De kersttaart, de botercreme maken

Oeps !!

Ik vergat jullie het receptje van mijn botercreme mee te geven...

Bij deze dus:

Botercreme maakte ik tot nu toe ook steeds met een mix.

Een botercreme-mix.

Maar we gaan zot doen en gewoon alles zelf maken.

Waarom ook niet.

Ik leerde afgelopen jaar zoveel bij,

dat ik eigelijk geen schrik meer heb voor mislukkingen.

We trekken onze plan wel,

toch?

Dus als die biscuit lukt, dan lukt de botercreme ook.

Wat heb je nodig?

250g boereboter, ongezouten.

250g poedersuiker, gezeefd.

Ga je boter niet in de microgolf smelten,

big no no.

Gewoon op tijd aan denken dat je de boter uit de ijskast legt.

Kwats je poedersuiker en boter bij elkaar.

(je hoort me al afkomen... IN je kenwood-kom ;-) )

En mixen maar.

Ik wilde er een smaakje bij.

Dus ik plofte er halverwege de tijd twee eetlepels confituur bij.

Aardbeien... en nog wat, geloof ik.

En zo wit is maar wit...

Dus druppelde ik wat met voedselkleurstof...

Véél beter !

Ga je daar niet spontaan van grijnzen?

Ikke wel !

Dit is ruim genoeg om twee taarten mee af te smeren.

En de overschot vries je gewoon in !

(of bewaar je in de koelkast, goed afgesloten)

Als je botercreme hard geworden is van het koelen,

héél even in de microgolf.

10 seconden is genoeg.

En goed doorroeren.

En moet je eens iets weten?

Deze botercreme is véél sneller gemaakt,

veel lekkerder,

en véél makkelijker in gebruik dan die mix-dinges.

Dat weten we dan ook weer !

We hebben onze biscuit,

onze vulling

en onze botercreme !

Het vullen en afsmeren hebben we gisteren gehad,

morgen tijd om te versieren !!

Seg dames... is dit vervelend? Zo stuk voor stuk, apart in een blogje?

Voor mij is het makkelijker en overzichtelijker,

maar leest het ook fijn?

De kersttaart, voorbereidend werk

Nu we alles hebben,

is het kwestie van de biscuit mooi te snijden.

Dit kan in één laag,

of in 2 lagen.

Of als je biscuit heel erg hoog is, in 3 lagen.

Hoe je de taart mooi kan snijden en opvullen kan je hier in detail vinden.

Mijn taart was niet hoog genoeg voor twee lagen vulling, dus moest eentje volstaan.

Eerst spoot ik mijn dijkje van botercreme,

daar gebruikte ik een plastieken snoepzak voor, waar ik een puntje afknipte.

Werkt perfect.

Een dijkje van botercreme zorgt dat je suikerpasta en marsepein mooi blijft.

Je vulling bevat dikwijls veel vocht, suikerpasta of marsepein kan daar niet tegen en gaat dan lekken, vlekken of plat worden...

(en dat willen we niet !!) 

Dus spuit een dijkje... en je vulling blijft netjes van je decoratie af zodat alles nice and pretty blijft !

Breng dan je vulling aan.

Soms kan je dit doen met een spuitzak, of met een lepel.

Hier was het gewoon brut geweld,

want dat zal je zelf ook merken als je kersenvlaaivulling maakt...

als dat koud is, is dat gewoon één grote smurrie.

Maar smurrie is fun ;-)

Leg je bovenste laagje er dan mooi terug op, en druk een beetje aan.

Tijd om de boel van een laagje botercreme te voorzien !

Hoe je dat doet, kan je hier lezen.

(ik weet het, linkjes in een blogbericht, heel erg vervelend...

maar het is wel de makkelijkste manier.

De ene weet wel hoe het moet en wil dus heel die uitleg niet lezen,

en de andere gaat heel blij zijn met wat meer blabla er over

en kan dan snel de weg vinden naar de juiste uitleg)

En dan.

Eindelijk.

Kan je je taartje mooi gaan bekleden.

Je voelt me al afkomen...

Hierzo de link naar een volledig-aan-taart-bekleden-gewijd-blogpostje.

Zo zie.

Dan ben je klaar voor het decoreren !

(maar da's voor morgen !!)

