen. Niet alles leer je op de schoolbanken, soms heb je alle kennis die je nodig hebt al in huis, en moet je enkel eens even een schup tegen je kont hebben om het nog eens te proberen.

En een ander recept. En een goede oven. Maar dat zijn details.