maandag 25 februari 2013

Happy Monday, week 9

Happy Monday is een initiatief om iets vrolijker door het leven te huppelen.
 
Weekje 8 werd een weekje van snoteren en snutten,
hoesten en niezen...
vooral ook -compleet met flubberledematen- in de zetel hangen.
 
De helft van de week ging aan me voorbij in een slijmerige
snoterige roes.
 
Voila.
Nu jullie helemaal verstrikt zitten in dat mentale beeld.
Kunnen we verder.
 
Het werd dus een korte week
want je denkt:
och, ik kan vanuit de zetel ook nog creatief zijn
of positief denken.
Think again.
 
Je kop zit vol snot.
Het creatieve of positieve deel heeft daar niks meer te zoeken dan.
 
Ofwel?
Want ik stoefte vorige week schaamteloos met mijn nieuwste aankoop,
en die lieverds lagen daar -maar echt- te wiebelen van ongeduld.
Dus ik perste en protte
in verschillende fases
met een concentratievermogen van een peuter
er toch een zeer basic maar kleurrijk iets uit.
 
Om dan 185 keer
op en neer wiebelend van contentement
te checken bij bumblevriendje dat het toch echt wel mooi gelukt was.
 
Die dan
netjes zoals met scha en schande geleerd
me verzekerde dat het er prima uitzag.
Voor 184 keer.
De laatste keer knikte hij,
met een licht geamuseerde
of was het een geërgerde?
blik in zijn ogen.
 
Voor alle copic-liefhebbers-kenners
don't shoot me...
ik bén een beginnertje.
 





 
Nog veel bij te leren,
maar het begin is er.
 
Bon.
Over naar de rest van de week.
 
Ik had tijd genoeg om na te denken over projectjes,
leve pinterest op een -very fancy- gsm.
 
We leerden nieuwe mensen kennen.
Lieve mensen die we nu-nog-niet-maar-binnekort-wel heel dikwijls gaan zien.
 
We sloegen ook aan het tekenen.
Ik tekenen.
Bumblebee-vriendje meten.
Meten en tekenen dus.
 
En we volgden mijn mealplanner netjes...
want op zaterdag mochten we pizza eten.
Als dat zo maar één keer in de maand mag
dan smaakt dat jong !
 
Ik stak mijn tong uit naar iedereen die krom ging van het lachen met mijn uitspraak.
De 'n' was een 'b' deze week.
Blijkbaar werkt dat op de lachspieren.
 
Met als resultaat dat ik meer met mijn tong buiten mijn mond moest rondlopen,
dan iets anders.
Niet praktisch.
Dus ik schakelde halverwege over naar een vernietigende blik.
Die nogal waterig was dus niet echt juist overkwam.
Waardoor het projectiel der vernietiging steeds lichtelijk verward reageerde
waardoor ik dan weer in mijn lach schoot.
 
Het werd dus een week vol lachen met eigen miserie.
Een dagje mag je wentelen in zelfmedelijden
je mag dan dan ook nog eens uitbereid in het rond smeren op je persoonlijke blogpagina
heb je'm? Uitsmeren... 't was van toepassing hoor...
en dan...
dan haal je daar het positieve uit.
 
Want.
't is toch allemaal wel een beetje grappig
als zowat iedereen op de werkvloer zelf ook aan het snoteren geslagen is.
Ook grappig om halverwege een verkoopsgesprek de keuken in te vluchten
omdat je neus beslist een rondje te lopen.
Grappig dus.
Ziek zijn is grappig.
 
Een beetje...
toch?

4 opmerkingen:

  1. Copic zijn leuk. de Kerststempels heb ik ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Copic zijn leuk. de Kerststempels heb ik ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk verhaal weeral (ondanks je gesnotter). Mooi die copic resultaten, ik ben alvast fan!
    Veel beterschap nog en heel veel happiness in deze nieuwe week!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Weer heel tof om te lezen, and I don't shoot you ....das echt al heeel erg goed gekleurd.
    Alleen ...ge hebt dat gesnotter naar hier gestuurd :-(

    BeantwoordenVerwijderen

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...