De kersttaart, Kersenvlaaivulling

Eigelijk is het schandalig dat ik dit hier apart in een blogberichtje zet,

want het is zo easy peasy.

Maar anders krijg je zo'n onoverzichtelijke boel.

En mijn brein is al een wanorde...

als dan mijn blogje ook nog overhoop ligt.

Dan blijft het hier niet werken.

Dus.

De kersenvlaaivulling krijgt zijn eigen plekje op mijn blog.

Je hebt nodig.

Een pot kersen in sap.

En een zakje vanillepudding-poeder.

Niet zeuren over hoeveelheden of soorten, speelt allemaal geen rol.

Komt wel in orde.

Giet het sap van je kersen of kriekjes in een steelpan of pot.

Doe daar je vanillepudding-poeder bij

(je weet wel, die zakjes voor makkelijk vanillepudding te maken?)

En meng tot je geen klontertjes meer hebt.

Dan zet je je vuur op.

En blijf je mooi roeren tot alles in dikt.

Dat begint zo...

(en als je dan niet maakt dat je aan het roeren bent, gaat de boel serieus stinken)

En uiteindelijk krijg je dan deze pap.

Excuses voor de overdreven slechte foto,

maar én roeren, én de warme damp én een foto trekken...

dan krijg je zoiets dus he.

Kwats je kriekjes-kersjes-whatever bij die prut.

En roeren maar.

Dat is het.

Gewoon laten afkoelen nu.

En niet te veel van snoepen,

je moet het nog als vulling gebruiken ;-)

Oja.

Dit is ook wat ik doe als we frikandelletjes maken en daar kriekjes bij eten.

Hoe je frikandelletjes maakt... dat volgt later nog ;-)

(we zijn nu over biscuit bezig... blijf bij je punt bumblebee !)

Easy peasy, toch?

Maar lékker.

En het blijft lang goed.

En het loopt niet uit.

Het hoéft niet koel te staan.

Het geeft geen knoeiwerk.

Is supersnel klaar.

En krieken heeft elke belg steeds in de voorraadkast staan,

dus ook goed voor snel-snel taartjes.

De kersttaart, de biscuit bakken

Bij kerstmis hoort een kersttaartje.

Maar omdat ik nu eenmaal niet zo'n madam van tradities ben,

of gewoon moeilijk doe, dat kan ook...

koos ik niet voor een kerst-thema, maar wel voor gewoon een winters, feestelijk gevoel.

Geen groen en rood dus.

Niks tegen die traditionele kleuren hoor ;-)

Ik wil gewoon eens iets anders.

Ik bakte mijn biscuit tot nu toe altijd met een biscuitmix, uit makkelijkheid.

(oke dan, gemakzucht...noem het zoals je wil)

Dus deze keer wilde ik het eens helemaal zélf doen.

Nuja, ik kan hier komen vertellen dat ik alles perfect kan,

en dat alles perfect lukt.

Maar wie hou ik dan voor de zot?

Daarbij is het veel funnier als ik eens ferm kan lachen met mezelf.

Zodus zodoende...

NEEN dat ging niet vanzelf.

Maar daar zal ik jullie een andere keer mee verblijen ;-)

Een biscuit dus.

Voor een vorm van 20cm doorsnede,

heb je 3 eieren nodig.

90g suiker.

En 90g bloem.

De eieren en suiker verwarm je tot ongeveer 37°C.

(nadat je ze bij elkaar geklotst hebt in een pannetje...)

Andere manier is: leg je eieren in heet water,

en haal ze er pas uit wanneer ze niet warm en niet koud aanvoelen.

Dan is het ongeveer hetzelfde.

(dat is wat ik deed na mijn eerste verdienstelijke *kuch* poging... finito geduld, vooruit met de geit !!)

Terug naar mijn biscuit.

Je klopt dan je eieren en suiker wit.

Ik doe dat met mijn woodie'tje.

- Handigste ding ever-

(jazeker ik ga dat nog véél herhalen!)

voor ongeveer 10 minuten.

Eieren wit kloppen...

het resultaat ziet er dus ZO uit.

Niet anders.

Neenee, exact ZO.

Smeer je bakvorm in,

beboteren en bebloemen

of bekleed hem met bakpapier.

Ik gebruik Cake Release van Wilton.

Ook een gerief.

Even schudden, wat sliertjes spuiten en huppakee klaar.

Zeef je bloem boven je kom met het witte ei-suiker mengsel.

En spatel dat er voorzichtig door.

Verwarm je oven voor op 180°C.

Giet je beslag in je vorm,

3/4de van je vorm moet vol zitten nu.

Spatel dan voorzichtig je beslag omhoog tegen de randen van je vorm.

Dit zorgt dat je biscuit netjes omhoog gaat komen ipv met een tuitje bovenaan in het midden.

20 minuutjes laten bakken, op 180°C.

Even heel sadistisch met een mes of een prikker in het midden prikken.

Komt ie er droog uit, dan is je biscuit klaar.

Andere manier van testen: als je biscuit mooi terug veert als je het in duwt = klaar !

Komt je prikker er nog nat uit, zet enkele minuutjes bij.

Duw je er een kuiltje in dat niet terug veert, ook nog enkele minuutjes bijzetten.

Even laten afkoelen in zijn vorm, op een rooster.

En dan kan je hem ontvormen en verder laten afkoelen.

Voila zie.

Perfect gelukt.

*kuch*

Remember: eitjes en suiker moeten WIT opgeklopt worden ;-)

Nu nog de vulling maken.

De botercreme maken.

De taart afsmeren.

En hupsa, dan zijn we vertrokken voor het versieren !

(jaja... ik schotel jullie weer een weekje taart onder jullie neus, het was lang geleden he...)

Mijn woodie-tje !!

Ik heb weer een nieuw vriendje.

Een keukenvriendje, welteverstaan ;-)

Blijkbaar was ie onder de kerstboom geslopen,

met een beetje hulp van mijn Bumblebee-vriendje was ie in een jasje gekropen.

En over dat jasje nog een jasje, met een feestelijke print.

En met een hoooooop kleine vriendjes naast zich,

wachtte ie geduldig tot vriendje hem naar mij toe bracht zodat ik hem (en zijn vele vriendjes) in mijn armen kon sluiten en kon doodknuffelen.

Nuja.

Niet dood.

Wat heb je aan een dode kenwood?

Niks, toch?

Neenee.

Springlevend is ie.

En shiny.

Spiksplinternieuw.

En hélemaal van mij !!

Mooooooi, toch?

Een ereplaatsje op het aanrecht.

En hij heeft al ferm moeten werken de afgelopen dagen.

Dutske.

Maar nu mag ie even rusten.

Even.

Heel even...

Want ik moet zeggen...

 het mixen en mengen,

ploeteren en kneden,

zuchten en puffen...

gaat ééns zo vlot nu !

Moois met vier hoekjes...

Tijd voor de maandelijkse foto!
En wat is er meer toepasselijk dan een kiekje van het middelpunt van Kerstmis ten huize Bumblebee.

Juistja.
De kerstboom.

Volgehangen met leuke zelfgemaakte dingetjes.
Roze dingetjes.
Véél roze dingetjes.

(Arm Bumblebee-vriendje...)

Kerstmis is toch zo'n gezellige tijd... spijtig dat het weer voorbij is.
(goed voornemen dit jaar: op tijd beginnen met de kerstdecoratie te maken !! )

Groen, fluffy en -te- warm

Ik denk dat ik een beetje overdreven heb...

Ik wilde mijn Bumblebee-vriendje behoeden tegen het winterse weertje.

Maar ik was een beetje over-enthousiast in mijn missie.

Want den duts heeft alle moeite van de wereld om zijn fluffy exemplaar lang aan te houden zonder zich een accident te zweten.

Ik heb het over een sjaal.

Een groene, fluffy sjaal.

Een warme sjaal.

Te warm.

Ik maakte hem met kabels,

want dat staat lekker stoer.

En flushkes.

Gewoon omdat dat leuk is.

En nu wil het dus niet vriezen he.

Misschien maar goed ook...

want de sjaal is goede vriendjes geworden met een ander fluffy lieverdje.

Dat niet zo stond te springen om op de foto te gaan,

zo lijkt het toch.

Dus als iemand nu nog eens tegen mij zegt:

'Een sjaal? Die kan niet WARM genoeg zijn !!'

Dan kijk ik die persoon héél erg wijsneuzerig aan.

Want ik weel wel beter.

(vriendje ook nu ;-) )